Της πολώσεως (του Βασίλη Μαρκόπουλου)

Της πολώσεως

Μια λέξη που έχει ταυτιστεί στην πολιτική ορολογία κατά κανόνα με την έντονη και στείρα αντιπαράθεση , μια αντιπαράθεση χωρίς ουσιαστικά επιχειρήματα και ιδεολογικές θέσεις.

Μια αντιπαράθεση σε δευτερεύοντα θέματα , που παρουσιάζονται ως κύρια για να αποκρύψουν τα ουσιαστικά και επίκαιρα . Ποιος και πώς δημιουργεί την πόλωση ;

Αυτός που θέλει να αποφύγει να απολογηθεί για τη στάση του στα ουσιαστικά θέματα και έχει κάθε λόγο να δημιουργήσει τις προυποθέσεις να αποφύγει τον ουσιαστικό διάλογο και κριτική. Να απαντήσει για τις ενέργειές του να λύσει τα προβλήματα ή για τις τυχόν αστοχίες και παραλείψεις στην αντιμετώπισή τους.

Είναι αυτός που ασκεί εξουσία , που έχει την πολιτική εξουσία να προγραμματίσει , να εκτελέσει και να λύσει τα προβλήματα. Είναι αυτός που πρέπει να απολογηθεί αν και ποια προβλήματα έλυσε , αν και ποια δεν έλυσε και γιατί. Σε ένα ουσιαστικό και δημοκρατικό ισότιμο διάλογο , οφείλει να αναφέρει όλες του τις ενέργειες , να ενημερώσει , να δέχεται κριτική και να απαντά επι της ουσίας,

Αυτός που ασκεί την εξουσία δεν μπορεί να βαφτίζει την καλόπιστη κριτική ως κακόπιστη και υπονομευτική της εξουσίας του. Εξ άλλου γι αυτό υπάρχει αντιπολίτευση , για να παρακολουθεί , να κρίνει και να επικρίνει την εξουσία. Ο ρόλος της είναι θεσμικός και γι αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται θεσμικά , με τον ανάλογο σεβασμό και υπευθυνότητα.

Στις Δημοτικές και Εθνικές εκλογές , η εκλογή γίνεται με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής. Τα δημοτικά Συμβούλια και η Κυβέρνηση στη Βουλή , αν και καλπονοθευτικά εκλεγμένα , έχουν την απόλυτη πλειοψηφία να εφαρμόσουν τα προγράμματά τους , όπως τα υποσχέθηκαν προεκλογικά. Αυτή είναι η υποχρέωσή τους σύμφωνα με τη λαϊκή εντολή και στα πλαίσια εκτέλεσης αυτής τους της εντολής , είναι υποχρεωμένα να ακούσουν την κριτική της αντιπολίτευσης και να απαντήσουν στις όποιες αιτιάσεις της.. Όταν δεν θέλουν να απαντήσουν ή να δεχτούν την ανάλογη κριτική , καταφεύγουν στην πόλωση , όπως θα λέγαμε λαϊκά , ‘’ πετούν την μπάλα στην εξέδρα ‘’.

   Είναι σπάνιες , μέχρι ανύπαρκτες , οι περιπτώσεις που πολιτική εξουσία , δημοτική ή Κυβερνητική να έχει δεχθεί προτάσεις Νόμων ή τροπολογίες της αντιπολίτευσης , ακόμη κι όταν επι της ουσίας συμφωνεί. Γιατί ; Για να έχει το πάνω χέρι και να μην φανεί ότι ακολουθεί την αντιπολίτευση.

   Ετσι τόσο στα Δημοτικά Συμβούλια , όσο και στη Βουλή , παρακολουθούμε ανούσιες και κούφιες αντιπαραθέσεις , με επιχειρήματα αστεία και φαιδρά , μόνο και μόνο για να καλυφθεί η φωνή της κοινωνίας , που πιέζει για την λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει , προβλήματα που αφορούν την επιβίωση , την ακρίβεια , την ανεργία , την υγεία , τον πληθωρισμό , την παιδεία κ.λ.π

Ναι , η κοινωνία όταν δεν ακούγεται στα αιρετά όργανα , η μόνη επιλογή που της απομένει είναι να βγει στους δρόμους και στις πλατείες , να κάνει αισθητή την παρουσία της , να φωνάξει τα προβλήματα της και να απαιτήσει λύσεις στα αιτήματά της , να απαιτήσει το σεβασμό των Κυβερνώντων και να τους υπενθυμίσει ότι είναι παρούσα και τους παρακολουθεί , τους κρίνει κι όταν χρειασθεί τους επικρίνει. Κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο