Π. Κουκουλόπουλος: «Απόλυτα κοστολογημένη και ρεαλιστική, η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για 13 ο μισθό»
Βασικά σημεία από τη δευτερολογία του Πάρι Κουκουλόπουλου, Βουλευτή Κοζάνης και
Υπεύθυνου ΚΤΕ Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής
, στην Ολομέλεια της Βουλής,
ως Εισηγητής επί του Νομοσχεδίου του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας & Οικονομικών
«Ενίσχυση της κεφαλαιαγοράς και άλλες διατάξεις»:
Το κεντρικό θέμα που ανέδειξε η συζήτηση του Νομοσχεδίου, είναι η αντίληψη για το ρόλο
του Κράτους, εάν θέλουμε ένα ισχυρό Κράτος όρθιο ή ένα ανίσχυρο Κράτος “γονατισμένο”. Η
Κυβέρνηση απέδειξε ξανά ότι έχει μια λογική outsourcing, με αναθέσεις διαρκώς σε ιδιώτες.
Εμείς απαντάμε ξεκάθαρα τι Κράτος θέλουμε. Γι’ αυτό τονίσαμε εμφατικά την ανάγκη
ενίσχυσης της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, καθώς διαφορετικά είναι σαν να νομοθετούμε σήμερα
σε κενό για τα 2/3 του Νομοσχεδίου. Γι’ αυτό καταγγείλαμε και καταψηφίζουμε την κυβερνητική
πρακτική για το ΚΕΑΟ (Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Εισφορών). Δεν ξέρω εάν στην
Κυβέρνηση “τρίβετε τα χέρια σας” που εργαλειοποιείτε την υποστελέχωσή του, για να δίνετε
νευραλγικές υπηρεσίες σε ιδιώτες, εμείς πάντως “τρίβουμε τα μάτια μας” που στις 110.000
προσλήψεις τις οποίες εγκρίνατε στην 5ετία, δεν βρήκατε τρόπο τέτοιες σημαντικές υπηρεσίες,
όπως το ΚΕΑΟ, να είναι πλήρως στελεχωμένες.
Η συζήτηση για ισχυρό Κράτος συνδέεται άμεσα με τη μισθολογική αξιοπρέπεια του
ανθρώπινου δυναμικού του.
Στην Ελλάδα εφαρμόστηκε για περίπου μια δεκαετία αποπληθωρισμός, δηλαδή εσωτερική
υποτίμηση. Σήμερα, τα ακίνητα και τα κέρδη έχουν ανακάμψει όχι απλά στο προ του 2009 επίπεδο,
αλλά ακόμα πιο πάνω, αντιθέτως μισθοί και συντάξεις υπολείπονται σημαντικά. Αυτό
αποτυπώνεται στην έντονα μειωμένη αγοραστική δύναμη του μέσου Έλληνα, καθώς βάσει της
Eurostat είμαστε στην προτελευταία θέση στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ εκπεφρασμένο σε μονάδες
αγοραστικής δύναμης. Ειδικά δε οι αμοιβές των υπαλλήλων του δημοσίου τομέα για 1 η φορά στα
χρονικά της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας απέχουν τόσο πολύ από του ιδιωτικού, ενώ επιπλέον
σύμφωνα με τη Eurostat είμαστε στην τελευταία θέση σε αμοιβές δημοσίων υπαλλήλων, κάτω
από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Αυτό είναι το πλαίσιο, το οποίο συμπληρώνεται από τα
δημοσιονομικά δεδομένα της Χώρας, για τα οποία γνωρίζετε τις θέσεις μας.
Εμείς πιστεύουμε ότι δεν είναι δυνατόν να οικοδομήσουμε ισχυρό Κράτος και να
αναμένουμε αποτελέσματα, με τόσο υποαμειβόμενους εργαζομένους. Ο Πρόεδρός μας, Νίκος
Ανδρουλάκης, όταν συναντήσαμε την ΑΔΕΔΥ, κατέστησε σαφές, με συνέπεια και υπευθυνότητα,
ότι πρέπει σταδιακά να υπάρξει ένα καλύτερο μισθολογικό στο δημόσιο τομέα, έχοντας το
βλέμμα και στις οικονομικές δυνατότητες της Χώρας, με αφετηρία τον 13 ο μισθό.
Είναι γνωστό ότι στο Μεσοπρόθεσμο έχουμε ως Χώρα δυνατότητα περί τα 4 δις ετήσιας
αύξησης δαπανών (φέτος διαμορφώθηκε στα 3,7 δις). Από αυτά, περίπου τα 2 δις είναι
“κλειδωμένα” από την αύξηση των δαπανών για συντάξεις και λειτουργικές δαπάνες, επομένως
απομένει περιθώριο επιπλέον μέτρων. Η δική μας θέση είναι σταθερή και περιλαμβάνει το νέο
ΕΚΑΣ, τις συντάξεις χηρείας, την κατάργηση προσωπικής διαφοράς στους συνταξιούχους (η
οποία πια από 1 δις έχει κατέβει περίπου στα 230 εκατ. ετησίως και μάλιστα μειούμενη) και βεβαίως
ο 13 ος μισθός.
Όσον αφορά ειδικότερα τον 13 ο μισθό, από το κόστος περί 1,270 δις που αναφέρει η
Κυβέρνηση, τα 500 εκατ. είμαι μαχητά και το γνωρίζετε, διότι τα 170 εκατ. είναι εργοδοτικές
εισφορές, άρα επιστρέφουν στα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και τα 330 εκατ. είναι φόροι και
εισφορές, άρα ομοίως επιστρέφουν. Η καθαρή δαπάνη για το Δημόσιο αφορά 770 εκατ.
Συνεπώς, στην ετήσια αύξηση δαπανών απομένει κι άλλο περιθώριο περίπου μισό δις, χωρίς
μάλιστα να υπολογίζουμε και τη ρήτρα διαφυγής.
Υπό αυτά τα δεδομένα, η πρότασή μας είναι δημοσιονομικά υπεύθυνη και πρέπει
επιτέλους να ξεκινήσει ένας σοβαρός διάλογος, όχι για να τινάξουμε τα ταμεία στον αέρα, αλλά για
να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα που ήδη περιέγραψα.
Σημειώστε, τέλος, ότι η αντίληψη της Κυβέρνησης πολύ σύντομα θα έρθει ξανά
αντιμέτωπη με την πραγματικότητα, όταν οι εκπαιδευτικοί θα κληθούν πάλι να αναλάβουν
υπηρεσία σε νησιά και τουριστικές περιοχές με το κόστος στέγασης να υπερβαίνει το μισθό
τους. Αυτή είναι η πραγματική βάση της συζήτησης που οφείλουμε όλοι να κάνουμε.
