Εάν έγραφα ποτέ βιογραφικό, θα ξεκινούσε κάπως έτσι... "Ονομάζομαι Παναγιώτης Τσαρτσιανίδης και η πορεία μου στο χώρο της ενημέρωσης ξεκινά ειδυλλιακά από τα «Πολύχρωμα FM» 95,1 στη Λάμια" !!! (φωτογραφίες)

Δημοτικό Ραδιόφωνο Λαμίας, «Πολύχρωμα FM» 95,1...                 

Πέρασαν τριάντα πέντε χρόνια από τότε και είμαι σε θέση σήμερα να παραδεχτώ τον καθοριστικό ρόλο που είχε και για εμένα το ξεκίνημα στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Λαμίας «Πολύχρωμα FM» 95,1. Ένα ραδιόφωνο στο οποίο μάθαμε να μιλάμε αλλά και να ακούμε, να σκεφτόμαστε, να σεβόμαστε και να εξελισσόμαστε, μέσα σε ένα κλίμα ομαδικό, φιλικό, ειδυλλιακό, που άντεχε την απειρία και τον ενθουσιασμό μας. Μέσα σε ένα περιβάλλον ελευθερίας, πέρα από κάθε φαντασία. Την ίδια ώρα που σήμερα η λέξη, έννοια, πλήττεται βάναυσα στα σύγχρονα mass media.

Μια πρωτοβουλία φίλων και συναδέλφων από εκείνα τα χρόνια, ήταν η αιτία που ξύπνησαν οι μνήμες...

Μπορεί να μην κατάφερα να τους συναντήσω σε εκείνο το μεγάλο τραπέζι των προηγούμενων ημερών στη Λαμία αλλά όπως είπαν τα παιδιά ...αυτό ήταν μόνο η ΑΡΧΗ…

Καλή αντάμωση λοιπόν !!!!

Παναγιώτης Τσαρτσιανίδης - παραγωγός μουσικής εκπομπής του Δημοτικού Ραδιοφώνου Λαμίας, «Πολύχρωμα FM» 95,1 !!!!!

Διαβάστε το κείμενο του Γιώργου Παλαμιώτη, από το αφιέρωμα που έκανε στην εφημερίδα "ΣΕΝΤΡΑ".

Ο Γιώργος ήταν ο επικεφαλής τότε στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Λαμίας «Πολύχρωμα FM» 95,1 και σήμερα ο εκδότη της εφημερίδας "ΣΕΝΤΡΑ" στη Λαμία.

Πάνε 30 χρόνια από τότε που ένας διαφορετικός ήχος στα ερτζιανά έσβησε… Μοναδικό στοιχείο μνήμης είναι μία κεραία ραδιοφώνου πάνω από το κτίριο του Αγίου Λουκά… Όλα τα υπόλοιπα είναι μνήμες.

Αυτές τις μνήμες ήρθε να ξύσει μία συνάντηση όσων μπόρεσαν να βρεθούν μέσα σε σύντομο χρόνο με μία πρωτοβουλία της Βιργινίας Τιμπλαλέξη και της Πέγκυς Θεοχάρη.

Δεν έμοιαζε κάτι σαν reunion αλλά έμοιαζε κάτι σαν αφετηρία όταν πραγματικά έβλεπες τη διάθεση όλων αυτών των ανθρώπων που 35 χρόνια πριν στο ξεκίνημα έψαχναν κάτι διαφορετικό, αναζητούσαν κάτι που ήταν πέρα από τα δεδομένα της εποχής….

Διαφορετικές προσλαμβάνουσες είχε ο καθένας. Διαφορετικό background, διαφορετική, στόχευση αλλά όλα αυτά θα έπρεπε να συνδυαστούν και να αποτυπώνονται μέσα από καθημερινή παρουσία. Έγινε μια προσπάθεια να παντρευτούν μεταξύ τους με πολύ μεράκι, με τεράστια θέληση και απίστευτη προσφορά…

Ένα πρωινό του 1995 το κλειδί δεν έμπαινε στην πόρτα ούτε των γραφείων ούτε στα studio της οδού Οθωνος. Αντίθετα στο τζάμι ήταν κολλημένο ένα χαρτί που έγραφε ότι το ραδιόφωνο αναστέλλει την λειτουργία του για ένα μήνα… Ένας μήνας που κρατάει… 30 χρόνια. Στο ενδιάμεσο ακούστηκαν πολλά ψέματα. Όσοι ξέρουμε -και είμαστε πολλοί - δεν μιλήσαμε ποτέ. Ούτε και τώρα θα ασχοληθώ περισσότερο.    

Ήταν όμως αρκετά για να αποτυπωθεί στην ψυχή και στην συνείδηση του καθενός η φράση “Ήμουν κι εγώ τότε στα Πoλύχρωμα fm 95,1”.

Τις μνήμες για εκείνη την εποχή τις ξύπνησε η συνάντηση όλων εκείνων των ανθρώπων που δεν σταματούσαν ούτε στιγμή να δημιουργούν στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Λαμίας “Πολύχρωμα FM”. Εκεί που νέοι άνθρωποι βασανίζονταν για ένα δελτίο ειδήσεων, για μία καινούργια εκπομπή, για νέες μουσικές και μουσικά ρεύματα. Εκεί που το προσκλητήριο ήταν διαρκές για να έρχονται δίπλα στην οποιαδήποτε προσπάθεια άνθρωποι που μέχρι τότε δεν είχαν καμία σχέση ούτε με το ραδιόφωνο ούτε με το ραδιοφωνικό λόγο. Άνθρωποι για να καταθέσουν την ιστορία του ρεμπέτικου κλείνοντας το φαρμακείο τους, άλλοι με μουσικές απ’ όλο τον κόσμο στο περιθώριο της εργασίας τους, ακόμα και φανατικοί της κλασικής μουσικής που άνοιγαν το δισάκι τους για να καταθέσουν την αγάπη τους και τις εμπειρίες τους.

Ακόμη τότε η ελεύθερη ραδιοφωνία ήταν κάτι απροσδιόριστο. Η τοπική δημοσιότητα ένα άγνωστο μονοπάτι. Η σύνθεση της ενημέρωσης με την πολύχρωμη μουσική ήταν το ζητούμενο.

Όσο προσπαθήσεις να βλέπεις αυτά τα γεγονότα 35 χρόνια μετά μπορείς με τεράστια ευκολία να πεις ότι ήταν ένα πείραμα που νέοι άνθρωποι προσπαθούσαν να δημιουργήσουν το κάτι διαφορετικό.

Δεν θα έλεγε κανείς ότι τότε αναζητούσαμε την πρωτοπορία αλλά με σιγουριά σήμερα μπορούμε με ευκολία να πούμε ότι ήταν μία πρωτοπορία. Ήταν μία προσπάθεια που εξέπεμπε επαγγελματισμό και συνάμα μία προσπάθεια να μπολιάσει το τοπίο των ερτζιανών συνολικότερα τροφοδοτώντας την αγορά με επαγγελματίες, κάτι το οποίο αποτυπώνεται σήμερα αφού τα περισσότερα από τα στελέχη εκείνης της εποχής πορεύονται στα ίδια μονοπάτια.

“Το Δημοτικό Ραδιόφωνο Λαμίας δεν ήταν απλά ένα ραδιόφωνο, όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Με πρόγραμμα ενημερωτικό και ψυχαγωγικό όλο το 24ωρο διέθετε ποιότητα και επαγγελματισμό και προπάντων μεράκι και αγάπη. Τότε που βασάνιζες τις λέξεις στο χαρτί για να συντάξεις το δελτίο ειδήσεων, κυνηγούσες τις «πηγές» για μια είδηση…» όπως σχολιάζει η Βάσω Χειροπούλου στο ILamia.

“Τα «Πολύχρωμα FM» είχαν κατορθώσει να συγκεντρώσουν πολλά και διαφορετικά πρόσωπα, «παντρεύοντας» την ενημέρωση με την ψυχαγωγία, με αριθμητική στελέχωση που θα τη ζήλευαν ακόμη και σήμερα μεγάλα μέσα ενημέρωσης…” σχολιάζει ο Κυριάκος Καραγιάννης στο Lamiareport.gr και συνεχίζει “...Ναι αδυναμίες υπήρχαν πολλές. Λάθη έγιναν ακόμη περισσότερα. Αλλά στο τέλος το αποτέλεσμα δικαίωσε όλους εκείνους που αγκάλιασαν και αγάπησαν τη συγκεκριμένη προσπάθεια. Ένας σταθμός που έδωσε μικρόφωνο σε νέους ανθρώπους, που είχαν ανιδιοτελή αγάπη για το ραδιόφωνο και με το μεράκι τους έβαλαν το δικό τους λιθαράκι σε αυτό…”

Βεβαίως υπήρχαν αδυναμίες, αρκετές θα λέγαμε, υπήρχε μία διάθεση ακόμη και να ανατρέψουμε τον εαυτό μας. Άλλωστε αυτό μας είχαν μάθει οι δάσκαλοί μας για το ραδιόφωνο όπως ο Αντώνης Χατζής, ο Μιχάλης Κυριακίδης όπως και ο αείμνηστος Νικήτας Λιοναράκης…

“... Αυτό που δημιούργησαν τα Πολύχρωμα FM, ήταν κάτι μοναδικό πέρα από ποιοτικό και ο απόηχος ήταν πολύ μεγάλος!!!” σημειώνει ο Ηλίας Ζαχάρης

“Ήμασταν έφηβοι συμμαθητές σε ένα "μεγάλο" σχολείο…” σχολιάζει η Βιργινία Τιμπλάλεξη που είχε τη πρωτοβουλία να γίνει αυτή η συνάντηση και να συμπληρώσει “θα το ξαναπώ, διότι το πιστεύω! Η ελεύθερη ραδιοφωνία τελείωσε με την σιωπή των "Πολύχρωμα fm"!!!”

Αν κάποιος προσπαθούσε σήμερα να κωδικοποιήσει τι ήταν τελικά όλο αυτό το εγχείρημα δύσκολα θα φτάσει σ’ ένα συμπέρασμα. Είναι καλύτερα να μιλάνε οι πρωταγωνιστές όμως.

“Συνεργαζόμασταν ώρες ατελείωτες. Διαφωνούσαμε και τρέχαμε σε εποχές χωρίς κινητό και ίντερνετ, αλλά με την τεχνολογία των bipper όμοια με γιατρών για να εντοπίζουμε και να ειδοποιεί ο ένας τον άλλο…” μου γράφει η Χρύσα Νάκη και συμπληρώνει “Δουλεύαμε, τσακωνόμαστε, τρώγαμε μαζί, ετοιμάζαμε την επόμενη μέρα, κάλυπτε ο ένας τον άλλο. Τα πίναμε, κλείναμε την μέρα μας με χαμόγελο και την ανυπομονησία του αύριο. Έκλειναν κύκλοι και άνοιγαν άλλοι…”.

Ναι, πάντα ανοίγαμε νέους κύκλους, ήμασταν έτοιμοι να προκρίνουμε αλλά και να διορθώσουμε οτιδήποτε μας προκύπτει… Κουβέντες με ουσία και περιεχόμενο. Μία ομάδα που από τους ηχολήπτες και τους μουσικούς παραγωγούς μέχρι τους δημοσιογράφους όλοι είχαν το δικό τους λόγο και τη δική τους συνεισφορά στο αποτέλεσμα…

“Ημέρες και νύχτες δημιουργίας και έρωτος. Όπως το ακούτε! Έρωτας για την τέχνη, τη μουσική, την ποίηση, τον λόγο….” θυμάται η Βάσω Υφαντή, μουσικός παραγωγός, τότε και συμπληρώνει… “Ένιωθες τον παλμό, την επικοινωνία. Τα τηλέφωνα χτυπούσαν. Στα κείμενά μου προστίθονταν κι αυτά των ακροατών. Η δράση έφερνε αντίδραση θετική. Πίσω από το μικρόφωνο ήσουν λίγο Dj, λίγο παραμυθάς, λίγο σύντροφος στα ταξίδια και στις μοναξιές και πολύ... ερωτευμένος…”

Όλο αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να μην ήταν σχεδιασμένο από την αρχή, αλλά όλοι μας είχαμε συμφωνήσει στο στόχο και πολύ δε περισσότερο στο περιεχόμενο… Να θυμηθώ πως ο Γιάννης Ευθυμίου έπαιρνε το τρένο και πήγαινε στην Αθήνα για να εξασφαλίσει μία συνέντευξη από το Ζαμπέτα, το Βοσκόπουλο ή τέλος πάντων από κάποιους άλλους του πενταγράμμου. Δεν θα μπορούσες να τον σταματήσεις με τίποτα…

Να θυμηθώ την Αλεξάνδρα Δάνσικα που λίγα δευτερόλεπτα πριν βγει στον αέρα διόρθωνε τα κείμενα στο “stop στο χρόνο”... Να θυμηθώ την Βάσω Χειροπούλου που έψαχνε τα αρχεία στα δικαστήρια για να βρει τη δίκη της Σπυριδούλας, τη δίκη της δημοκρατίας ή ακόμα και τα γεγονότα της έκρηξης της βόμβας στο Γοργοπόταμο. Να θυμηθώ τον Μανώλη Σταυρουλάκη που χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε τίποτα. Δεν μιλάμε τώρα για τεχνολογία αλλά ήταν αυτός που έδινε λύσεις σε όλα. Μετρούσε το σήμα να είναι στα όρια της αντοχής των μηχανημάτων με ένα κολλητήρι στα χέρια και με πολλά κατσαβίδια… Μια κονσόλα πριονισμένη και κομμένη για να μπορεί να αποκαθιστά στα γρήγορα οτιδήποτε χαλούσε στην πορεία… Ξέρω ότι θα ξεχάσω πολλούς, τους περισσότερους ίσως… Μόνο που εκεί δεν υπήρχαν πρωταγωνιστές… Υπήρχε μία παρέα που δημιουργούσε και κάθε μέρα έγραφε τη δική της ιστορία. Ιστορία με αντοχές στο σήμερα και με προβολή στο μέλλον.

“Με πήγατε 35 χρόνια πίσω, τότε που όλα ήταν διαφορετικά, σχεδόν ειδυλλιακά!...” τόνιζε ο Παναγιώτης Τσαρτσιανίδης από το kozani.tv και συμπληρώνει “τότε που σε ένα μέσο σαν τα Πολύχρωμα 95.1 μπορούσαμε να πούμε ότι θέλαμε, να παίξουμε όποιο τραγούδι επιθυμούσαμε, να σχολιάσουμε τους πάντες και τα πάντα χωρίς κόφτες και αυτολογοκρισία και να μάθουμε τη δουλεία ό ένας από τον άλλο. Τότε που ο νεανικός μας ενθουσιασμός δεν είχε εμπόδια και ας είμασταν άπειροι και ας κάναμε λάθη…”

Τι ήταν τα ΠοΛΥΧΡΩΜΑ FM 95.1; Όλα αυτά… και κάτι ακόμα. Το αποτέλεσμα μιας ομαδικής δουλειάς, μιας παρέας που αναζητούσε τη δημιουργία κάτι διαφορετικού…  

Νιώθω πολύ τυχερός που με έμαθαν ραδιόφωνο. Άλλωστε δεν ήμουν από την αρχή. Νιώθω πολύ τυχερός που μαζί με νέους ανθρώπους και έμπειρους δασκάλους δημιουργήσαμε κάτι διαφορετικό. Έμαθα πολλά απ’ όλα τα παιδιά και τους ευχαριστώ.

Κυρίως όμως θέλω να τους ευχαριστήσω γιατί ακόμα και σήμερα κρατάμε ζωντανό εκείνον τον πυρσό που άναψε εκείνα τα χρόνια. Είναι όλοι αυτοί που μεταφέρουν στο σήμερα όχι τις μνήμες του παρελθόντος αλλά τα συμπεράσματα για το μέλλον. Και να φανταστείτε πως ακόμα ψαχνόμαστε ανάμεσά μας να βρούμε και τους άλλους που είναι χαμένοι όλο αυτό το διάστημα και όπως προκύπτει αυτή η φλόγα αυτή η παρέα έχει κάτι να δώσει. Οι ημέρες ραδιοφώνου στα Πολύχρωμα μάλλον συνεχίζονται με διαφορετική μορφή. Και όπως σχολιάζει ο Στάθης Κόντος σε μία διαδικτυακή ομαδική συνάντηση, στην συνάντηση στην οποία μετέχουν πάνω από 35 άνθρωποι “ Νομίζω έχουν πάρει φωτιά τα μικρόφωνα...... συγνώμη τα πληκτρολόγια ήθελα να πω. Αυτό αποδεικνύει περίτρανα το δέσιμο της ομάδας ΤΟΤΕ και ΤΩΡΑ”...

Ναι, πραγματικά αυτή ήταν η αίσθηση όλων αυτών των ανθρώπων που έχουν τους δικούς τους δρόμους πλέον. Όλων αυτών που ανανεώνουν τα ραντεβού όχι για κάποιο άλλο λόγο αλλά κυρίως για να μην εγκαταλειφτεί μία τέτοια προσπάθεια που σημάδεψε για αρκετά χρόνια την περιοχή. Όλοι ξέρουν πως οι εποχές είναι άλλες όμως σε κάθε περίπτωση την νοσταλγία για τις καλές μέρες της ραδιοφωνίας στην περιοχή δεν πρόκειται να την ξεριζώσουν όσο υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι που γίνονται μάρτυρες και νιώθουν ακόμη και σήμερα στις πλάτες τους την ευθύνη να διατηρήσουν ζωντανή τη μνήμη ενός ραδιοφωνικού μοντέλου που μπορεί να σιώπησε αλλά ποτέ δεν χάθηκε…

«Εμείς δεν σκεφτήκαμε να σταματήσουμε» μου συμπληρώνει η Χρύσα Νάκη και συνεχίζει: «Άλλοι για μας πήραν την απόφαση. Κανείς δεν θεωρεί ότι τα ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ 95,1 έχουν τελειώσει… Είναι σαν κάτι που έχει μείνει έτσι… Χωρίς ποτέ να μπει επίλογος…»

Πηγή: https://sterea.gr/giorgos/1869_SENTRA_KTRRSPTXX_20250428.pdf

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: