Θρυλικός ο ματωμένος έρωτας του Βερμίου (της Παρθένας Τσοκτουρίδου)

"Παρθένα Τσοκτουρίδου"                            

----------------

Η ιδέα της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τον Τουρκικό ζυγό εμπνεύστηκε σε πολλά παλικάρια της Ανεξαρτησίας του Πολέμου, τα οποία ως παρακινητές, ρίχτηκαν στον αγώνα πολεμώντας πρώτοι στη γραμμή.

Η ελληνική υπεροχή στον ανταρτοπόλεμο, σε ένα έδαφος που ήταν ιδεώδες για πόλεμο ατάκτων, μαζί με την κυριαρχία στη θάλασσα, που εμπόδιζε αποτελεσματικά τον από θαλάσσης ανεφοδιασμό, έδινε στους επαναστάτες τη δυνατότητα να παρακωλύσουν τις κινήσεις του οθωμανικού στρατού.

Τις βασικές αντάρτικες ομάδες της Ελλάδας αποτελούσαν οι κλέφτες και οι αρματολοί. Στα τουρκικά έγγραφα αποκαλούνται «ληστές», «κακούργοι», «επαναστάτες».

Στα 1742 εμφανίστηκε στο Βέρμιο σώμα κλεφτών (300) με αρχηγό τον Κατρανιτσιώτη Καπετάν Γούτα, λόγω της φιλελεύθερης φύσης των κατοίκων, που πήγαζε από το κλίμα της αμφισβήτησης της οθωμανικής κοινωνικής ιεραρχίας, να δρα στην περιοχή Κασσάνδρας.

Το γεγονός πως ο λαός ύμνησε την κλεφτουριά φανερώνει και την κοινωνική διάρθρωση του οθωμανικού συστήματος, αφού κύρια κατέκλεβαν τους πλούσιους μπέηδες, Έλληνες γαιοκτήμονες, κτηνοτρόφους, εμπόρους κλπ.

Ηρωοποίηση των κλεφτών από τους ραγιάδες, γιατί απολάμβαναν την ελευθερία εκτός οθωμανικού συστήματος μετατρέποντας τις σπηλιές για σπίτια τους, τις πέτρες για μαξιλάρια τους, τις κάπες τους για παπλώματα τους, πήγαζε από το γεγονός πως στην οθωμανική αυτοκρατορία η κοινωνική κίνηση ήταν μηδαμινή, ότι γεννιόσουν, αυτό πέθαινες.

Εκτός αν κάποιος ακολουθούσε το δρόμο του εξισλαμισμού συγκεκριμένες μέρες του χρόνου. Κάτι που αρνήθηκε ο Ναουσαίος ψάλτης του γειτονικού Γραμματικού Δημήτρης όταν τον ερωτεύτηκε η Αϊσέ, κόρη του Αχμέτ Μπέη"μανδρόσκυλου" του Αλή Πασά όταν η Εορδαία, η Φλώρινα, η Έδεσσα αποτελούσαν τσιφλίκι του.

Ο Δημήτρης κρεμάστηκε από ένα πλατάνι, η Αϊσέ αυτοκτόνησε από τύψεις και ο θρύλος του ματωμένου έρωτα των Πύργων του Γραμματικού δεν έσβησε ακόμη.

Έγινε πηγή έμπνευσης να γράψω το παρακάτω ποίημα…

Δημήτρη τον ελέγανε, ψάλτης ο Ναουσαίος

από γειτονικό χωριό ήτανε ο ωραίος

τον ερωτεύτηκε η Αϊσέ, η κόρη του Αχμέτ

του Μπέη του «μανδρόσκυλου», το' γραψε το «κισμέτ».

«Δημήτρη, σ' ερωτεύτηκα», του έλεγε η Τουρκάλα

«σε θέλω άντρα δίπλα μου μες του Αλή τη σάλα

τσιφλίκια μες τα χέρια σου θα έρθουνε ευθύς

από Εορδαία, Φλώρινα και Έδεσσα!.Θα δεις!..

Σπίτι δεν θα' χεις τις σπηλιές, τις πέτρες μαξιλάρια

τις κάπες για παπλώματα, τα τουρκικά τα χνάρια

άμα γενείς Οθωμανός, δεν θα' σαι πια ραγιάς

Μπέης από τους πλούσιους θα είσαι και Πασάς».

Μα εκείνος την αρνήθηκε, θέλοντας να γλιτώσει

κρεμάστηκε στον πλάτανο, μάθημα να της δώσει

πως ήρωας ήταν τρανός, λεύτερος, πατριώτης

των Τούρκων δεν θα γίνονταν ποτέ ο στρατιώτης.

Την σκλάβα την πατρίδα του δεν θα τη λησμονούσε

και τον αγώνα λευτεριάς ποτέ δεν θα πουλούσε

Τούρκος δεν θα γινότανε για να πουλά παιδιά

και νέες στα χαρέμια τους!...Ζήτω η λευτεριά!...

Δεν θ' άλλαζε την πίστη του, δεν θα΄σφαζε αυτός

τ' αδέρφια του τους Έλληνες, ήταν φανατικός

Έλληνας που΄ χε εθνική συνείδηση κι ιδέα

δεν θα εξαγοραζότανε σε μια Τουρκάλα ωραία.

Η Αϊσέ αυτοκτόνησε, οι τύψεις της τρανές

το φρόνημα του ωραίου της ρίζες είχε πλατιές

που άνθισαν, δώσαν καρπούς και γράψαν ιστορία

του αγώνα και της λευτεριάς μες τη Μακεδονία.

Θρύλος τρανός και άσβεστος ο έρωτας εκείνος

που άδοξα τελείωσε με αίμα και ο θρήνος

για το παιδί το ηρωικό, της λευτεριάς βλαστάρι

στο ματωμένο ακούστηκε του τόπου το χορτάρι.

Τα βάσανα, τα πάθη σου, Δημήτρη μας, το αίμα

πλημμύρισε ηρωικό και τρύπωσε σα σφαίρα

μες την καρδιά της Αϊσέ το αίμα της να πάρει

εκδίκηση στο αίμα μας και του Χριστού τη χάρη.

(Το κείμενο είναι από απόσπασμα του βιβλίου: «Η ΠΡΟΓΟΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΒΕΡΜΙΟΥ», 2002, της Παρθένας Τσοκτουρίδου)

Από το facebook της Παρθένας Τσοκτουρίδου.