Γενοκτονία των Ποντίων: Ένα έγκλημα χωρίς δικαίωση

Η Γενοκτονία των Ποντίων δεν είναι απλώς μια τραγική σελίδα του παρελθόντος, αλλά ένα ζήτημα που αφορά τη συλλογική μας μνήμη και την ιστορική αλήθεια

Η Γενοκτονία των Ποντίων αποτελεί μία από τις πιο τραγικές σελίδες της ιστορίας του Ελληνισμού, ένα γεγονός που συντάραξε τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και άφησε ανεξίτηλα σημάδια στη συλλογική μνήμη. Μεταξύ 1914 και 1923, οι Έλληνες του Πόντου υπήρξαν θύματα συστηματικών διωγμών, σφαγών και εκτοπίσεων από τις οθωμανικές αρχές, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδίου εθνοκάθαρσης που έπληξε τις χριστιανικές κοινότητες της περιοχής. Η γενοκτονία των Ποντίων εντάσσεται στο πλαίσιο των εθνικών εκκαθαρίσεων που εφαρμόστηκαν από την οθωμανική κυβέρνηση, ιδίως κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και των ετών που ακολούθησαν. Με την άνοδο των Νεότουρκων στην εξουσία το 1908 και τη διαμόρφωση μιας πολιτικής “Τουρκοποίησης” της Αυτοκρατορίας, οι μη μουσουλμανικές κοινότητες, όπως οι Έλληνες, οι Αρμένιοι και οι Ασσύριοι, στοχοποιήθηκαν.

Οι διωγμοί ξεκίνησαν με μαζικές εκτοπίσεις, πορείες θανάτου και σφαγές στα χωριά και τις πόλεις του Πόντου. Ο άμαχος πληθυσμός υπέστη βίαιες επιθέσεις, ενώ χιλιάδες άνδρες οδηγήθηκαν στα διαβόητα τάγματα εργασίας, όπου πολλοί βρήκαν φρικτό θάνατο από κακουχίες και βασανιστήρια. Οι Έλληνες του Πόντου εξαναγκάστηκαν σε πορείες θανάτου μέσα από κακοτράχαλες διαδρομές, χωρίς τροφή και νερό, οδηγούμενοι σε βέβαιο θάνατο. Χιλιάδες έχασαν τη ζωή τους από τις κακουχίες, τις ασθένειες και τις επιθέσεις των στρατιωτών. Άνδρες σε ηλικία στράτευσης στάλθηκαν στα διαβόητα τάγματα εργασίας, όπου εργάζονταν υπό απάνθρωπες συνθήκες, χωρίς τροφή και κατάλληλη ένδυση, με αποτέλεσμα να πεθάνουν μαζικά από πείνα και κακουχίες.

Παρά την καταπίεση, οι Πόντιοι αντιστάθηκαν με κάθε δυνατό τρόπο. Σχημάτισαν αντάρτικα σώματα στα βουνά και προσπάθησαν να προστατεύσουν τις οικογένειές τους. Ωστόσο, η κατάσταση επιδεινώθηκε, και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, οι περισσότεροι επέζησαν μόνο με τον ξεριζωμό και τη βίαιη εγκατάστασή τους στην Ελλάδα. Η Γενοκτονία των Ποντίων παραμένει μέχρι σήμερα ένα ζήτημα ιστορικής μνήμης και δικαιοσύνης. Ενώ η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει επίσημα το έγκλημα, η διεθνής αναγνώριση παραμένει ελλιπής, με αρκετές χώρες να αρνούνται να αποδεχθούν τα ιστορικά γεγονότα. Η Γενοκτονία των Ποντίων δεν είναι απλώς μια τραγική σελίδα του παρελθόντος, αλλά ένα ζήτημα που αφορά τη συλλογική μας μνήμη και την ιστορική αλήθεια. Η διατήρηση της μνήμης αυτής αποτελεί χρέος απέναντι στα θύματα και στις μελλοντικές γενιές.