"Παραισθητική αναφορά στο Ρέμπραντ''. [ Κώστας Ντιός ]

"Παραισθητική αναφορά στο Ρέμπραντ''.            

-------------

Ο κόσμος στροβιλίζεται στην ''Κοβεντάρων'', μπροστά στο κτήριο που στεγάζει τη φιλαρμονική του Δήμου Κοζάνης ''Πανδώρα''. Κατρακυλώ ανάμεσα στο πλήθος εν μέσω σποραδικών ήχων τη στιγμή που η Σάσκια ψιθυρίζει στο αυτί του καλλιτέχνη:''Μου λείπει η οικεία ανοικειότητά σου,η έλξη που δεν τόλμησε να ονομαστεί έρωτας ,το νοιάξιμο που δεν έγινε αγάπη'', όμως τα λόγια της χάνονται στην αιφνίδια δαιμονιώδη ομοβροντία των τυμπάνων που δίνουν το ρυθμό στη μπάντα, η οποία σαν μουσικό ρολόι μετράει τους μήνες και τα χρόνια καταγράφοντας την αθόρυβη επέλαση του χρόνου,του χρόνου που σαρώνει την απατηλή ρηχότητα ανερμάτιστων προσδοκιών και αφαιρεί αμετάκλητα την υποτιθέμενη δικαίωση ημών των θλιβερών παροικούντων την Ιερουσαλήμ, και η οποία ξεκινάει για την δίκην νυχτερινής περιπολίας περιπλάνησή της στην πόλη,παιανίζοντας επινίκια άσματα υπό την αεικίνητη μπαγκέτα του θρυλικού της μαέστρου Πάρι Καραχάλιου, την ώρα που ο λοχαγός Φρανς Μπάνινκ Κοκ, άρχων του Πούρμεραντ και Ιλπενταμ, όμορφα τακτοποιημένος εδώ και αιώνες στο αριστουργηματικό κάδρο του συμπολίτη του Ρέμπραντ, γιού του μυλωνά Χάρμεν απ΄το Ρήνο,με μια μεγαλοπρεπή χειρονομία που αφήνει τη βαριά σκιά της στο χρυσοκέντητο ρούχο του υπολοχαγού Βίλλεμ βαν Ρούτεμπουργκ, και η οποία δείχνει σχεδόν παντού αλλά και πουθενά συγκεκριμένα,κάτω απ΄το βλέμμα του σημαιοφόρου Κορνέλιζεν,την προσοχή του οποίου αποσπά για λίγο ο υπολοχαγός που κουνάει ελαφρά το κεφάλι του μονολογώντας,"Μυστήριο,η ζωή μας ολόκληρη είναι ένα μυστήριο'',δίνει τη διφορούμενη αλλά και ασυνήθιστη για λοχαγό εντολή στην ομάδα της πολιτοφυλακής του Αμστερνταμ,που μέχρι στιγμής είναι ένα χαοτικό,ασύντακτο τσούρμο,

''Ξεκινάμε και βλέπουμε''.