«ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ» φώναξαν παιδιά και μητέρες από την Κοζάνη ! (δείτε το video)

«ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ»                       

Μήνυμα αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης έστειλαν παιδιά και μητέρες από την πόλη της Κοζάνης, φωνάζοντας δυνατά το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη». Ακούστηκαν αποσπάσματα από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Ειρήνη» και μηνύματα ενεργοποίησης της κοινωνίας μας για τη σφαγή του παλαιστινιακού λαού από το Ισραήλ. Το έγκλημα γενοκτονίας στη Γάζα, είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

ΒΙΝΤΕΟ:

 

Για την δημιουργία του video συμμετείχαν τα παιδιά:

Μαργαρίτα Τζώρτζη

Μυρτώ Κοζικοπούλου

Γιώργος Κίτσιος

Αντωνία Τσιάρα

Αναστασία Τσιάρα

Στέλλα Στούμπου

Ηλίας Στούμπος

Στέλλα Παυλου

Γιώργος Καρυπίδης

Αντωνία Γογούλα

Αθηνά Νάκου

Δημήτρης Νάκος

Αλέξανδρος Τζώρτζης

Γιώργος Κοζικόπουλος

 

Και οι μητέρες:

Μαρία Λότσιου

Μαργαρίτα Παπασυννεφάκη

Εμμανουέλα Θεοχαροπούλου

Ελένη Στολτίδου

Φανή Κοτσαμάκη

Έλενα Κουντουρά

Μαρίζα Χασάπη

Ματίνα Γογούλα

Δώρα Τσιτσέλη

Σοφία Δονατσοπούλου

 

Στην αρχή του βίντεο ακούγετε η φωνή του μεγάλου μας ποιητή Γιάννη Ρίτσου.

Η παραγωγή του video έγινε από τον Παναγιώτη Τσαρτσιανίδη (Omikron adv & www.kozani.tv)

 

Γιάννη Ρίτσου, «Ειρήνη»

Τ' όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη.

Τ' όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη.

Τα λόγια της αγάπης κάτω απ' τα δέντρα, είναι η ειρήνη.

 

Ο πατέρας που γυρνάει τ' απόβραδο μ' ένα φαρδύ χαμόγελο στα μάτια

μ' ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα

κ' οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπό του

είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού που παγώνει το νερό στο παράθυρο,

είναι η ειρήνη.

 

Όταν οι ουλές απ' τις λαβωματιές κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου

και μες στους λάκκους που 'σκαψαν οι οβίδες φυτεύουμε δέντρα

και στις καρδιές που 'καψε η πυρκαϊά δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα

κ' οι νεκροί μπορούν να γείρουν στο πλευρό τους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο ξέροντας

πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου,

είναι η ειρήνη.

 

Ειρήνη είναι η μυρωδιά του φαγητού το βράδυ,

τότε που το σταμάτημα του αυτοκίνητου στο δρόμο δεν είναι φόβος,

τότε που το χτύπημα στην πόρτα σημαίνει φίλος,

και το άνοιγμα του παράθυρου κάθε ώρα σημαίνει ουρανός

γιορτάζοντας τα μάτια μας με τις μακρινές καμπάνες των χρωμάτων του,

είναι η ειρήνη.

 

Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα κ' ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει.

Τότε που τα στάχυα γέρνουν τόνα στ' άλλο λέγοντας: το φως το φως, το φως,

και ξεχειλάει η στεφάνη του ορίζοντα φως

είναι η ειρήνη.

 

Τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να γίνουν βιβλιοθήκες,

τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα

τότε που τ' ανοιξιάτικο φεγγάρι βγαίνει απ' το σύγνεφο

όπως βγαίνει απ' το κουρείο της συνοικίας φρεσκοξυρισμένος ο εργάτης το Σαββατόβραδο

είναι η ειρήνη.

 

Τότε που η μέρα που πέρασε

δεν είναι μια μέρα που χάθηκε

μα είναι η ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της χαράς μέσα στο βράδυ

κ' είναι μια κερδισμένη μέρα κ' ένας δίκαιος ύπνος

τότε που νιώθεις πάλι ο ήλιος να δένει βιαστικά τα κορδόνια του

να κυνηγήσει τη λύπη απ' τις γωνιές του χρόνου

είναι η ειρήνη.

 

Ειρήνη είναι οι θημωνιές των αχτίνων στους κάμπους του καλοκαιριού

είναι τ' αλφαβητάρι της καλοσύνης στα γόνατα της αυγής.

Όταν λες: αδελφέ μου — όταν λέμε: αύριο θα χτίσουμε

όταν χτίζουμε και τραγουδάμε

είναι η ειρήνη.

 

Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων

είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου

είναι το χαμόγελο της μάνας.

Μονάχα αυτό.

Τίποτ' άλλο δεν είναι η ειρήνη.

Και τ' αλέτρια που χαράζουν βαθιές αυλακιές σ' όλη τη γης

ένα όνομα μονάχα γράφουν:

Ειρήνη. Τίποτ' άλλο. Ειρήνη.

 

Πάνω στις ράγες των στίχων μου

το τραίνο που προχωρεί στο μέλλον

φορτωμένο στάρι και τριαντάφυλλα

είναι η ειρήνη.

 

Αδέρφια μου,

μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει

όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά του.

Δώστε τα χέρια, αδέρφια μου,

αυτό 'ναι η ειρήνη