Ένας Αντ. Σαμαράς τζούφιος! του Θανάση Σκαμνάκη
Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν. Το οποίο πάει να πει πως το αναμενόμενο κόμμα Σαμαρά δεν αναγγέλθηκε, παρά τις πολλαπλές ενημερώσεις και πληροφορίες περί αυτού
, οι οποίες προέρχονταν όλες από το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού και πρώην αρχηγού της Πολιτικής Άνοιξης. Κι εδώ που τα λέμε για άλλη μια φορά είδαμε τον μυν, αλλά φυσικά όταν μιλάμε για τον Αντώνη Σαμαρά δεν είναι να τον αισθανόμαστε και ως όρος. Απλώς την πόζα παίρνει. Μαζί με το σχετικό θόρυβο.
Εν πάση περιπτώσει τα βάρη και οι συνθήκες δεν επέτρεψαν τη εφαρμογή του σχεδίου, το οποίο αποδεικνυόταν εξαιρετικά ριψοκίνδυνο ώστε η αναγκαστική υποχώρηση να κριθεί απαραίτητη. Τι θα σημάνει αυτό για τα περαιτέρω; Θα ζήσουμε θα δούμε, όπως έλεγαν παλιότερα.
Προς το παρόν η επαγγελία του νέου κόμματος αντιμετώπισε κρίσιμες δυσκολίες. Η ΝΔ έκανε αντεπίθεση, αν και προφασιζόταν πως δεν την απασχολεί το ζήτημα, και στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο. Σειρά δημοσκοπήσεων που ενεργοποίησε, έδειχναν μια μεγάλη συσπείρωση των ψηφοφόρων του κόμματος (τόσο μεγάλη που ούτε παραμονή εκλογών δεν παρουσιάζεται), βουλευτές τέθηκαν σε επιτήρηση και επιθέσεις γίνονταν περιφερειακά αλλά με χαρακτηριστικό στόχο. Διότι ως γνωστό έχει λειτουργήσει και το pretador, με όσα συνεπάγεται.
Φυσικά το προηγούμενο της Πολιτικής Άνοιξης είναι αρκετό για να ανακαλέσει ηττοπάθεια ή έστω αμφιβολία σε αρκετούς από εκείνους που θα έβλεπαν με συμπάθεια μια καινούργια απόπειρα Σαμαρά.
Φαίνεται όμως το ίδιο σύνδρομο διακατέχει και τον υποψήφιο νέο κομματικό αρχηγό.
Κι έτσι στην προαναγγελθείσα παρουσία του, μαζί με τον Κώστα Καραμανλή, στο Πολεμικό Μουσείο, χθες Τρίτη, 17 Ιουνίου του (σωτήριο δεν το λες) έτους 2025, για την παρουσίαση του βιβλίου του Σταύρου Λυγερού περί Ουκρανίας (Οι αθέατες όψεις του πολέμου στην Ουκρανία, εκδόσεις Πατάκη), δεν είχαμε παρά πολύ υψηλές αντικυβερνητικές κορώνες. Αλλά κόμμα δεν είχαμε.
Κι έτσι περίσσεψε, «πατριωτισμός», οι επιθέσεις κατά τις κυβέρνησης σύμφωνα με όλα τα ακροδεξιά στερεότυπα με υποστήριξη της πολιτικής Τραμπ: αντιμεταναστευτικό, αντι-woke ατζέντα, εθνικά δίκαια και, προ παντός, ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Με σαφείς αιχμές για την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυρίως για την ένταξη της Τουρκίας στην κοινή «άμυνα» και το SAFE. Φυσικά ούτε λέξη για Ισραήλ, για Παλαιστίνιους ή Ιράν, για διεθνές δίκαιο κ.λπ.
Όλα αυτά με την απαραίτητη αυτοπροβολή. Πως ο ίδιος είναι ένας ακέραιος άνθρωπος, πως δεν θα σωπάσει καθώς η Ελλάδα τον καλεί, πως έμεινε όρθιος στα δύσκολα και δεν υπέκυψε, ούτε μπρος «στη φοβερή ερημία του πλήθους».
Αλλά για το σχέδιο του άμεσου μέλλοντος καμία κουβέντα. Αποδεικνύοντας και πάλι όχι πόσο ρεαλιστής αλλά πόσο λίγος είναι. Υπολογίζει ισορροπίες, παρακολουθεί διαθέσεις ισχυρών παραγόντων, αιτείται υποστηρίξεων από ολιγαρχικούς παράγοντες, εξασφαλίζει πλάτες, αλλά το αποφασιστικό βήμα περιμένει νεύμα από ψηλά για να το κάνει. Άνευ αυτού ουδέν, ακόμη κι αν κινδυνεύει να εκτεθεί αυτοδιαψευδόμενος.
Όσο για τον άλλο πρώην πρωθυπουργό που παραβρέθηκε στο Πολεμικό Μουσείο, τον Κώστα Καραμανλή, όπως είχε προβλεφθεί εξ άλλου, δεν είχαμε παρά έντονη κριτική στην κυβερνητική εξωτερική πολιτική. Και όχι μόνο. Είναι πολύ χαρακτηριστική η αποστροφή της ομιλίας του: «Η Δικαιοσύνη και τα μέσα ενημέρωσης είναι πυλώνες της δημοκρατίας. Και πρέπει να διαφυλαχθούν ως κόρη οφθαλμού. Η προσπάθεια χειραγώγησης της Δικαιοσύνης και των μέσων ενημέρωσης είναι ακραία αντιδημοκρατική συμπεριφορά και συνιστά ορατό κίνδυνο φαλκίδευσης του δυτικού τύπου δημοκρατίας. Για όλους εμάς που αγωνιστήκαμε για πολλές δεκαετίες και εξακολουθούμε».
Συνεπώς η συγκέντρωση στο Πολεμικό Μουσείο δεν είχε αναγγελία κόμματος, αλλά είχε εντάσεις, γεγονός που υπογραμμίζει πως η αναστάτωση στο χώρο της δεξιάς πολυκατοικίας συνεχίζεται, κι όχι για το ποιος άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα! Αν και οι εξελίξεις μετατίθενται για το μέλλον. Ενώ η ακόμη πιο δεξιά στροφή στα κρίσιμα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα ενθαρρύνεται από τις αμφισβητήσεις τύπου Σαμαρά. Και υλοποιείται!
Σε κάθε περίπτωση, κάτι ο Αντ. Σαμαράς που προειδοποιεί για κόμμα και απλώς εξαγγέλλει αντίσταση, κάτι ο Αλ. Τσίπρας που ανακοινώνει προγραμματικές γραμμές, και προειδοποιεί για την πολιτική του επάνοδο, κάτι η αντιπολίτευση που καταρρέει αδύναμη να είναι αντιπολίτευση, κάτι η κυβέρνηση που αμφισβητείται αδύναμη να λύσει τα σοβαρά προβλήματα, η πολιτική ατμόσφαιρα, χωρίς την έντονη λαϊκή παρουσία, είναι μολυσμένη από σχέδια των παρασκηνιακών κύκλων, και συνολικά αδύναμη να διαχειριστεί την κρίση της. Οπότε, πολλά σχέδια, πολλές λέξεις, κάποιες πράξεις, και αναμονή!
Ίσως αυτό να εγκυμονεί ενδιαφέροντα πράγματα. Αρκεί «να πάρουμε μέτρα κι εμείς»!
ΠΗΓΗ: https://kommon.gr/
