ΝΑΤΟϊκή χούντα σκεπάζει την Τσεχία, του Λεωνίδα Βατικιώτη
Πολιτικό σεισμό προκάλεσε η απόφαση του τσέχου προέδρου Πετρ Πάβελ να τροποποιήσει τον ποινικό κώδικά της χώρας του για να επιβάλει ποινή φυλάκισης
μέχρι και πέντε χρόνια σε όσους και όσες προπαγανδίζουν και υπερασπίζονται τον κομμουνισμό. Η απόφαση του Πάβελ, να εξισώσει τον κομμουνισμό με τον ναζισμό,δικαιολογήθηκε στο όνομα της αντιμετώπισης των υποτιθέμενων ολοκληρωτισμών. Ξεχείλιζε επομένως από ευρωπαϊκή …εσάνς μιας και η ίδια η ΕΕ άνοιξε την πύλη των σύγχρονων αντικομμουνιστικών διώξεων ταυτίζοντας τον ναζισμό (που ευθύνεται για την μεγαλύτερη σφαγή στην Ευρώπη) με τον κομμουνισμό και τη Σοβιετική Ένωση (που πρωταγωνίστησαν στην συντριβή του).
Η Τσεχία είναι η τέταρτη χώρα στην Ευρώπη, μετά την Πολωνία, την Λιθουανία και την Λετονία, όπου κάθε αναφορά στον κομμουνισμό συνιστά ιδιώνυμο αδίκημα. Οι δύο Βαλτικές «δημοκρατίες» δείχνουν πεντακάθαρα που οδηγεί η ποινικοποίηση του κομμουνισμού: οι δημόσιες εκδηλώσεις τιμής στους Ναζί της Γερμανίας και των Βαλτικών αποδεικνύουν ότι το ζητούμενο δεν είναι η διαφύλαξη των φιλελεύθερων ιδεών και καθεστώτων, όπως υποστηρίζουν όσοι πρωτοστατούν στην δίωξη των κομμουνιστών. Το ζητούμενο είναι η θωράκιση της εν εξελίξει βαθιά αντιδραστικής, φιλοφασιστικής στροφής που υλοποιείται με πρωτεργάτες το φιλελεύθερο, ακραίο κέντρο. Γι’ αυτό κι ενώ απέναντι στον κομμουνισμό και τους φορείς του εξαντλείται η αυστηρότητα του νόμου, απέναντι στους φασίστες επιδεικνύουν σκανδαλώδη ανοχή. Μάρτυρας η ανοχή απέναντι στην Μελόνικαι το Ισραήλ.
Ειρήσθω εν παρόδω, ο αντιφασιστικός λόγος χρειάζεται οπωσδήποτε επικαιροποίηση. Ιδιώνυμο αδίκημα ισάξιο της εξύμνησης της ναζιστικής ιδεολογίας και των συμβόλων της πρέπει για παράδειγμα να κηρυχθεί η εξύμνηση του σιωνισμού. Η θητεία στον ισραηλινό στρατό να ισοδυναμεί με τη θητεία στα SS της χιτλερικής Γερμανίας. Οι ελάχιστοι αντι-σιωνιστές ισραηλινοί αρνητές στράτευσης να χαρακτηριστούν ήρωες, και (γιατί όχι;) να τους απονεμηθεί το Νόμπελ Ειρήνης!
Η Τσεχία εξελίσσεται στο πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αντιδραστικής στροφής που πραγματοποιείται στην Ευρώπη για χάρη και με τις ευλογίες του ΝΑΤΟ. Άμεσο θύμα της αλλαγής του ποινικού κώδικα θα είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας – Μοραβίας, που συμμετέχει στην συμμαχία με τον τίτλο «Αρκετά» και βρίσκεται εκτός Βουλής. Η κυβερνητική επίθεση στο ιδεολογικό και πολιτικό του πρόταγμα πιθανότατα θα εξαφανίσει και την τελευταία ελπίδα να ξεπεράσει το απαγορευτικό όριο του 5% και να εισέλθει στην Βουλή στις εκλογές του προσεχούς Οκτωβρίου.
Ωστόσο, το ζητούμενο της επιχειρούμενης πολιτικής οπισθοδρόμησης στην Τσεχία δεν αφορά την εκλογική επιρροή του ΚΚ. Σχετίζεται με τον πόλεμο στην Ουκρανία και την αδιάλειπτη συνέχιση της αποστολής οπλισμού και πυρομαχικών εκ μέρους του ΝΑΤΟ. Στην εφοδιαστική αλυσίδα που έστησε ο πολεμικός οργανισμός η Τσεχία διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο, με ευθύνη του προέδρου της, που εν όψει των εκλογών βλέπει την καρέκλα του να τρίζει.
Ο Πετρ Πάβελ είναι μια πολύ τυπική και συνηθισμένη περίπτωση γενίτσαρου. Γόνος αξιωματούχου των μυστικών υπηρεσιών επί «υπαρκτού», μεγαλώνοντας κληρονόμησε την δουλειά του μπαμπά του. Εξελίχθηκε σε στέλεχος του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας μέχρι το 1988και το 2012 – 2015 αναδείχθηκε σε αρχηγό του τσεχικού στρατού. Την επόμενη τριετία, 2015 – 2018, έγινε πρόεδρος της στρατιωτικής επιτροπής του ΝΑΤΟ και ήταν μάλιστα ο πρώτος ανατολικοευρωπαίος που κατέλαβε αυτή την θέση. Έκτοτε διεκδικεί τα πρωτεία στην στρατηγική της έντασης με την μια δημόσια δήλωση και κίνησή του να ξεπερνάει σε προκλητικότητα την άλλη. Σταχυολογούμε: Το 2023 ήταν ο πρώτος ευρωπαίος ηγέτης που μίλησε τηλεφωνικά με τον πρόεδρο της Ταϊβάν, αμφισβητώντας την πολιτική της «μίας Κίνας».
Ο Πάβελ προφανώς γνωρίζοντας από πρώτο χέρι στο ΝΑΤΟ τα αμερικανικά σχέδια αποσταθεροποίησης της Κίνας διεκδίκησε τα πρωτεία της υιοθέτησής τους στην Ευρώπη. Τον Ιούνιο του 2023 μιλώντας στο RadioFreeEuropeζήτησε να αντιμετωπιστούν οι Ρώσοι στην Ευρώπη όπως οι Ιάπωνες στις ΗΠΑ στην διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, δηλαδή να κλειστούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τον Ιανουάριο του 2024 επισκέφθηκε το Ισραήλ για να εκφράσει την αλληλεγγύη της Τσεχίας στον πόλεμο, δηλαδή την γενοκτονία, του σιωνιστικού κράτους εναντίον των Παλαιστινίων. Τέλος, και μεταξύ πολλών άλλων, τον Φεβρουάριο του 2025, υπέγραψε νόμο που απαγορεύει σε ρώσους πολίτες να αποκτήσουν τσέχικη υπηκοότητα, ακόμα κι αν ζουν επί χρόνια στην Τσεχία. Είναι ένας νόμος που εισάγει πρωτοφανείς διακρίσεις και αντίκειται ακόμη και στην ευρωπαϊκή νομοθεσία…
Ο Πάβελ επιχειρεί να εισάγει και στην εσωτερική πολιτική της Τσεχίας την στρατηγική της έντασης που εξάγει το ΝΑΤΟ ώστε να διαιωνίζει την παρουσία και την αναγκαιότητα του. Μέχρι στιγμής όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι στις εκλογές του Οκτωβρίου νικητής θα αναδειχθεί ο δεξιός συνασπισμός ΑΝΟ με ηγέτη τον Αντρέι Μπάμπιτς, που κατείχε το αξίωμα ως το 2021. Το ποσοστό που του δίνουν ξεπερνάει το 31%, ενώ το κυβερνών ΝΑΤΟϊκό κόμμα υπολείπεται σημαντικά καθώς η επιρροή του κυμαίνεται γύρω στο 20%. Υπό κανονικές συνθήκες οι άνθρωποι των Αμερικανών δεν έχουν καμιά ελπίδα να κερδίσουν τις εκλογές. Η προοπτική νίκης του ΑΝΟ στις εκλογές αυξήθηκαν κατακόρυφα μετά από μια δικαστική απόφαση στα τέλη του Ιουνίου που αναίρεσε προηγούμενη καταδικαστική απόφαση σε βάρος του Μπάμπιτς η οποία αφορούσε την κακοδιαχείριση ευρωπαϊκών επιδοτήσεων ύψους 2 εκατ. ευρώ! Πρόκειται για αστείο ποσό αν το συγκρίνουμε με τα εκατοντάδες εκατομμύρια του ΟΠΕΚΕΠΕ και άλλων σκανδάλων στα οποία εμπλέκεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Είναι ωστόσο ενδεικτικό μιας μανιέρας που την είδαμε να επαναλαμβάνεται και στη Ρουμανία και στην Μολδαβία, βάσει της οποίας όσα κόμματα ή υποψήφιοι δεν υποτάσσονται στον ΝΑΤΟϊκό μονόδρομο της συνέχισης του πολέμου στην Ουκρανία βγαίνουν παράνομα κι έτσι οι εκλογείς δεν έχουν καν δικαίωμα να τους ψηφίσουν!
Στην Τσεχία τα διακυβεύματα είναι ακόμη μεγαλύτερα σε σχέση με την Ρουμανία. Η Τσεχία αναδείχθηκε σε κόμβο αγοράς οβίδων πυροβολικού 155 χιλιοστών απ’ όλον τον κόσμο και μεταφοράς τους στην Ουκρανία με στόχο να παραμείνουν τα ουκρανικά πολεμοφόδια σε ικανό επίπεδο. Τον Ιανουάριο του 2025 ο ουκρανός υπουργός Εξωτερικών ευχαρίστησε την Πράγα επειδή το 2024 προσέφερε το 80% των αναγκαίων οβίδων. Η Τσεχία ανέλαβε αυτό το ρόλο όχι μόνο λόγω της προθυμίας του προέδρου Πάβελ, αλλά λόγω μιας εξειδίκευσης που είχε αναπτύξει επί «υπαρκτού» στο πλαίσιο του καταμερισμού – συνδυασμού εργασίας εντός του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Το περιγράφει εύστοχα η γαλλική LeMonde: «Υπό την ΕΣΣΔ, αυτό το τμήμα της τότε Τσεχοσλοβακίας εξειδικεύθηκε στην παραγωγή πυρομαχικών και ανέπτυξε δίκτυα εξαγωγών σε όλον τον κόσμο τα οποία έχουν αποδειχθεί πολύ χρήσιμα σήμερα. Καίτοι οι τσέχικες αρχές έχουν αρνηθεί να δώσουν ονόματα (tonamenames), η Νότια Κορέα, η Νότια Αφρική, η Ινδία και η Τουρκία έχουν αναφερθεί μεταξύ άλλων ως χώρες – πηγές». Ο τσέχος πρόεδρος Πάβελ με τις επαφές που διέθετε από την εποχή του «υπαρκτού», δουλεύοντας στις πληροφορίες του στρατού, αποδείχθηκε ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.
Οι αλλεπάλληλες αποστολές πυρομαχικών όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και από την Σερβία στην Τσεχία, επιβεβαιώνουν τον καθοριστικό ρόλο που διαδραματίζει στην εφοδιαστική αλυσίδα του ΝΑΤΟ.
Η αγορά πυρομαχικών από την Τσεχία υποστηρίχθηκε με ποσά που αφειδώς διέθεσαν η Ολλανδία, η Δανία, ο Καναδάς, το Βέλγιο και η Γαλλία. Ωστόσο, η τσέχικη αντιπολίτευση κατηγόρησε την κυβέρνηση για …ξέπλυμα. «Έχουμε πληροφορίες από τον στρατό ότι η ποιότητα δεν είναι ιδανική κι ότι είναι ακραία ακριβή» δήλωσε ο Κάρελ Χάβλιτσεκ, δεύτερος στην ηγεσία του ΑΝΟ στους FinancialTimesστις 2 Φεβρουαρίου 2025, ζητώντας να τερματιστεί το λεγόμενο Σχέδιο της Τσεχίας. Στην ίδια εφημερίδα το στέλεχος του αντιπολιτευόμενου σήμερα κόμματος δήλωνε: «Πρέπει να ξεκινήσουν συνομιλίες. Όσο περισσότερο παρατείνουμε την σύγκρουση τόσο χειρότερη γίνεται η κατάσταση στην Ουκρανία. Όταν θα έρθουμε στην κυβέρνηση θα έρθει και το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία κι αν δεν έρθει τότε θα είναι πολύ κακό για την Ουκρανία». Αυτή την προοπτική ειρήνης θέλουν να αποκλείσουν οι ΝΑΤΟϊκοί και ρίχνουν λάδι στη φωτιά ποινικοποιώντας τον κομμουνισμό και ό,τι άλλο μπορεί να θυμίζει ή να παραπέμπει στην Σοβιετική Ένωση και τη σημερινή Ρωσία.
Οι χούντες του ΝΑΤΟ από την μια άκρη της Ευρώπης ως την άλλη είναι η άλλη όψη και η προϋπόθεση της συνέχισης του πολέμου στην Ουκρανία.
ΠΗΓΗ: https://kommon.gr/
