Συνάντηση Δημάρχων Δυτ. Μακεδονίας με το Πρωθυπουργό (Γράφει ο Γιάννης Στρατάκης)

Περίμενε κανείς κάποιο αποτέλεσμα από την πολυδιαφημισμένη συνάντηση των Δημάρχων της Δυτικής Μακεδονίας (Δ.Μ) με τον Πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη

μετά από όσα έχουν προηγηθεί;

Τέσσερες φορές επισκέφτηκε τη Δ.Μ. μετά την αναγγελία της Απολιγνιτοποίησης (2019) ο Πρωθυπουργός και όσα κόμισε είναι γνωστά.

Τη μία ήρθε να μας ακούσει

Τη δεύτερη και την Τρίτη, που ήταν και προεκλογικές, για να μας καθησυχάσει πως όλα θα πάνε καλά, χωρίς να πει κάτι συγκεκριμένο.

Και την τέταρτη μίλησε αντ’ αυτού ο Εκπρόσωπος της ΔΕΗ, επιβεβαιώνοντας την πλήρη εκχώρηση της τύχης της Δ.Μ. εν λευκώ στα χέρια αυτών που χρόνια τη χρησιμοποίησαν και την έκαναν στυμμένη  λεμονόκουπα.

 Αυτό όμως που αναδείχτηκε από την τελευταία συνάντηση ήταν πως επρόκειτο για μία καλά σχεδιασμένη επικοινωνιακή παγίδα που δυστυχώς συνέβαλαν με τη στάση τους στην επιτυχία της οι ίδιοι οι Δήμαρχοι.

Κάθε ψευδαίσθηση  πλέον έχει εξαϋλωθεί και κάθε αγαθή- καλόπιστη πρόθεση μετατρέπεται σε αφέλεια.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν μπορούν οι Δήμαρχοι της Δ.Μ. να παίξουν τον ηγετικό ρόλο που απαιτούν οι δυσμενείς εξελίξεις που βιώνουμε συνολικά ως Περιοχή.

Εξανεμίζεται και η τελευταία μας ελπίδα ότι  Α΄ Βαθμός Αυτοδιοίκησης θα μπορούσε να αποτελέσει την τελευταία μας ελπίδα μετά το θολό μήνυμα, που εκπέμπει και παραπέμπει σε συνθηκολόγηση,  ο Β’ Βαθμός (Περιφέρεια);

Αρκεί να κατανοήσου οι  Εκπρόσωποί του (Δήμαρχοι) :

- Ότι ο Α’ βαθμός Αυτοδιοίκησης είναι ισότιμος με το Β’ βαθμό και όχι παρακολούθημα αυτού, με αυτοδύναμο- ισοδύναμο ρόλο.

- Ότι οι «καλές σχέσεις» για να διεκδικήσεις ορισμένα τοπικής σημασίας έργα υποθηκεύει συνολικά το μέλλον της Δ.Μ και δεν πρέπει να τους μετατρέπει σε ικέτες και άφωνους  μπρος τις προκλήσεις που βιώνουμε ως περιοχή. Πρέπει επιτέλους να δουν το δάσος και όχι το δέντρο.

-Ότι ο αποκλεισμός τους από τα όργανα τους ΣΔΑΜ ήταν και είναι πραξικόπημα, και πλέον επιβεβαιώνεται η σκοπιμότητά του από τις εξελίξεις..

- Ότι πρέπει να είναι συνδιαμορφωτές όλων των Αναπτυξιακών προγραμμάτων της Περιφέρειας και δεν είναι επαίτες απλά κάποιου έργου τοπικής σημασίας που εξαρτάται από τη διάθεση του κάθε Περιφερειάρχη.

 -Ότι  Αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ!...και η μοιρολατρική αποδοχή των τελεσμένων που βιώνουμε συνεχώς μετά την ανακοίνωση της Απολιγνιτοποίησης, ενθαρρύνουν αυτούς που σχεδιάζουν για μας χωρίς εμάς έχοντας τη νομοθετική και εκτελεστική δύναμη στα χέρια τους, με πλήθος αντισυνταγματικές και νομιμοφανείς πράξεις.

Ευτυχώς που η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία!!!