Σύγχρονη σκλαβιά στα ξενοδοχεία της Ρόδου – Εργάσιμες και οι επτά μέρες, δουλειά μέχρι και 16 ώρες τη μέρα!
Πόσες βάρδιες χωράνε μέσα σε ένα 24ωρο; Πόσες ώρες μπορεί να δουλέψει ένας εργαζόμενος μέσα στο ίδιο μερόνυχτο; Πόσες εργάσιμες μέρες μπορεί
να περιλαμβάνει η εβδομάδα; Σύμφωνα με τους όρους της πρόσφατα υπογεγραμμένης τοπικής κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης για το προσωπικό στα ξενοδοχεία της Ρόδου, μέσα στο ίδιο 24ωρο ένας εργαζόμενος μπορεί να δουλέψει δύο οχτάωρες βάρδιες, δηλαδή 16 ώρες, ενώ και οι επτά μέρες της εβδομάδας θεωρούνται εργάσιμες.
Η Σύμβαση που υπέγραψε η Ενωση Ξενοδόχων του νησιού με την πλειοψηφία του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων παραβιάζει ακόμα και το ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου όπως προβλέπεται από την ευρωπαϊκή οδηγία για την υποχρεωτική 11ωρη ανάπαυση ανάμεσα σε δύο διαδοχικές βάρδιες εργασίας. Επαναλαμβάνει, ταυτόχρονα, την πρόβλεψη για δουλειά επτά μέρες την εβδομάδα.
Τα άρθρα της Σύμβασης, η οποία βρίσκεται αναρτημένη στην ιστοσελίδα του υπουργείου Εργασίας, επιβεβαιώνουν πως τα διακηρυγμένα κυβερνητικά σχέδια για επέκταση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου στις 13 ώρες δεν αποτελούν τον πάτο του βαρελιού. Δίπλα στην «κανονικότητα» του 13ωρου και της «ελάχιστης» ανάπαυσης των 11 ωρών ανοίγεται ένα ευρύ πεδίο για τις κάθε λογής «παρεκκλίσεις», που οδηγούν σε ακόμα περισσότερες ώρες δουλειάς.
Η ίδια η ευρωπαϊκή Οδηγία για την οργάνωση του εργάσιμου χρόνου (88/2003), που αποτελεί την «πυξίδα» για τους αντεργατικούς νόμους της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων είναι σαφής: Αναφέρεται σε «παρεκκλίσεις» από την 11ωρη ανάπαυση που «επιτρέπεται να θεσπίζονται μέσω της νομοθετικής, κανονιστικής ή διοικητικής οδού ή με συλλογικές συμβάσεις ή με συμφωνίες μεταξύ κοινωνικών εταίρων». Ο μόνος όρος που θέτει είναι να χορηγούνται «κατά γενικό κανόνα» στους εργαζόμενους «ισοδύναμες περίοδοι αντισταθμιστικής ανάπαυσης». Ενώ «σε εξαιρετικές περιπτώσεις όπου είναι αντικειμενικώς αδύνατη η χορήγηση ισοδύναμων περιόδων αντισταθμιστικής ανάπαυσης» αρκείται στην παροχή «κατάλληλης προστασίας» στους εργαζόμενους, που καλούνται να δουλέψουν μέχρι τελικής πτώσης. Το πνεύμα και το γράμμα της ευρωπαϊκής Οδηγίας αποτυπώνει στα άρθρα της η επίμαχη Συλλογική Σύμβαση.
Διεκδικούμε δουλειά και ζωή με αξιοπρέπεια
«Μεγαλοξενοδόχοι και ηγεσία του σωματείου ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου καταργούν και την 11ωρη ανάπαυση!», καταγγέλλει η «Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία» (ΔΑΣ) στο Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου. «Η ηγεσία του σωματείου έκανε αυτό που δεν τόλμησε ακόμα η κυβέρνηση να κάνει, αυτό που ακόμα και η εργοδοσία δίσταζε να το πει ευθέως. Εβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή της για την κατάργηση της 11ωρης ανάπαυσης μεταξύ των βαρδιών, στο όνομα των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι μεγαλοξενοδόχοι! Ντροπή τους!», σχολιάζει στην ανακοίνωσή της. «Αυτή η σύμβαση είναι “λαγός” για ακόμα χειρότερες εξελίξεις στον κλάδο. Δεν θα περάσει! Εμείς δεν θα δουλέψουμε σαν σκλάβοι του 21ου αιώνα. Μέσα στους τόπους δουλειάς που όλα κρίνονται, θα δώσουμε μάχη με οργάνωση και αγώνα να διεκδικήσουμε τα σύγχρονα δικαιώματά μας για δουλειά και ζωή με αξιοπρέπεια!», τονίζει η ΔΑΣ.
Τι προβλέπει η Σύμβαση
Η Σύμβαση μειώνει τις προβλεπόμενες ώρες ανάπαυσης μεταξύ των βαρδιών από 11 σε 8. Το άρθρο 3.9 προβλέπει τη δυνατότητα, σε περίπτωση «έκτακτων συνθηκών» ή και λόγω «λειτουργικών αναγκών», το διάστημα ανάπαυσης μεταξύ δύο διαδοχικών βαρδιών «να είναι μικρότερο από έντεκα (11) ώρες, αλλά σε καμία περίπτωση μικρότερο από οκτώ (8) ώρες». Με τον τρόπο αυτό, μέσα στο ίδιο 24ωρο μπορούν να χωρέσουν δύο 8ωρες βάρδιες με ένα 8ωρο ανάπαυσης ανάμεσά τους, δηλαδή δουλειά
Η προϋπόθεση που τίθεται, κατά γράμμα της οδηγίας, είναι να χορηγούνται στο προσωπικό μετά τη δεύτερη βάρδια «ισοδύναμες περίοδοι αντισταθμιστικής ανάπαυσης» (το άθροισμα του 11ωρου συν τις ώρες ανάπαυσης που στερήθηκαν). Ομως ακόμα κι αυτή η προϋπόθεση αίρεται, με το ίδιο άρθρο, αξιοποιώντας και πάλι τις προβλέψεις της οδηγίας για τις «εξαιρετικές περιπτώσεις» στις οποίες η χορήγηση «αντισταθμιστικής ανάπαυσης» είναι «αντικειμενικώς αδύνατη». Ετσι, αναφέρεται ρητά η «αντισταθμιστική ανάπαυση» δεν είναι δυνατή «όταν η πληρότητα του ξενοδοχείου υπερβαίνει το 70%». Με άλλα λόγια, οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να πάρουν τις ώρες ανάπαυσης που στερήθηκαν μέχρι να τελειώσει η τουριστική σεζόν.
Στην ίδια θέση θα βρεθούν και οι ξενοδοχοϋπάλληλοι που δουλεύουν με διακεκομμένο (σπαστό) ωράριο, η επιβολή του οποίου αποτελεί «διευθυντικό δικαίωμα», με τη Σύμβαση να αναφέρει πως «είναι αντικειμενικά αδύνατη η χορήγηση στους εργαζόμενους που απασχολούνται με τον συγκεκριμένο τρόπο 11ωρης συνεχόμενης ανάπαυσης ανάμεσα στις δύο βάρδιες» (άρθρο 3.8.1).
Τελικά, η μόνη «αντιστάθμιση» που απομένει είναι η κοροϊδία της υποχρέωσης της εργοδοσίας να παρέχει «κατάλληλη προστασία σύμφωνα και με την εκτίμηση του επαγγελματικού κινδύνου» και το «δικαίωμα» του εργαζόμενου «να υποβάλει αίτημα επανεξέτασης του εβδομαδιαίου προγράμματος εργασίας για λόγους σωματικής ή ψυχικής κόπωσης». Σχολιάζοντας τα μέτρα που αφορούν την υγεία και ασφάλεια των ξενοδοχοϋπαλλλήλων, η ΔΑΣ υπενθυμίζει ότι στον συγκεκριμένο κλάδο από την αρχή της φετινής σεζόν μέχρι σήμερα «έχουν πεθάνει 4 συνάδελφοι πάνω στη δουλειά».
Το ξεχείλωμα του ωραρίου συνοδεύεται από την πρόβλεψη για δουλειά επτά μέρες την εβδομάδα, μια ρύθμιση που επαναλαμβάνεται εδώ και χρόνια όχι μόνο σε τοπικές αλλά και στην κλαδική Συλλογική Σύμβαση των ξενοδοχοϋπαλλήλων. Ετσι, το άρθρο 11 της Σύμβασης κάνει λόγο για «εργασία σε ημέρες ανάπαυσης», δηλαδή για δουλειά για έξι ή και επτά μέρες την εβδομάδα, «λόγω αυξημένου φόρτου εργασίας και της εποχικότητας της απασχόλησης». Μάλιστα, επαναλαμβάνει την προκλητική διαπίστωση πως η απασχόληση σε μέρες ανάπαυσης «αυξάνει τις μηνιαίες αποδοχές των εργασθέντων (…) και λειτουργεί υπέρ αυτών».
Τσουβαλιάζουν μια σειρά ειδικότητες για να συμπιέζεται ο μισθός
Κάπου εκεί εξαντλείται το ενδιαφέρον της εργοδοσίας και της διοίκησης του Συνδικάτου για τις αποδοχές και το εισόδημα των εργαζομένων. Γιατί οι ίδιοι που ενδιαφέρονται να ενισχύσουν το εισόδημα των ξενοδοχοϋπαλλήλων μέσα από τη δουλειά «επτά στα επτά», έχουν υπογράψει τη μισθολογική τους καταδίκη.
Μέσα από τη Σύμβαση έχουν φροντίσει να τσουβαλιάσουν στη Δ κατηγορία μια σειρά ειδικότητες εργαζομένων και να διατηρήσουν την απαράδεκτη διάταξη πως το προσωπικό αυτό θα αμείβεται με τον κατώτερο μισθό προσαυξημένο κατά 3% μέχρι να συμπληρώσουν 15 μήνες προϋπηρεσίας στον ίδιο εργοδότη.
Αντίστοιχα, και στη φετινή Σύμβαση διατηρούνται τα «χαράτσια» που επιβάλλουν οι εργοδότες για την παροχή στέγης (από 10% έως 15%) και σίτισης (από 2,5% έως 7%) στο προσωπικό. Και για να προστεθεί και το κερασάκι στην τούρτα, θέλουν να δέσουν τους εργαζόμενους χειροπόδαρα, υπογράφοντας τη συγκεκριμένη Σύμβαση με τριετή διάρκεια (από την 1η Ιουλίου 2025 έως την 30ή Ιουνίου 2028).
