ΚΝΕ: Το παράδειγμα της Σωτηρίας εμπνέει τον σιωπηλό και δυσδιάκριτο «ηρωισμό» της εποχής μας, που πάει κόντρα στο ρεύμα, στις σάπιες αξίες και στα ιδανικά του συστήματος

Το Γραφείο Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ εξέδωσε την εξής ανακοίνωση για τη συμπλήρωση 45 χρόνων από τη δολοφονία της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου:

«Η συμπλήρωση 45 χρόνων από τη δολοφονία της συντρόφισσας Σωτηρίας Βασιλακοπούλου μάς βρίσκει στον δρόμο του αγώνα, που και η ίδια περπάτησε, με μια βαθιά υπόσχεση να συνεχίσουμε αταλάντευτα, ανυποχώρητα, πιο έμπειροι και ικανοί την πάλη για τους σκοπούς και τα ιδανικά που την ενέπνευσαν. Να δυναμώσουμε την Οργάνωσή μας, την ΚΝΕ, βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής, για τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

Πέρασαν 45 χρόνια από την 28η Ιουλίου του 1980, όταν η 21 ετών Σωτηρία, μέλος της ΚΝΕ και φοιτήτρια του Παντείου Πανεπιστημίου έπεσε νεκρή, χτυπημένη από λεωφορείο που οδηγούσε μπράβος της εργοδοσίας του εργοστασίου της ΕΤΜΑ. Ο οδηγός είχε εντολή να περάσει με φόρα για να μην έρθουν οι εργάτες σε επαφή με τις προκηρύξεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που μοίραζε η Σωτηρία και οι σύντροφοί της, οργανώνοντας ένα συλλαλητήριο για καλύτερους μισθούς, για μέτρα ενάντια στην ακρίβεια.

Στο απλωμένο χέρι και την αποφασιστικότητα της Σωτηρίας αποτυπώνεται η ακούραστη, καθημερινή προσπάθεια των μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για την οργάνωση της πάλης σε κάθε χώρο δουλειάς και σπουδών, για να ριζοσπαστικοποιείται το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής μέσα στην εργατική τάξη δίνοντας διέξοδο στη σκέψη και τη δράση της, σε σύγκρουση με τη λογική ότι ''τίποτα δεν αλλάζει'' και την αναζήτηση ''σωτήρων'' και λύσεων χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Στους στυγνούς δολοφόνους της Σωτηρίας προβάλλει το πρόσωπο του κεφαλαίου, ενώ στην προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος από την κυβέρνηση και την αστυνομία ο εχθρικός ρόλος του αστικού κράτους που παίρνει όλα τα μέτρα για να εξασφαλίζει τα συμφέροντα των καπιταλιστών.

Ακόμα μια φορά αποδείχθηκε πως η εργοδοτική ή κρατική καταστολή συνοδεύει την προσπάθεια του συστήματος να προωθήσει την αντιλαϊκή πολιτική και ταυτόχρονα να φοβίσει, να αποτρέψει τους αγώνες που υπάρχουν δυνατότητες να δυναμώσουν, αφού αυτός είναι ο μόνος του φόβος. Η δημοκρατία τους σταματάει στις πύλες των εργοστασίων, εκεί που νόμος είναι τα κέρδη των λίγων και που οι ανάγκες των πολλών δε βρίσκουν υπεράσπιση παρά μόνο στη δική τους δύναμη.

Εκεί στοχεύουν και τα νομοσχέδια καταστολής και αυταρχισμού της κυβέρνησης, όπως το νέο πειθαρχικό των δημοσίων υπαλλήλων και το νομοσχέδιο για τα μέτρα καταστολής στα πανεπιστήμια, που ποινικοποιείται η συλλογική δράση και διεκδίκηση, η ελεύθερη έκφραση και καταργείται στην πράξη ακόμα και το τεκμήριο της αθωότητας για να θωρακιστεί η επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων και ο ρόλος τους στην πολεμική οικονομία.

Γι' αυτό, σε συνθήκες πολεμικής προετοιμασίας, εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους είναι διακριτό στοιχείο της ''ευρωπαϊκής κανονικότητας'' σε όλη την ΕΕ η ένταση της καταστολής, οι προσπάθειες περιορισμού της αγωνιστικής δράσης και η ένταση του αντικομμουνισμού.

Στις μέρες μας, το παράδειγμα της Σωτηρίας εμπνέει στις πιο σύνθετες συνθήκες, τον σιωπηλό και δυσδιάκριτο ''ηρωισμό'' της εποχής μας, που πάει κόντρα στο ρεύμα, τις σάπιες αξίες και τα ιδανικά του συστήματος, που απορρίπτει τα σάπια πρότυπα που εξευτελίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη, που αμφισβητεί την υποταγή και την απογοήτευση, αλλά πρωταγωνιστεί στην προσπάθεια να καλλιεργείται το ταξικό κριτήριο στο έδαφος της γνώσης, να αναπτύσσεται η αλληλεγγύη, να εμπνέονται περισσότεροι στον αγώνα που κάνει πρόσταγμα το σύνθημα του 51ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "Οδηγητή": ''Ανατρέπουμε το παλιό, ανοίγουμε το δρόμο στο νέο - Σοσιαλισμός για να νικήσει το δίκιο!''.

Τα λόγια του Γιάννη Ρίτσου, στο ποίημα που αφιέρωσε στη Σωτηρία, στρέφουν το βλέμμα στο μέλλον που η θυσία της Σωτηρίας και χιλιάδων ακόμα κομμουνιστών και κομμουνιστριών χάραξαν με το κόκκινο νήμα της πάλης για την απελευθέρωση της κοινωνίας από την εκμετάλλευση.

''Μικρή μας συντρόφισσα (…)

Μεθαύριο, ξέρε το, θα καταθέσουμε στο Μουσείο της Επανάστασης τα γυαλιά σου

Σαν δυο ήλιους που φωτίζουν το δρόμο των νέων συντρόφων,

Σαν δυο ήλιους που γράφουν με φως στις πινακίδες των καινούργιων σοσιαλιστικών σχολείων

Αγάπη, Ειρήνη, Ελευθερία''». 

ΠΗΓΗ: https://www.902.gr/