Άρθρο του Ριζοσπάστη για τα αδιέξοδα της στρατηγικής της «πράσινης μετάβασης»: Στα σκουπίδια μέρος της «πράσινης» Ενέργειας την ώρα που ο λαός βιώνει ενεργειακή φτώχεια

«Στα σκουπίδια μέρος της «πράσινης» Ενέργειας την ώρα που ο λαός βιώνει ενεργειακή φτώχεια»

Αχρηστο το 10% της «πράσινης» Ενέργειας από τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας το πρώτο 6μηνο του 2025. Μόνο τον Ιούνιο πετάχτηκε το 12,3% της συνολικής παραγωγής ΑΠΕ

Τα αδιέξοδα της στρατηγικής της «πράσινης μετάβασης» στο πλαίσιο της «απελευθερωμένης» αγοράς Ενέργειας αναδεικνύουν τα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία το πρώτο 6μηνο του 2025 πετάχτηκε στα «σκουπίδια» περίπου το 10% της «πράσινης» Ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές (ΑΠΕ). Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, μόνο τον φετινό Ιούνιο κατέστη άχρηστο το 12,3% της συνολικής παραγωγής ΑΠΕ, ενώ οι αντίστοιχες απώλειες τον περσινό Ιούνιο ήταν 2,5%.

Αυτό βέβαια δεν είναι κάτι καινούργιο, αφού μόλις τον περασμένο Μάρτιο έγιναν περικοπές «πράσινης» Ενέργειας κοντά στις 200 GWh, ένα τεράστιο νούμερο, που αντιστοιχεί στο 25% του συνολικού «ψαλιδιού» για όλο το 2024! Θυμίζουμε ότι συνολικά το 2024 πετάχτηκαν στα σκουπίδια 860 «πράσινες» γιγαβατώρες και φέτος, μέσα σε έναν μόνο μήνα, τον Ιούνιο, περικόπηκαν 352, περισσότερο από το 1/3 όλου του 2024...

Ολα αυτά την ώρα που εντείνεται η ενεργειακή φτώχεια των λαϊκών νοικοκυριών, και που η υλοποίηση της στρατηγικής της «πράσινης μετάβασης» έχει οδηγήσει στην αύξηση της ενεργειακής ακρίβειας και της ενεργειακής φτώχειας σε όλη την ΕΕ, και ταυτόχρονα στην εκτίναξη των κερδών των ενεργειακών ομίλων. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα χρέη και οι ανεξόφλητες οφειλές από τη χαμηλή τάση στην Ελλάδα ξεπερνούν ήδη το 1 δισ. ευρώ, οι συνολικές φτάνουν τα 3,4 δισ. ευρώ και την ίδια στιγμή τα καθαρά κέρδη των ομίλων υπερδιπλασιάστηκαν το 2024.

Το δόγμα «ό,τι θέλει ο επενδυτής», όπως και η ιεράρχηση των εξαγωγών, οδήγησε στην προκλητική έγκριση «πράσινων» επενδύσεων 9 δισ. ευρώ μέσα σε μια πενταετία, χωρίς να υπάρχουν επαρκής ηλεκτρικός χώρος, ουσιαστικός περιορισμός χωροθέτησης - διασποράς και επαρκής χωρητικότητα των μετασχηματιστών. Ετσι, μοιραία, εξαιτίας της ανυπαρξίας συνολικού σχεδιασμού με κριτήριο την πλήρη κάλυψη των αναγκών του λαού για φτηνό ρεύμα, φτάσαμε στις αναγκαστικές περικοπές του 3,3% της συνολικής «πράσινης» παραγωγής και στον αναγκαστικό υπερδιπλασιασμό των διακοπών έγχυσης ισχύος των ΑΠΕ το 2024. Και ήδη το 2025 εκατοντάδες GWh πηγαίνουν στα σκουπίδια.

Σύμφωνα με τις κυβερνητικές διακηρύξεις, τα έργα για την κατασκευή μονάδων αποθήκευσης Ενέργειας που προγραμματίζονται θα έρθουν να δώσουν λύση στο ζήτημα του πλεονάσματος από τις ΑΠΕ, και στο ενδεχόμενο μπλακάουτ από την υπερπαραγωγή Ενέργειας που δεν μπορεί να αποθηκευτεί. Βέβαια, πέρα από το ότι πρόκειται μόνο για διακηρύξεις, ακόμα κι αν γίνουν αυτά τα έργα δεν εξασφαλίζουν σε καμία περίπτωση ούτε την ενεργειακή επάρκεια για τον λαό, ούτε βέβαια φτηνό ρεύμα για τα νοικοκυριά.

Κάθε αλλαγή στο ενεργειακό σύστημα της χώρας, όπως για παράδειγμα το πόσο και πώς θα προχωρήσει η αποθήκευση Ενέργειας, κρίνεται στα παζάρια ενεργειακών και τραπεζικών ομίλων για τις κρατικές ενισχύσεις και το κατάλληλο ρυθμιστικό πλαίσιο, τον μηχανισμό αντιστάθμισης που θα εξασφαλίσει τα κέρδη τους. Κρίνεται από την πολιτική της ΕΕ σχετικά με την επιδότηση των κινεζικών μπαταριών, που υπερέχουν στην αγορά.

Είναι φανερό ότι απαιτείται ριζικά διαφορετικός ενεργειακός σχεδιασμός, με γνώμονα το σύνολο των κοινωνικών αναγκών και όχι την κερδοφορία των ομίλων. Σχεδιασμός που θα έχει στόχο να διασφαλίσει συνδυασμένα τη φτηνή λαϊκή κατανάλωση, τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, την προστασία του περιβάλλοντος, της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων του κλάδου και των κατοίκων.

Σχεδιασμός που θα διασφαλίσει την αξιοποίηση όλων των εγχώριων ενεργειακών πηγών, των μεγάλων υδροηλεκτρικών έργων, των λιγνιτικών αποθεμάτων, των υδρογονανθράκων, των ΑΠΕ, αλλά και της αποθήκευσης Ενέργειας, επιλογή των κατάλληλων τεχνικών λύσεων για την ευστάθεια και τη συντήρηση των δικτύων, με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία. Μόνο ο σοσιαλισμός, ο κεντρικός σχεδιασμός στο έδαφος της κοινωνικής ιδιοκτησίας, μπορεί να κατοχυρώσει την Ενέργεια ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα, να συνάψει αμοιβαία επωφελείς διεθνείς ενεργειακές συμφωνίες, να διασφαλίσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.»

Ο σύνδεσμος: https://www.rizospastis.gr/story.do?id=12987867