Ο Δημήτρης Βαβλίαρας με αφορμή ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα προς το πρόσωπό του: «30 χρόνια στα ωδεία & τα τελευταία στη φωτογραφία, αυτό που επιθυμούμε είναι να βοηθάμε ανθρώπους να ασχολούνται με την τέχνη & τον πολιτισμό. Όχι να τους κυνηγάμε»
"Δημήτρης Βαβλίαρας - Αιανή"
Πριν από λίγες μέρες, ανέβασε κάποιος ‘’φωτογράφος’’ της Κοζάνης φωτογραφία με το πρόσωπο μου και έγραψε από πάνω ότι εγώ δήλωσα ότι είμαι ο καλύτερος φωτογράφος στον κόσμο και συνέχισε βασιζόμενος σε ένα ψέμα που επινόησε ο ίδιος να ειρωνεύεται δημιουργώντας ένα κλίμα προς το πρόσωπο μου. Το αρχικά του αισχρά σχόλια όπως και 2-3 άλλων της ίδιας συνομοταξίας, τα έκαναν τροποποίηση αργότερα, αφήνοντας παρόλα αυτά την ψεύτικη δήλωση μου, γράφοντας και άλλα ειρωνικά σχόλια και ασυναρτησίες.
Το σκέφτηκα αρκετά για το αν έπρεπε να απαντήσω ή ακόμη και να κινηθώ νομικά γιατί μερικά πράγματα έχουν και όρια. Η βλακεία και η κακία προφανώς δεν έχει…
Θα το κάνω όμως όχι τόσο για να προασπίσω μόνο τον εαυτό μου, αλλά και άλλους που δυστυχώς πέφτουν θύματα τέτοιων συμπεριφορών…
Υπάρχει ένα θέμα σίγουρα στις κοινωνίες μας με τον τοίχο του Facebook που επειδή τον θεωρούμε δικό μας, νομίζουμε ότι μπορούμε εκεί να βγάζουμε όλα τα κόμπλεξ μας και να συκοφαντούμε ανθρώπους.
Οι άνθρωποι αυτοί πέρα από κοινοί συκοφάντες και ψεύτες ουδεμία σχέση έχουν με αυτό που ονομάζουμε τέχνη και πολιτισμό. Ούτε η τέχνη, ούτε ο πολιτισμός πρεσβεύουν τέτοια πράγματα. Όσα τάχα φιλοσοφήματα κι αν χρησιμοποιούν για να στηρίξουν τις δήθεν απόψεις τους περί τέχνης παραμένουν ελάχιστοι ως άνθρωποι και δεν προσφέρουν τίποτα απολύτως στην τέχνη. Τα γελάκια επίσης κάτω από συκοφαντικά σχόλια δείχνουν ανθρώπους που είναι πραγματικά για λύπηση.
Κάποιοι εξ αυτών έχουν κάνει επίθεση ξανά προς το πρόσωπο μου, χρησιμοποιώντας και σελίδα του Δήμου Κοζάνης, πράγμα ανεπίτρεπτο. Από πότε οι σελίδες του Δήμου χρησιμοποιούνται για να συκοφαντούμε πολίτες ή να εκφράζουμε την άποψη μας για πολίτες; Πως νιώθει ένα παιδί που βλέπει σε επίσημη σελίδα του Δήμου να καταφέρονται εναντίον ανθρώπου που κέρδισε ένα βραβείο; Θα δημιουργεί κάτι και θα φοβάται πως αντί για ανταμοιβή των κόπων του θα λοιδορείται από τον ίδιο του τον Δήμο; Την ανάρτηση στη σελίδα του Δήμου την κατέβασαν όταν τους ρώτησα με ποια κριτήρια βρίσκονται σε αυτή τη θέση…
Οι κοινωνίες μας δεν έχουν ανάγκη από τέτοιες συμπεριφορές. Αν δεν μας αρέσει ένα τραγούδι, δεν το ακούμε. Δεν ανεβάζουμε τη φωτογραφία του τραγουδιστή και από κάτω τον βρίζουμε. Είναι ντροπή αυτό…
Μπορώ κι εγώ να γράψω ένα δήθεν φιλοσοφικό κείμενο για να συκοφαντήσω κάποιον και να κρύψω την κακία μου μέσα σε ιδέες και λέξεις. Θα παραμείνει παρόλα αυτά ένα κείμενο με κακία και κόμπλεξ.
30 χρόνια στα ωδεία και τα τελευταία στη φωτογραφία, αυτό που επιθυμούμε πραγματικά είναι να βοηθάμε ανθρώπους και να τους σπρώχνουμε να ασχολούνται με την τέχνη και τον πολιτισμό. Όχι να τους κυνηγάμε. Οι κοινωνίες όπως έχουν διαμορφωθεί σήμερα, δεν μας αρέσουν. Και για να τις αλλάξουμε και να τις κάνουμε πιο όμορφες πρέπει τον κόσμο να τον σπρώχνουμε στην ομορφιά. Οι τέχνες είναι ο σπόρος της ομορφιάς. Οι συμπεριφορές μας είναι το νερό που θα βγάλει τα άνθη ή θα ξεράνει τα φυτά. Ο καθένας επιλέγει πλευρά…
ΥΓ Ένας εξ αυτών γράφοντας ένα φιλοσόφημα για να στηρίξει τις απόψεις του, έγραψε ότι δεν υπάρχει παγκόσμιο βραβείο στη φωτογραφία επειδή σε έναν διαγωνισμό δεν παίρνουν μέρος όλοι οι φωτογράφοι όλου του κόσμου!
Συμφωνώ… Δεν υπάρχει ούτε παγκόσμιο κύπελο στο άλμα γιατί δεν πήδηξαν εκείνη τη μέρα όλοι όσοι πηδάνε έστω κι ένα χαντάκι από όλο τον κόσμο! Ούτε Νόμπελ λογοτεχνίας γιατί είναι ένας στην Καραϊβική που ξέχασε να καταθέσει τα ποιήματα του γιατί ήπιε κάτι ληγμένες μπύρες και πάει λέγοντας.
… Φανταστείτε τώρα αυτός που γράφει αυτά για τους διαγωνισμούς που παίρνουν μέρος άλλοι, να έχει κάνει ανάρτηση ότι πήρε μέρος σε διαγωνισμό που έκαναν φίλοι του και βγήκε δεύτερος! Δε λέω ότι το έκανε, αλλά φανταστείτε να το είχε κάνει! Δεν θα αναφωνούσαμε όλοι μαζί, Μέγας Είσαι Κύριε Και Θαυμαστά Τα Έργα Σου;
ΥΓ2 Δεν είμαι σίγουρα ο καλύτερος φωτογράφος, όχι του κόσμου, αλλά ούτε της γειτονιάς μου. Δεν δήλωσα ποτέ κάτι τέτοιο και δεν με ενδιαφέρει κιόλας. Το ότι κερδίζουμε κάποια βραβεία είναι μια αναγνώριση των κόπων μας πάνω σε αυτό που κάνουμε, μας δίνουν χαρά σίγουρα αλλά μέχρι εκεί. Διάλεξα να μείνω στο χωριό για να κρατηθώ μακριά από όλη αυτή τη ζηλοφθονία που υπάρχει στον χώρο της τέχνης δυστυχώς. Την είχα χορτάσει από τη μουσική. Δυστυχώς το ίντερνετ, με τα πολλά καλά του παρόλα αυτά, μας φέρνει στον ιντερνετικό μας τοίχο και τέτοια.
ΥΓ3 Το καλλιτεχνικό μας έργο θα το κρίνει ο χρόνος. Το άλλο όμως που βασίζεται στις συμπεριφορές μας κρίνεται τώρα…
