Το… “ευρωπαϊκό κεκτημένο”: Η Κομισιόν δηλώνει ότι Ευρωπαϊκή Ενωση “επιτρέπει τη δουλειά 13 ωρών”!
Με μια απάντηση της Κομισιόν επιβεβαιώνεται τόσο η πιστή εφαρμογή από τις κυβερνήσεις διαχρονικά τον ευρωπαϊκών οδηγιών
, οι οποίες στρώνουν το έδαφος για την επιστροφή των συνθηκών εργασίας στον 19ο αιώνα, αλλά και η ψευδολογία των κομμάτων της αντιπολίτευσης που ισχυρίζονται ότι τάχα «η κυβέρνηση της ΝΔ τις παραβιάζει».
Σύμφωνα, λοιπόν, με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία απαντάει σε Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ σχετικά με το αντεργατικό έκτρωμα για το 13ωρο: “Σύμφωνα με την Οδηγία 2003/88/ΕΚ επιτρέπεται η εργάσιμη μέρα 13 ωρών μόνο εφόσον τηρείται η μέση μέγιστη εβδομαδιαία διάρκεια εργασίας των 48 ωρών κατά την περίοδο αναφοράς των τεσσάρων μηνών”.
Στην απάντησή της μάλιστα και προς υπεράσπιση του 13ωρου πλέον και σε ένα εργοδότη, επικαλείται προκλητικά ως «προστασία» τη διευθέτηση και κατάτμηση του ημερήσιου χρόνου εργασίας κατά τα συμφέροντά της μεγαλοεργοδοσίας.
Για αυτό και επιμένει θέτοντας ως προϋπόθεση να «τηρείται η μέση μέγιστη εβδομαδιαία διάρκεια εργασίας των 48 ωρών κατά την περίοδο αναφοράς των τεσσάρων μηνών» συμπληρώνοντας με νόημα ότι «[…]οι εργαζόμενοι τους οποίους αφορούν αυτές οι παρεκκλίσεις πρέπει να λαμβάνουν ισοδύναμες περιόδους αντισταθμιστικής ανάπαυσης ή, κατ’ εξαίρεση, άλλη κατάλληλη προστασία.[..]». Με απλά λόγια η Κομισιόν ζητά διαρκή αυξομείωση του χρόνου εργασίας ακόμα και εντός της εβδομάδας με βάση τις ορέξεις και την κερδοφορία της εργοδοσίας και την εμφανίζει αυτή ως … «ανάπαυση» από τα εξοντωτικά 13ωρα. Παρουσιάζει δηλαδή ως «προστασία» των εργαζομένων την Oδηγία 2003/88/ΕΚ, που έκανε «κανόνα» την εφαρμογή εξαντλητικών ωραρίων με μόλις 11 ώρες ανάπαυσης από βάρδια σε βάρδια, την εκ περιτροπής εργασία και το καθεστώς γαλέρας-διευθέτησης του χρόνου εργασίας.
Και επειδή ο «διάβολος» ως γνωστόν κρύβεται στις …λεπτομέρειες, η αναφορά της Επιτροπής σε «παρεκκλίσεις» δεν γίνεται διόλου τυχαία και πάντα προς το χειρότερο για τον εργαζόμενο. Διότι ως «παρέκκλιση» καταγράφεται στο νομοσχέδιο η διευθέτηση του ημερήσιου χρόνου μέχρι ένα έτος. Ταυτόχρονα σηματοδοτεί γενικευμένη επίθεση των καπιταλιστών ενάντια σε κάθε έννοια σταθερής δουλειάς θεσμοθετώντας συμβάσεις ακόμα και ορισμένου χρόνου δύο ημερών ενώ καθιερώνει τη λεγόμενη «ευέλικτη προσέλευση» μέχρι 120 λεπτά καταργώντας την ισχύ εργάσιμου χρόνου για τον χρόνο προετοιμασίας.
Επίσης, προβλέπει περαιτέρω μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους», κατάργηση τόσο της υπερωριακής προσαύξησης του μισθού για τους εργαζόμενους, όσο και των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών αλλά και τον τεμαχισμό του δικαιώματος της άδειας των εργαζομένων, οδηγώντας στην κατάργησή της.
Πρόκειται για την «τελευταία λέξη» της αντεργατικής εργαλειοθήκης της ΕΕ, που η κυβέρνηση της ΝΔ προωθεί με βάση τα «έργα και ημέρες» και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Όλες τους φέρουν βαριές ευθύνες, γιατί έχουν βάλει το χέρι τους στην ενσωμάτωση και υλοποίηση της, γεγονός που φωτίζουν οι δεκάδες καταγγελίες εργατικών σωματείων και φορέων.
Όσο για τις αναφορές της Κομισιόν στις συλλογικές διαπραγματεύσεις αυτές είναι χωρίς αντίκρισμα καθώς σύμφωνα με το νομοσχέδιο με βάση τις κατευθύνσεις της επεκτείνεται η κατάργηση της ασφάλισης και σε όσες προσαυξήσεις προκύπτουν «από συλλογική σύμβαση εργασίας ή οικειοθελώς από τον εργοδότη».
Ακολουθούν τα κείμενα της ερώτησης της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ και η απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής:
«Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-002875/2025 προς την Επιτροπή
Δύο γεμάτα αστικά λεωφορεία συγκρούστηκαν, με αποτέλεσμα δεκάδες τραυματίες, ανάμεσά τους και μικρά παιδιά, ως συνέπεια της δουλειάς με εξαντλητικά ωράρια των εργαζομένων. Η οδηγός είχε εργαστεί τις προηγούμενες ημέρες δύο 16ωρα και δύο 8ωρα.
Η κυβέρνηση ΝΔ προωθεί νέο αντεργατικό νομοσχέδιο, που προβλέπει 13 ώρες ημερήσιας εργασίας πλέον και σε έναν εργοδότη. Παράλληλα, προωθείται ετήσια διευθέτηση χρόνου εργασίας με πετσοκομμένες αποζημιώσεις υπερωριών και επί της ουσίας κατάργηση της θερινής άδειας μέσα από τεμαχισμό της στα τέσσερα. Στην Ελλάδα, σχεδόν ένας εργάτης κάθε εβδομάδα χάνει τη ζωή του.
Πρόκειται για εφαρμογή της αντεργατικής οδηγίας 2003/88/ΕΚ, που προβλέπει η εργοδοσία να απασχολεί εργαζομένους από λίγες ώρες την ημέρα έως και 78 ώρες την εβδομάδα, μέχρι και 12 ημέρες συνεχούς εργασίας χωρίς ρεπό. Παράλληλα, η οδηγία (ΕΕ) 2019/1152 περί «διαφανών και προβλέψιμων όρων εργασίας» επιβάλλει ελαστικές μορφές απασχόλησης.
Ερωτάται η Επιτροπή:
1. Πώς τοποθετείται σχετικά με το γεγονός ότι η κυβέρνηση ΝΔ επιβάλλει στους εργαζομένους εξοντωτική εργασία 13 ωρών επικαλούμενη την ερμηνευτική ανακοίνωση της Επιτροπής του 2023, νομιμοποιώντας την εργασία «ήλιο με ήλιο» και θέτοντας σε κίνδυνο-θάνατο τη ζωή και την ασφάλεια εργαζομένων;
2. Πώς τοποθετείται σχετικά με το γεγονός ότι, με βάση οδηγίες της ΕΕ, η ελληνική κυβέρνηση δεν υποχρεώνεται να καταστήσει υποχρεωτικές τις ΣΣΕ που πετυχαίνουν οι εργαζόμενοι με αγώνες για μόνιμη και σταθερή εργασία, με ανθρώπινα ωράρια, 7ωρο-5ήμερο-35ωρο, αξιοπρεπείς μισθούς και κανόνες υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας;
Απάντηση της εκτελεστικής αντιπροέδρου κ. Mînzatu εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
H οδηγία 2003/88/ΕΚ όχι μόνο δεν έχει αντεργατικό χαρακτήρα αλλά καθορίζει ελάχιστες απαιτήσεις για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, προβλέποντας μεταξύ άλλων όριο για τον χρόνο εργασίας (όχι περισσότερες από 48 ώρες εβδομαδιαίως κατά μέσο όρο, συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών), ελάχιστη ημερήσια και εβδομαδιαία ανάπαυση (τουλάχιστον 11 συνεχόμενες ώρες ημερήσιας ανάπαυσης και 35 ώρες αδιάλειπτης εβδομαδιαίας ανάπαυσης), ετήσια άδεια μετ’ αποδοχών (τουλάχιστον 4 εβδομάδες ετησίως) και επιπλέον προστασία για όσους εργάζονται τη νύχτα. Σύμφωνα με την οδηγία επιτρέπεται η εργάσιμη μέρα 13 ωρών μόνο εφόσον τηρείται η μέση μέγιστη εβδομαδιαία διάρκεια εργασίας των 48 ωρών κατά την περίοδο αναφοράς των τεσσάρων μηνών.
Τα κράτη μέλη μπορούν, βάσει της εθνικής τους νομοθεσίας ή βάσει συλλογικών συμβάσεων, να παρεκκλίνουν από ορισμένες απαιτήσεις της οδηγίας για συγκεκριμένες δραστηριότητες ή, βάσει συλλογικών συμβάσεων, για οποιαδήποτε δραστηριότητα. Ωστόσο, οι εργαζόμενοι τους οποίους αφορούν αυτές οι παρεκκλίσεις πρέπει να λαμβάνουν ισοδύναμες περιόδους αντισταθμιστικής ανάπαυσης ή, κατ’ εξαίρεση, άλλη κατάλληλη προστασία.
Δεδομένου ότι η οδηγία 2003/88/ΕΚ δεν εναρμονίζει τις νομοθεσίες των κρατών μελών, δεν τα εμποδίζει να εφαρμόζουν εθνικές διατάξεις ή να επιτρέπουν την εφαρμογή ευνοϊκότερων συλλογικών συμβάσεων για την προστασία των εργαζομένων.
Η Επιτροπή προάγει τον κοινωνικό διάλογο σύμφωνα με τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το σύμφωνο για τον κοινωνικό διάλογο , της 5ης Μαρτίου 2025, επιβεβαίωσε εκ νέου τη σημασία του κοινωνικού διαλόγου στην ΕΕ. Ωστόσο, η λειτουργία του εθνικού κοινωνικού διαλόγου, συμπεριλαμβανομένου του πλαισίου συλλογικών διαπραγματεύσεων, εμπίπτει στην αρμοδιότητα κάθε κράτους μέλους. Με τη σύσταση για την ενίσχυση του κοινωνικού διαλόγου στην ΕΕ τα κράτη μέλη καλούνται να διασφαλίσουν ευνοϊκό περιβάλλον για τον κοινωνικό διάλογο, να καταστήσουν δυνατή τη διεξαγωγή συλλογικών διαπραγματεύσεων σε όλα τα κατάλληλα επίπεδα και να προωθήσουν μεγαλύτερη κάλυψη από συλλογικές διαπραγματεύσεις».
