Δεν έχουν τέλος οι ταπεινώσεις της ΕΕ από τον Τραμπ (του Λεωνίδα Βατικιώτη)
Ενώ ακόμη οι συζητήσεις δεν είχαν κοπάσει για τον ατιμωτικό τρόπο που έβαλε τους ευρωπαίους ηγέτες να καθίσουν κατά τη συνάντησή τους στην διάρκεια του ταξιδιού
τους στην Ουάσιγκτον, θυμίζοντας μαθητές δημοτικού σχολείου, ένα νέο χτύπημα του αμερικανού προέδρου υπενθύμισε ότι βρισκόμαστε μόνον στην αρχή.
Την Δευτέρα 26 Αυγούστου με ανάρτησή του ο αμερικανός πρόεδρος προανήγγειλε ένα νέο μέτωπο στην εμπορική διαμάχη με την Ευρώπη. Η επιστροφή του Τραμπ, μετά την συμφωνία με την πρόεδρο της ΕΕ για οριζόντιους δασμούς 15% (ενώ εξαγωγές χάλυβας και αλουμίνιου θα συνεχίζουν να επιβαρύνονται με δασμούς 50%) από κοινού με τις υποχρεωτικές επενδύσεις ευρωπαϊκών επιχειρήσεων στις ΗΠΑ ύψους 600 δισ. δολ. και αγορές φυσικού αερίου ύψους 750 δισ. δολ. για τα επόμενα τρία χρόνια, προκάλεσε έκπληξη επειδή όλοι πίστευαν ότι μετά τη συνάντηση στη Σκοτία θα ακολουθούσε …ειρήνη. Και οι πολιτικές παρεμβάσεις θα έληγαν. Αμ δε… Ο Τραμπ, που την ίδια μέρα ταπείνωσε δημόσια τους ευρωπαίους ηγέτες δηλώνοντας ότι πολλοί τον αποκαλούν …πρόεδρο της Ευρώπης κι αυτό είναι τιμητικό, έγραψε ότι οι φόροι στις ψηφιακές επιχειρήσεις, όπως επίσης οι νόμοι και οι ρυθμίσεις στις ψηφιακές υπηρεσίες και αγορές «έχουν σχεδιαστεί να πλήξουν ή εισάγουν διακρίσεις ενάντια στην αμερικανική τεχνολογία». Πεντακάθαρα, η καμπάνα χτυπούσε για την ΕΕ!
Εδώ και λίγα χρόνια η ΕΕ έχει ψηφίσει και εισάγει δύο κυρίως νόμους που ως ζητούμενα είχαν, πρώτο, τον περιορισμό της δύναμης των αμερικανικών μονοπωλίων υψηλής τεχνολογίας στο ευρωπαϊκό έδαφος και, δεύτερο, τον πέρα για πέρα θεμιτό και αναγκαίο στόχο της προσαρμογής του περιεχομένου το οποίο αναρτάται στις πλατφόρμες αμερικανικής ιδιοκτησίας στα ευρωπαϊκά δεδομένα. Η ανάγκη ρύθμισης του περιεχομένου προκύπτει από την ασυδοσία που κυριαρχεί στις ΗΠΑ όπου το πιο ακραίο και προκλητικό περιεχόμενο (λόγος μίσους, πορνό κ.α.) μεταδίδεται ανεμπόδιστα κατ’ επιταγήν μάλιστα των «μεγάλων της υψηλής τεχνολογίας» διότι έτσι προάγεται ο εθισμός στο διαδίκτυο, που αποτελεί προϋπόθεση για να αυξηθούν οι ώρες παρακολούθησης και κατά συνέπεια οι αγορές, κάθε λογής συνδρομές κοκ. Οι δύο νόμοι της ΕΕ που επιχείρησαν να βάλουν όρια στην δράση των αμερικανικών πλατφορμών ήταν ο Νόμος για τις Ψηφιακές Αγορές (Digital Markets At) που αφορά τους όρους ανταγωνισμού και ο Νόμος για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες (Digital Service Act) που αφορά τον έλεγχο του περιεχομένου. Στο στόχαστρο του Λευκού Οίκου βρέθηκαν επίσης και οι νόμοι για την φορολογία που έχουν επιβάλει ορισμένα κράτη (Γαλλία, Αυστρία κ.α.) στις πλατφόρμες οι οποίες πληρώνουν προκλητικά χαμηλό φόρο. Κι εδώ οι άμεσα θιγόμενοι είναι Google, Meta (Facebook), X κ.λπ.
Οι Ευρωπαίοι ωστόσο λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο. Ο κλάδος που προκάλεσε την μεγαλύτερη έκπληξη στηρίζοντας τον Τραμπ στις εκλογές του 2024 ήταν της υψηλής τεχνολογίας, που εκ παραδόσεως κι όχι μάλιστα «μονοκούκι» στήριζε τους Δημοκρατικούς. Το 2024 ωστόσο μεταπήδησε στον Τραμπ, χωρίς να τηρήσει καμιά ισορροπία, κι είχε μάλιστα το προνόμιο να εκλέξει τον αντιπρόεδρο, τον Ντ. Τζ. Βανς. Το ποστ του Τραμπ την Δευτέρα στο Μέσο Truth Social σήμανε την αντεπίθεση του κλάδου της υψηλής τεχνολογίας.
Η απαίτηση των Αμερικάνων να καταλήξουν οι δύο παραπάνω ευρωπαϊκοί νόμοι στις ελληνικές καλένδες ισοδυναμεί με ιστορικής σημασίας ταπείνωση της ΕΕ, επειδή με την εφαρμογή τους στόχευε από την μια να διαφυλάξει το ευρωπαϊκό κεκτημένο στον δημόσιο λόγο και τον καθημερινό πολιτισμό και από την άλλη να δημιουργήσει χώρο για ευρωπαϊκές πολυεθνικές. Τίποτε από τα δύο τελικά δεν θα καταφέρει η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, που ξεκίνησε την δεύτερη θητεία της ως πρόεδρος της Επιτροπής μετρώντας αποτυχίες στρατηγικής σημασίας, οι οποίες καταδικάζουν την ΕΕ σε οικονομική και πολιτική υποβάθμιση για τις πολλές επόμενες δεκαετίες.
Η οικονομική και πολιτική ταπείνωση της Ευρώπης, που ξεκίνησε με την διακοπή των ενεργειακών της δεσμών με την Ρωσία, πιθανά ποτέ να μην είχε συμβεί αν πριν 15 χρόνια δεν είχε επιτευχθεί μια αμερικανική οικονομική επέλαση στην Ευρώπη που όπως αποδείχθηκε είχε πολλαπλές συνέπειες. Μεσούσης της κρίσης του ευρώ κι ενώ η αξία των ευρωπαϊκών μετοχών βυθιζόταν, αμερικανικά επενδυτικά ταμεία, που απολάμβαναν ευνοϊκότατους όρους δανειοδότησης χάρη στην επιθετική κι ευέλικτη πολιτική της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας, εξαγόρασαν την αφρόκρεμα των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων. Ο έλεγχος ευρωπαϊκών τραπεζών και μεταποιητικών επιχειρήσεων παγκόσμιου βεληνεκούς, οι οποίες συνομιλούν απευθείας με τα κέντρα της πολιτικής εξουσίας σε κάθε χώρα και στις Βρυξέλλες, πέρασαν σχεδόν εν κρυπτώ και χωρίς τυμπανοκρουσίες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Τηρουμένων των αναλογιών το ίδιο συνέβη και στην Ελλάδα με τα αμερικανικά επενδυτικά ταμεία να εισέρχονται στο μετοχικό κεφάλαιο τραπεζών, ασφαλιστικών ταμείων, νοσοκομείων, αλυσίδων λιανικού εμπορίου και πολλών άλλων κερδοφόρων επιχειρήσεων.
Έκτοτε η επιρροή της οικονομικής εξουσίας προς την πολιτική παρέμεινε σταθερή αλλά άλλαξε γεωπολιτικό προσανατολισμό. Τα συμφέροντα των ΗΠΑ και των επιχειρήσεων τους δεν προωθούνταν μόνο με το γνωστό λόμπινγκ, όπως περιέγραφαν οι New York Times στις 26 Αυγούστου ότι ζήτησε ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μαρκ Ρούμπιο να κάνουν αμερικανοί διπλωμάτες στην ΕΕ εναντίον των δύο ευρωπαϊκών νόμων. Προωθούνταν άμεσα και από ευρωπαϊκές επιχειρήσεις που ελέγχονται από αμερικανικά κεφάλαια…
ΠΗΓΗ: https://kommon.gr
