Αχλάδα και Καϊμάκτσαλαν: Όταν η ιδιωτική κερδοσκοπία βαφτίζεται «Δημόσιο Συμφέρον» (Γράφει ο Στέφανος Πράσσος)

«Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία

η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον». Άρθρο 24 του συντάγματος.

Πως τότε μετέτρεψαν βουνά, δάση, λίμνες και ποτάμια σε βιομηχανικές ζώνες καταστρέφοντας εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων; Απλά θεωρώντας, χωρίς καμία σοβαρή τεκμηρίωση, ότι αυτά γίνονται για το δημόσιο συμφέρον.

video:

Σε ότι αφορά τις βιομηχανικού τύπου ΑΠΕ, βιομήχανοι και κράτη με την υψηλή στήριξη της ΕΕ «πάτησαν» στην κλιματική αλλαγή θεωρώντας ότι οι ΑΠΕ θα μειώσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2) αντιστρέφοντας το φαινόμενο. Κι όμως σήμερα που το 1/3 της Ηλεκτρικής Ενέργειας παγκοσμίως παράγεται από ΑΠΕ οι εκπομπές CO2 συνεχίζουν να αυξάνονται. Αυτό δεν το αναφέρουν πουθενά και συνεχίζουν ακάθεκτοι τις καταστροφικές εγκαταστάσεις που είναι μεν ενάντια στο δημόσιο συμφέρον αλλά γεμίζουν τα ταμεία των ενεργειακών επιχειρηματικών ομίλων.

Οι εικόνες που είδαμε στην αίθουσα του Π.Σ στην παρουσίαση που έκαναν οι συναγωνιστές από το «Μπλοκο Καϊμάκτσαλαν», στις 23/9/25, προκαλούν ανατριχίλα. Παντού βιομηχανίες των ΑΠΕ που καταστρέφουν τα πάντα και δεν αφήνουν χώρο ούτε στην κτηνοτροφία, ούτε στη γεωργία, ούτε στον τουρισμό. Αυτό βέβαια ισχύει για όλα τα βουνά της Δυτικής Μακεδονίας και όχι μόνο. Άσκιο, Βέρμιο, Βίτσι, Γράμμος κ.α

Ένα κράτος, μια κυβέρνηση που δεν σέβονται ούτε το σύνταγμα ούτε τους νόμους που οι ίδιοι ψήφισαν. Συγκεκριμένα το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ 2020- 2030) παρότι αναθεωρήθηκε τρεις φορές από το 2018 που δημοσιοποιήθηκε, διπλασιάζοντας κάθε φορά την ισχύ εγκατάστασης ΑΠΕ, σήμερα έχει υπερκαλύψει τους στόχους του 2030 κατά 15%. Κι όμως αντί να απαγορευτούν πλήρως οι εγκαταστάσεις νέων ΑΠΕ τουλάχιστον μέχρι το 2030 που ισχύει το ΕΣΕΚ συνεχίζουν την ΑΠΕραντη καταστροφή.

Η καταστρατήγηση των νόμων και του συντάγματος επιβάλλονται για δημόσιο συμφέρον ή για ιδιωτικά συμφέροντα που φέρνουν δημόσια συμφορά; 

Η περίπτωση της Αχλάδας:

Να θυμίσουμε ότι το ΥΠΕΝ, με υπουργό τον Σκρέκα, αρχές του 2022, είχε κηρύξει την Εταιρεία «Λιγνιτωρυχεία Αχλάδας Α.Ε.» έκπτωτη λόγω καταστρατήγησης των συμβατικών της υποχρεώσεων. Επειδή, συγκεκριμένα, υστέρησε έως 80% στις συμφωνημένες ποσότητες λιγνίτη για την τροφοδοσία του ΑΗΣ Μελίτης και δεν κατέβαλε το μίσθωμα προς το Δημόσιο από το 2017 μέχρι το 2022.

Έξι μήνες αργότερα όμως το ΥΠΕΝ, πάλι με τον ίδιο υπουργό κ. Σκρέκα, ξαναέδωσε την άδεια στον Ρόζα με το αιτιολογικό ότι  «συντρέχουν επιτακτικοί λόγοι δημοσίου συμφέροντος για την άμεση λειτουργία του λιγνιτωρυχείου προκειμένου να εξασφαλιστεί η ενεργειακή επάρκεια της χώρας και ο εφοδιασμός με πρώτες ύλες». Πάλι το δημόσιο συμφέρον μπροστά!!!

«όλως τιχαίως» η ανάκληση αυτή «συμπίπτει» με την είσοδο στην Εταιρεία «Λιγνιτωρυχεία Αχλάδας Α.Ε.» της Metlen του Ευάγγελου Μυτιληναίου και ακολουθεί η οριστική διακοπή λειτουργίας του ΑΗΣ Μελίτης για την τροφοδοσία του οποίου επικαλείται λόγους δημοσίου συμφέροντος το ΥΠΕΝ και ο Σκρέκας.

Έκτοτε «η εταιρεία», το κάρβουνο που εξορίσει το στέλνει με φορτηγά στα Μπίντολα που απέχει μόλις 15 χιλιόμετρα από την Αχλάδα για να καεί σε έναν παμπάλαιο Ατμοηλεκτρικό Σταθμό, δεκαετίας του 1970 και ταυτόχρονα εισάγει ρεύμα με κόστος 70% φθηνότερο αφού είναι απαλλαγμένο από τα τέλη ρύπων που όμως υποχρεούνται να πληρώνουν οι Ελληνικές θερμικές μονάδες.

Ταυτόχρονα αυτό που όπως φαίνεται «δεν επιτάσσει το δημόσιο συμφέρον» είναι η μετεγκατάσταση του Χωριού και οι αποζημιώσεις των κατοίκων. Ο Μυτιληναίος, γνωστός κρατικοδίαιτος μπαταξής, ενώ βγάζει εκατοντάδες εκατομμύρια κέρδη από την Αχλάδα, αντί να αποζημιώσει όλους τους κατοίκους με τιμές εφετείου για να εγκαταλείψουν το Χωριό στο οποίο συντελείται ένα περιβαλλοντικό ολοκαύτωμα, διαλέγει να αποζημιώσει μόνο κάποια σπίτια που τον ενδιαφέρουν άμεσα για εξόρυξη.

Θυμίζουμε ότι η  ΔΕΗ όταν και όσο δημόσια ήταν, σε δεκάδες απαλλοτριώσεις που έκανε στην Περιοχή μας απαλλοτρίωνε ολόκληρους τους οικισμούς και όχι κατά το δοκούν. Άρα η άποψη πως «στον καπιταλισμό ιδιωτικό και δημόσιο είναι το ίδιο» δεν ισχύει γενικώς  και είναι «εκ του πονηρού».

Ταυτόχρονα πάλι για το «δημόσιο συμφέρον» καταστρατηγείτε ο Μεταλλευτικός Κανονισμός που προβλέπει ότι οι εξορύξεις να γίνονται τουλάχιστον 250 μέτρα από τον οικισμό. Για τον Ρόζα και τον κ. Μυτιληναίο στην Αχλάδα αρκούν τα 130 ή ακόμα και τα 80 μέτρα.

Έτσι ακριβώς η ιδιωτική κερδοσκοπία βαφτίστηκε «δημόσιο συμφέρον» και ο μόνος που μπορεί να επιβάλει το πραγματικό δημόσιο συμφέρον, όπως προβλέπεται και από τα άρθρα: 120 παράγραφος 4 και άρθρο 24 του συντάγματος, είναι ο ίδιος ο λαός.

Είναι οι ηρωικοί κάτοικοι της Αχλάδας που, κόντρα στα μεγάλα συμφέροντα και τη διαπλοκή, υπερασπίζονται δυναμικά το χωριό τους, καθημερινά επί τρεις σχεδόν μήνες απαγορεύοντας στους καταπατητές την επέκταση του Ορυχείου.

Είναι οι αγωνιστές του Καϊμάκτσαλαν, της Καλαμιάς, του Νυμφαίου, της Καστανιάς, της Δεσκάτης, των Σερβίων, του Βελβεντού, του Ξινού Νερού και δεκάδων άλλων περιπτώσεων που το κράτος θέλει να επιβάλει την ιδιωτική κερδοσκοπία ως «δημόσιο συμφέρον».

Κοζάνη 27/9/2025

Στέφανος Πράσσος

Πρώην Περιφερειακός Σύμβουλος, εκπρόσωπος της "Αριστερής Συμπόρευσης για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ στη Δυτική Μακεδονία"