'Έχουμε συνηθίσει την αηδία.

" Αηδία "

-----

H εξουσία αξιοποιεί όλα τα εργαλεία των media, αυτών των καλοταϊσμένων μέσων ενημέρωσης, που "πασχίζουν" κάθε στιγμή για να συνηθίσουμε πράγματα που δεν περνούσαν από το μυαλό μας.

Και έτσι πλέον, μπορούμε να παρακολουθήσουμε μία "συζήτηση" ή ένα μικρό video που έγινε "viral", με πρόσωπα που δεν θέλαμε να δούμε ούτε ζωγραφιστά.

Να ακούμε επιχειρήματα από τα οποία, η λίγδα στάζει από παντού.

Να ακούμε ανατριχιαστικές, διαπεραστικές, υστερικές φωνές, που δεν αντέχουν ούτε τα μικρόφωνα, σε εντεταλμένη υπηρεσία για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης.

Θράσος, κυνισμός, ειρωνεία, χλευασμός, αηδία... κάνουν "θαύματα" με τη συνεχή επανάληψη.

Έτσι, η μπόχα του "δωμάτιου" που στην αρχή κόντευε να μας δηλητηριάσει, σήμερα μοιάζει κανονικότητα...

Και ενώ η λύση είναι απλή, (κάνεις μία κίνηση και βγαίνεις έξω), υπάρχει κάτι σχεδόν μεταφυσικό που μας κρατάει εκεί στον βρωμερό χώρο, με τον οποίο δεν είχαμε ποτέ καμία σχέση!

-Θυμάσαι ρε πως βρωμούσε όταν πρωτοήρθαμε; (είπε ο πρώτος)

-Νομίζω ακόμα  βρωμάει... (είπε ο δεύτερος)

-Εγώ νομίζω πως βρωμάει λιγότερο... (είπε ο τρίτος)

-Εκεί πιο κάτω υποσχέθηκαν ότι θα ανοίγουν παράθυρο, μία ώρα κάθε βράδυ... (είπε ο τέταρτος)

Ο γκαιμπελίσκος είναι εδώ και εμείς δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να επαναστατήσουμε, να σταθούμε με πείσμα, τόλμη και σοβαρότητα απέναντι στη σαπίλα ενός συστήματος που προορίζει εμάς και τα παιδιά μας για σφαγή.

www.kozani.tv - Τσαρτσιανίδης Παναγιώτης

 

"Λαχτάρησα μια χώρα", το τραγούδι αντίδοτο, είναι αφιερωμένο!

Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Τραγούδι: Τζένη Καρέζη               

Λαχτάρησα μια χώρα, γυρεύω ένα νησί

που οι άνθρωποι να λένε ό,τι μου λες κι εσύ.

 

Βροχούλα στα μαλλιά σου στα μάτια η χαραυγή

φωνή που σε θηλάζει μια μάνα υπομονή.

 

Να σπείρω ένα χωράφι και κάθε πρωινό

πόση ζωή έχει πάρει να βγαίνω να μετρώ.

 

Θέλω να σε κρατήσω θέλω να σ’ αγαπώ

για όσα έχουν σωπάσει να σκύψω να σου πω.

 

Και σαν θα μεγαλώσεις το λάδι απ’ την ελιά

ίσια να το μοιράζεις στα δώδεκα παιδιά.

 

Να ρίξουν ένα γέλιο να πάει ως την πηγή

να σηκωθούν οι μέρες που καρτερούν εκεί.

 

Βροχούλα στα μαλλιά σου στα μάτια η χαραυγή

φωνή που σε θηλάζει μια μάνα υπομονή.