Πάνος Ρούτσι - (Ποίημα του Γιάννη Γιαννακόπουλου)
Πάνος Ρούτσι
της ανάγκης πεζοπόρος και για πάντα μετανάστης
σε μια χώρα που κινείται μ’ ένα τρένο δίχως ράγες
κρύβεται απ’ την οργή σου του εγκλήματος ο δράστης
που τον θάνατο σκεπάζει και τις τρομερές αρπάγες
μέσα στο βαθύ σου πένθος έκανες τρανό αγώνα
με γονείς χαροκαμένους και ηλεκτρισμένα πλήθη
λίγο δίκιο να φυτέψεις στης καρδιάς σου τον χειμώνα
οι ευθύνες και οι ύβρεις να μην τρέξουν προς τη λήθη
όμως απ’ τη συγκάλυψη και την υποκρισία
και τη μαφία πού ‘πιασε δουλειά στα υπουργεία
το μόνο που σ’ απόμεινε ήτανε η θυσία
γι’ αυτό της πείνας άρχισες τη μέγιστη απεργία
έχει η συνείδηση φωτιά και δεν γρικά το σώμα
που σκούζει για το ένστικτο και για το άγριο χρέος
την τελευταία λέξη σου δαγκώνεις μες στο στόμα
αφού ψυχή είσαι ταπεινή και ήρωας ωραίος
Γιάννης Γιαννακόπουλος