Εχεις «γράμμα»: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα
Από το Facebook του Νίκου Μπογιόπουλου:
Η κυβέρνηση των Τεμπών, του ΟΠΕΚΕΠΕ, των υποκλοπών έχει αρχίσει με την βοήθεια των πρόθυμων κλόουν της
, να …επικοινωνεί την “αναγκαιότητα” για διάλυση των ΕΛΤΑ. Και που συνίσταται η “αναγκαιότητα”; Στο ότι “δεν βγαίνω μάνα μου”, γιατί τα ΕΛΤΑ κοστίζουν, δεν έχουν κέρδη και είναι ελλειμματικά. Προσέξτε τώρα τι σημαίνει αυτό και τι αντικοινωνικός αγριανθρωπισμός κρύβεται πίσω από τα ιδιωτικοοικονομικά τους κριτήρια, είτε αυτά προωθούνται με “νεοφιλελεύθερο” μαστίγιο είτε με “δημοκρατικοκαπιταλιστικό” καρότο:
— Τα σχολεία δεν τα έχουμε για να βγάζουν λεφτά, κέρδη, φράγκα. Τα έχουμε για να βγάζουν παιδιά που ξέρουν γράμματα. Αν, όμως, αυτή η κοινωνική ανάγκη, αυτή η υποχρέωση, αυτό το – εξόχως πατριωτικό μάλιστα – καθήκον (να ξέρουν τα παιδιά γράμματα) αντικατασταθεί με το να βγάζουν τα σχολεία λεφτά, κέρδη και φράγκα, τότε τα σχολεία “πρέπει” να κλείσουν. Το ίδιο τα Νοσοκομεία. Το ίδιο τα Πανεπιστήμια. Αλλά οι άνθρωποι, οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι αγρότες, οι πάντες (πλην κηφήνων) δουλεύουν και πληρώνουν φόρους όχι για να βγάζουν τα σχολεία λεφτά, αλλά για να βγάζουν τα σχολεία παιδιά που ξέρουν γράμματα, όχι για να βγάζουν τα νοσοκομεία λεφτά, αλλά για να κάνουν καλά τους αρρώστους, όχι για να βγάζουν τα Πανεπιστήμια λεφτά, αλλά για να βγάζουν επιστήμονες, όχι για να βγάζουν τα ΕΛΤΑ λεφτά, αλλά για να παρέχουν τις υπηρεσίες για τις οποίες πλήρωσε η κοινωνία, οι εργαζόμενοι, με τους φόρους τους.
— Αυτή η τακτική, αυτό το μοντέλο, δουλεύτηκε και δουλεύεται για δεκαετίες από τους υπηρέτες του κεφαλαίου ώστε να εμφανίζεται είτε το ξεπούλημα είτε η λειτουργία υπέρ ολιγαρχίας του υπό κρατική (καπιταλιστική) ιδιοκτησία δημόσιου πλούτου σαν “φυσική επιλογή”. Ετσι “ιδεολογικοποιήθηκε” το ξεπούλημα των επικοινωνιών και της ενέργειας, έτσι προωθούν μέχρι και το ξεπούλημα του νερού, έτσι “νομιμοποιούν” την εκποίηση λιμανιών, αεροδρομίων, τρένων, οδικών δικτύων, ορυκτού πλούτου κοκ.
Ομως ό,τι έχτισε ο εργαζόμενος με τη δουλειά του (αυτός το έχτισε και όχι ο Πιερρακάκης, ο Μητσοτάκης ή ο διευθύνων σύμβουλος των ΕΛΤΑ), ό,τι έχτισε για την βελτίωση της ζωής του και την ικανοποίηση των αναγκών του, από τη στιγμή που θα αποδεχτεί να μπει στο ιδιωτικο-οικονομικό ζύγι του κόστους – κέρδους, τότε στην ουσία έχει αποδεχτεί μια διπλή και αέναη ληστεία: Την ληστεία όσων ήδη έχει με κόπους δημιουργήσει και την ληστεία να συνεχίσει να πληρώνει για να έχει ένα μέρος μόνο όλων εκείνων που παρότι ο ίδιος κόπιασε να τα φτιάξει δεν του ανήκουν και τα καπηλεύονται οι ολιγάρχες.
Να γιατί η υπόθεση με τα ΕΛΤΑ, όσο “μικρή” κι αν μπορεί να φαίνεται μπροστά στα μεγάλα και συστημικά ερωτήματα, οδηγεί – όπως τα πάντα άλλωστε – στο κέντρο του προβλήματος. Κι αυτό δεν είναι παρά η κυρίαρχη αντίθεση στον καπιταλισμό, η αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, η αντίθεση ανάμεσα στην κοινωνικοποίηση της εργασίας και της προόδου των παραγωγικών δυνάμεων, από την μια μεριά, με την συγκεντροποίηση της κατοχής των μέσων παραγωγής και την ακραία ιδιοποίηση του κέρδους για τους λίγους, από την άλλη. Η’ άλλως πως: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.