ΠαραμΙΘΑΚΗ. (Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος)

Προτείνουμε, και επειδή σε αντίθεση με εκείνους που βρήκαν την «Ιθάκη» τους ο ελληνικός λαός

συνεχίζει να πορεύεται στην Οδύσσειά του, να ασκήσει το δικαίωμα στην μνήμη καθώς έχει κάθε λόγο να αναπολήσει την συμβολή του κ.Τσίπρα σε αυτήν την Οδύσσεια.

O κύριος Τσίπρας προχώρησε από το βήμα της εκδήλωσης για την παρουσίαση του βιβλίου του  στην πρώτη πράξη της προαναγγελίας του… προαναγγελθέντος κόμματος που σχεδιάζει να δημιουργήσει.

Για το τι κόμμα θα είναι αυτό προκύπτει από την  νέα – ανομολόγητη πλην σαφή – ιδεολογικόπολιτική ταυτότητα με την οποία επιστρέφει ο κ.Τσίπρας: Την ταυτότητα του «κεντρώου δημοκράτη».

Είναι ενδεικτικό ότι σε μια ομιλία 2.992 λέξεων, ο κ,.Τσίπρας χρησιμοποίησε μόλις μία φορά (αριθμός: 1) τον όρο «Αριστερά». Και τούτο για να αναφέρει ότι το βιβλίο του «Είναι μια ματιά ειλικρινούς κριτικής και αυτοκριτικής στη διαδρομή μου, τη διαδρομή μας. Τη διαδρομή της Αριστεράς και της χώρας».

Με άλλα λόγια, η «Αριστερά» για τον κ.Τσίπρα είναι ένα παρελθόν. Προς διήγηση. Επιπλέον οι δύο άλλες φορές που ο κ.Τσίπρας χρησιμοποίησε στις 2.992 λέξεις της ομιλίας του τον όρο «αριστερός» δεν ήταν παρά μόνο για να απευθύνει κάλεσμα σε ψηφοφόρους, στους οποίους συμπεριέλαβε «αριστερούς, δημοκράτες, προοδευτικούς και ευαίσθητους», όπως είπε, πολίτες…  

Όμως, για να έχουμε μια αυθεντική μαρτυρία για το σε τι οδηγεί αυτό το κάλεσμα, ασφαλής χάρτης δεν είναι τα λόγια. Είναι τα έργα.

Προτείνουμε, και επειδή σε αντίθεση με εκείνους που βρήκαν την «Ιθάκη» τους ο ελληνικός λαός συνεχίζει να πορεύεται στην Οδύσσειά του, να ασκήσει το δικαίωμα στην μνήμη καθώς έχει κάθε λόγο να αναπολήσει την συμβολή του κ.Τσίπρα σε αυτήν την Οδύσσεια.

Ανάμεσα στα άλλα θα μπορούσαν οι «πολίτες», που λέει και κ.Τσίπρας, να αναπολήσουν και αυτά:

• Ότι από το «οι αγορές θα χορεύουν πεντοζάλι» φτάσαμε οι γύπες και τα αρπακτικά των αγορών να χορεύουν το πιο σκληρό τους ροκ πάνω στην πλάτη του ελληνικού λαού.
• Ότι «η Ευρώπη που θα άλλαζε», η Ευρωένωση των Σόιμπλε και των Γιούνγκερ, έφτασε να επιβάλλει και να παρακολουθεί χαιρέκακα την εξόντωση και την ταπείνωση ενός ολόκληρου λαού.  
• Ότι η «Αριστερά» που δεν θα έκανε ό,τι έκαναν οι πολιτικοί της αντίπαλοι έφτασε να εκλιπαρεί τον Σόιμπλε (ναι, να εκλιπαρεί τον Σόιμπλε!) για ένα νέο, ακόμα πιο σκληρό από τα προηγούμενα, Μνημόνιο.  
• Ότι το αγγλικό δίκαιο που θα έδινε τη θέση του στην εθνική ανεξαρτησία έφτασε να στέλνει «συμμαχικό» χαιρετισμό στην ελληνική Βουλή που ψήφισε υπέρ ενός νέου Μνημονίου γραμμένο κι αυτό εις την αγγλικήν.
• Ότι η «εθνική αξιοπρέπεια» και η «ανεξάρτητη πολιτική» έγινε «αγγελικός Τραμπ», συμμαχία με τον «Μπίμπι» (Νετανιάχου) και συμφωνία ΝΑΤΟποίησης της Βόρειας Μακεδονίας καθ’ υπαγόρευση των Αμερικάνων.   
• Ότι ο εξευτελισμός λέξεων και εννοιών όπως δημοκρατία, από τη Νέα Δημοκρατία, όπως σοσιαλισμός, από το «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ, παρέδωσε τη σκυτάλη στην επιχείρηση εξευτελισμού μιας ακόμα έννοιας, της έννοιας «Αριστερά».    
• Ότι από το «λεφτά υπάρχουν» όταν ο ελληνικός λαός ρίχτηκε από τον Γιώργο Παπανδρέου στα αβαθή του Καστελόριζου και από τα «όχι στην λιτότητα, όχι στα Μνημόνια» του κ.Τσίπρα, φτάσαμε ο ελληνικός λαός να ξαναρίχνεται στο ακόμα πιο αβαθή του Καστελόριζου.
• Ότι μόλις μια βδομάδα μετά από ένα δημοψήφισμα που η κυβέρνηση πήρε το «Όχι» που η ίδια ζήτησε, η ίδια αυτή κυβέρνηση, σε μια αποθέωση της… δημοκρατίας και της λαϊκής… κυριαρχίας,  μεταμόρφωσε το 62% «Όχι» σε ένα κατά 88% κοινοβουλευτικό «Ναι».
• Ότι την ώρα που τα αμερικανικά και τα γερμανικά «βουβάλια» τσακώνονταν, το «βατράχι» – Ελλάδα συνθλιβόταν στις μυλόπετρες του ιμπεριαλισμού.
• Ότι από την άρνηση του λαού να υποταχθεί στα μνημονιακά εξαπτέρυγα, φτάσαμε ο Σταύρος Θεοδωράκης, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Τζήμερος, ο Βορίδης, ο Γεωργιάδης, τα παπαγαλάκια των Μνημονίων σε τηλεοράσεις και σε ραδιόφωνα, τα βαποράκια της τρόικας και του ΔΝΤ που πανηγύριζαν για την «ευλογία» των Μνημονίων, φτάσαμε να εκθειάζουν τον Τσίπρα και να του επιδαψιλεύουν δάφνες για την «γενναιότητα» και την «εθνική του υπευθυνότητα».  
• Ότι ο «εγώ δεν θα γίνω Παπαδήμος», ούτε 24 ώρες από εκείνη του τη δήλωσε έγινε Παπαδήμος, Βενιζέλος, Σαμαράς και Στουρνάρας μαζί.  

    Αυτά συνέβησαν τότε, όταν ο κ.Τσίπρας ήταν… «αριστερός». Αλλά, αν αυτά έκανε ο κ.Τσίπρας τότε που ήταν δήθεν «αριστερός» και έφερε τον Μητσοτάκη στην κυβέρνηση, τι έχουν να περιμένουν και «οι δημοκράτες, και οι προοδευτικοί, και οι ευαίσθητοι, και (φυσικά) οι αριστεροί» σήμερα που έγινε «κεντρώος»;

ΠΗΓΗ: https://www.imerodromos.gr/