"Εφηβικό αίμα" | του Γιάννη Γιαννακόπουλου
"Εφηβικό αίμα"
στήνει ο χειμώνας το λιτό σκηνικό του
φοράει συννεφένια μαλλιά στο γυμνό σενάριο
ροδίζει τα μάγουλα της νύχτας
και στρέφεται απροσπέλαστος στα πορτοπαράθυρα του κόσμου.
Δεν μοιράζει ρόλους
δεν προγράφει πεπρωμένα
δεν ορίζει την αρχή, δε γνωρίζει το τέλος.
Πιστεύει στη διάδραση
ανοίγει μια τεράστια αυλαία
και περιμένει τον πυροβολισμό.
Η εντολή διέτρεξε όλα τα πλοκάμια της εξουσίας
η σφαίρα ακολούθησε τη φύση της
το εφηβικό αίμα λέρωσε για πάντα την πλατεία και τη μικρή μεγάλη μας ιστορία.
Το έργο αρχίζει
δίχως θεατές
καθώς ο χειμώνας φυσάει στη σκηνή τους παρδαλούς προσμονάριους μαζί με το θυμό τους
στο κέντρο της δράσης, μια τυφλή μαμή με στεφάνι φωτιάς στο κεφάλι της
και γύρω και δίπλα και παντού
λόγια που χρόνια σάπιζαν κι ακούνε με δέος τον ήχο τους
πράξεις ταπεινές, που όμως δείλιαζαν μέσα στον κυρίαρχο φόβο
άνθωποι δίχως δύναμη, που σφίγγουν λίγο λίγο τη γροθιά τους
άνθρωποι, που σαν μαθητευόμενοι μάγοι προσπαθούν να δώσουν πνοή στο όνειρο
άνθρωποι ναυαγοί, που ρίχνονται πάλι στη φουρτούνα να ψάξουν την ουτοπία
στην ίδια πάντα περιστροφή της ελπίδας και της διάψευσης
Δεκέμβρης 2008
"ανθισμένο τίποτα”
Γιάννης Γιαννακόπουλος












