Ο αγρότης Κώστας Παπαδούλης από το μπλόκο Νίκαιας: «Οι αγρότες παράγουν ψωμί, το κράτος παράγει ζημία.. Αλήθειες από το χωράφι» !
«Οι αγρότες παράγουν ψωμί, το κράτος παράγει ζημία»
Αλήθειες από το χωράφι: Το σκληρό σιτάρι των 19 λεπτών που αφήνει τον παραγωγό με χρέος
Οι έμποροι σήμερα πληρώνουν 19 λεπτά το κιλό το σκληρό σιτάρι. Πίσω όμως από αυτή την τιμή κρύβεται μια μαθηματικά βέβαιη ζημία: ο παραγωγός χάνει χρήματα ακόμη και όταν όλα πάνε άριστα. Όταν δεν βρέξει υπερβολικά, όταν δεν πέσει χαλάζι, όταν δεν πλαγιάσουν τα χωράφια, όταν δεν σπάσει μηχάνημα, όταν –με λίγα λόγια– συμβεί το ιδανικό.
Και όταν το ιδανικό καταλήγει σε χασούρα, τότε δεν μιλάμε για αγορά. Μιλάμε για κακοστημένο σύστημα.
📍Το υποχρεωτικό κόστος: 7.600 ευρώ για 100 στρέμματα
Παλιά ο αγρότης κρατούσε δικό του σπόρο.
Σήμερα νομοτελειακά είναι υποχρεωμένος να αγοράζει πιστοποιημένο σπόρο, αλλιώς δεν δικαιούται Συνδεδεμένη Ενίσχυση.
Για 100 στρέμματα λοιπόν:
✔ Σπόρος: 1.300 – 1.700€
✔ Λίπασμα: 2.500 – 3.000€
✔ Πετρέλαιο: 500 – 700€
✔ Σπορά (αν δεν έχεις μηχάνημα): ~500€
✔ Αλωνισμος: 1.500 – 1.700€
Σύνολο: 7.600 ευρώ
πληρωμένα προκαταβολικά, μήνες πριν καν μπουν τα στάρια στο αλώνι.
📍Και στα αλώνια; Ζημία. Όχι κέρδος.
Ακόμη και με άριστη παραγωγή:
➡ 300 κιλά το στρέμμα
➡ 30 τόνοι σύνολο
➡ × 0,19€/κιλό
Έσοδο = 5.700 ευρώ
Η εικόνα είναι καθαρή:
5.700 – 7.600 = -1.900 ευρώ
Αυτή είναι η πραγματικότητα πριν καν υπολογιστούν:
- βλάβες
- εργατικά
- ασφάλιση
- επιπλέον καύσιμα
- αρδευτικά τέλη
- συντήρηση μηχανημάτων
Περιμένει λοιπόν ο παραγωγός τη Συνδεδεμένη ενίσχυση των σιτηρών. Γύρω στα 1.000 ευρώ. Η οποία μπαίνει –στην καλύτερη περίπτωση– την άνοιξη ή και καλοκαίρι του επόμενου έτους.
Και φέτος;Δεν δόθηκε ακόμα.
Και ζητήθηκε και ΑΤΑΚ σαν να έφταιγαν οι μικροί.
📍Τότε γιατί καλλιεργεί κανείς;
Γιατί όσο υπάρχουν ακόμη αγρότες, η Ελλάδα έχει ψωμί.
Αληθινό ψωμί.
Από ελληνικό αλεύρι.
Όχι εισαγόμενο
όχι αναμεμειγμένο
όχι βαπτισμένο ελληνικό
Όχι ημιτελές τρόφιμο με ταμπελάκι…
«Ελληνικής προέλευσης».
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην επάρκεια και την εξάρτηση.
Αν οι παραγωγοί εγκαταλείψουν, η χώρα χάνει τη δυνατότητα να θρέψει τον πληθυσμό της από τη δική της γη.
Και τότε δε θα μιλάμε απλώς για οικονομία.
Θα μιλάμε για εθνική αδυναμία.
📍Αγρότης: δημιουργός πλούτου, όχι ζητιάνος επιδοτήσεων
Ο αγρότης δεν παράγει «υπηρεσία».
Παράγει προϊόν ζωτικό.
Η γη είναι το επάγγελμα με τη μικρότερη ασφάλεια αλλά με τη μεγαλύτερη σημασία.
Κι όμως το κράτος τον θέλει υπάλληλο.
Να περιμένει την επιδότηση.
Να υπογράφει ό,τι του ζητήσουν.
Να μη σηκώνει κεφάλι.
Όμως ο αγρότης που παράγει
έχει αυτονομία,
έχει λόγο,
έχει δύναμη.
Κι αυτή τη δύναμη κάποιοι θέλουν να ξεριζώσουν.Όπως ξεριζώνουν και τα χωράφια.
📍Αυτή είναι η αλήθεια.
Το κράτος κοστολογεί τη σοδειά.
Ο αγρότης κοστολογεί την αξιοπρεπή επιβίωση.
Και σήμερα, με 19 λεπτά το κιλό, δεν μπορεί να επιβιώσει.
Κανείς δεν βγαίνει στον δρόμο όταν δεν έχει ανάγκη......ας το έχουν αυτό υποψη τους, όσοι φωνάζουν για τις οποιες καθυστερήσεις ( δικαιολογημένα ) έχουν στις μετακινήσεις τους.
Ο κοινωνικός αυτοματισμός είναι καταστροφικός στις μαύρες μέρες που ζούμε.
Κώστας Παπαδούλης
