Η χώρα των μαγεμένων επιδοτήσεων ( Παραμύθι της συγγραφέως Παρθένας ΤΣΟΚΤΟΥΡΙΔΟΥ)
"Η χώρα των μαγεμένων επιδοτήσεων".
Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια χώρα γεμάτη ήλιο, βουνά και ατέλειωτα χωράφια, υπήρχε ένας οργανισμός που μοίραζε χρυσά κέρματα στους αγρότες. Το όνομά του ήταν ΟΠΕΚΕΠΕ και οι αγρότες τον θεωρούσαν σαν έναν μαγικό θησαυρό που φρόντιζε τα χωράφια τους και τις οικογένειές τους. Οι περισσότεροι δούλευαν σκληρά: σπορά, πότισμα, φροντίδα για κάθε δέντρο και κάθε ζώο. Περίμεναν υπομονετικά την εποχή των επιδοτήσεων, σαν να περίμεναν το πιο λαμπρό αστέρι στον ουρανό.
Μα όπως συμβαίνει σε κάθε παραμύθι με λίγη σάτιρα, υπήρχαν και οι… διαφορετικοί.
Άνθρωποι που δεν πολυενδιαφέρονταν για τα χωράφια τους, για τα ζώα τους ή ακόμη και για τη γη τους. Αντί για τρακτέρ, είχαν Ferrari. Αντί για στάβλους, είχαν… spreadsheets γεμάτα φανταστικά βοοειδή, τα οποία πολλαπλασιάζονταν με έναν τρόπο που ούτε οι μαθηματικοί θα καταλάβαιναν. Οι επιδοτήσεις έφταναν στα χέρια τους σαν να προέρχονταν από μαγεία, και η ζωή τους έμοιαζε περισσότερο με πίστα αγώνων παρά με αγροτική καθημερινότητα.
Κάποια μέρα, ήρθαν οι σοφοί ξένοι του OLAF, ταξιδιώτες από μακριά που είχαν φτερά και φακούς μαγικούς για να βλέπουν τα πάντα. Κοίταξαν τα αρχεία και ξαφνιάστηκαν: «Τι είναι αυτά τα μαγικά χωράφια που πολλαπλασιάζονται; Και γιατί φυτρώνει μια Ferrari μέσα στον στάβλο;» Τα φανταστικά βοοειδή σταμάτησαν να τρέχουν στους υπολογιστές και κοίταξαν με απορία, σαν να καταλάβαιναν ότι κάτι σοβαρό συνέβαινε.
Στη Βουλή, οι άρχοντες συγκεντρώθηκαν για να συζητήσουν και να κάνουν εξεταστική. Ο πρωθυπουργός, φορώντας καπέλο με φτερά και ύφος αθώου, δήλωσε ότι δεν ήξερε τίποτα. Οι υπόλοιποι πολιτικοί συμφώνησαν χωρίς καν να καταλάβουν τι έλεγαν, δημιουργώντας ένα θέατρο τόσο παράξενο που οι δημοσιογράφοι άρχισαν να γελούν από μέσα τους. Οι τίτλοι των εφημερίδων έγραφαν: «Φανταστικά βοοειδή, Ferrari και πολιτικοί σε πανικό!»
Οι αγρότες, όμως, δεν ήταν διατεθειμένοι να περιμένουν άλλο. Πήραν τα τρακτέρ τους και βγήκαν στους δρόμους, φωνάζοντας, κουνούσαν πανό και κάποιοι φορούσαν καπέλα Ferrari για πλάκα. Τα drones του ΟΠΕΚΕΠΕ πετούσαν πάνω από τα χωράφια, καταγράφοντας κάθε σπορά, κάθε τρακτέρ, κάθε φανταστικό ή αληθινό πρόβατο, ενώ οι δημοσιογράφοι κάλυπταν ζωντανά τις κινητοποιήσεις που έμοιαζαν περισσότερο με φεστιβάλ γεμάτο καπνό από καμινάδες και ήχους τρακτέρ.
Η Ferrari, λαμπερή στον ήλιο, έστεκε μόνη, σαν σύμβολο της ματαιότητας της απληστίας. Μα οι αγρότες απέδειξαν κάτι σημαντικό: η δύναμη δεν βρίσκεται στα αυτοκίνητα ούτε στα φανταστικά βοοειδή. Η δύναμη βρίσκεται στην ενότητα, στην αποφασιστικότητα και στη φωνή του λαού που αγωνίζεται για το δίκιο του.
Οι δρόμοι γέμισαν φωνές, τρακτέρ και πανό. Τα drones συνέχιζαν να καταγράφουν κάθε κίνηση, σαν σύγχρονοι μάγοι που μαρτυρούν την ιστορία. Οι εξεταστικές, οι πολιτικοί και τα φανταστικά βοοειδή έμειναν πίσω, ενώ οι αγρότες έστεκαν μπροστά, ζωντανοί, αποφασισμένοι και γεμάτοι υπερηφάνεια. Η Ferrari, όμορφη αλλά άχρηστη, έλαμπε μόνο στον ήλιο, υπενθυμίζοντας σε όλους ότι η αδικία μπορεί να έχει στιλ, μα ποτέ δύναμη.
Και η χώρα έμαθε ένα μάθημα: όταν οι άνθρωποι ενώνονται για το δίκιο τους, ούτε φανταστικά χωράφια, ούτε Ferrari, ούτε πολιτικοί με καπέλα φτερωτά μπορούν να τους σταματήσουν. Οι αγρότες συνέχισαν να δουλεύουν, να διαδηλώνουν και να ονειρεύονται μια καλύτερη γη, και τα φανταστικά βοοειδή; Μάλλον συνεχίζουν να τρέχουν στις πίστες της φαντασίας.
Και έτσι, η γη συνέχισε να γονιμοποιείται από ιδρώτα και αποφασιστικότητα, οι δρόμοι γέμισαν τρακτέρ και φωνές που δεν έσβηναν, και οι αγρότες έμαθαν ότι η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται σε αυτοκίνητα, σε φανταστικά βοοειδή ή σε χαρτιά γεμάτα αριθμούς, αλλά στην ενότητα, στην επιμονή και στην πίστη στο δίκιο τους. Οι Ferrari έλαμπαν στον ήλιο, μα τώρα πια κανείς δεν τις ζήλευε. Η χώρα κατάλαβε ότι η δικαιοσύνη μπορεί να αργεί, αλλά οι άνθρωποι που αγωνίζονται για αυτήν ποτέ δεν χάνουν. Και τα φανταστικά βοοειδή; Μάλλον συνεχίζουν να τρέχουν στις πίστες της φαντασίας, σαν υπενθύμιση ότι το παραμύθι αυτό είναι μόνο η αρχή μιας ιστορίας που γράφεται από όσους δεν φοβούνται να σηκώσουν τα τρακτέρ τους και τις φωνές τους.