Τα πετρέλαια και οι κομμούνες της Βενεζουέλας στο στόχαστρο των ΗΠΑ (του Λεωνίδα Βατικιώτη)
Εισήγηση από την εκδήλωση αλληλεγγύης στην Βενεζουέλα της «Μετάβασης – οργάνωση για την κομμουνιστική προοπτική» στην ΕΣΗΕΑ, το Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2025.
ΠΗΓΗ: kommon.gr
Η εκλογή του Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ τον Νοέμβριο του 2024 όξυνε τον αντιδραστικό χαρακτήρα της αμερικανικής πολιτικής εντός και εκτός των ΗΠΑ. Δηλαδή, σε βάρος και του αμερικανικού λαού και των λαών όλου του κόσμου. Αυτή η πολιτική είναι συνέχεια, αλλά κυρίως αποτελεί τομή σε σχέση με το παρελθόν. Είναι πιο απειλητική, πιο αντιδραστική, πιο εχθρική απέναντι στην κοινωνία.
Η σχεδιαζόμενη επίθεση στην Βενεζουέλα είναι η κορυφή του παγόβουνου μιας πολιτικής που σχεδιάστηκε και εξυπηρετεί μια χούφτα δισεκατομμυριούχους οι οποίοι προέρχονται από δύο κυρίως κλάδους της αμερικανικής οικονομίας: Την υψηλή τεχνολογία και την ενέργεια.
Το αμερικανικό λόμπι της ενέργειας είναι που απαίτησε την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, για να σταματήσει κάθε φραγμός στην εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου. Το αμερικανικό λόμπι ενέργειας επίσης επέβαλε στην Καραϊβική τη συγκέντρωση μιας τέτοιας δύναμης πυρός που δεν έχει εμφανιστεί ποτέ ξανά από την κρίση των πυραύλων στην επαναστατική Κούβα το 1962.
Ζητούμενο των ΗΠΑ το πετρέλαιο
Το πρώτο και άμεσο ζητούμενο των ΗΠΑ είναι να κλέψουν από τον λαό της Βενεζουέλας και να πάρουν υπό τον έλεγχό τους τον ενεργειακό πλούτο της χώρας.
Η Βενεζουέλα έχει τα μεγαλύτερα βεβαιωμένα κοιτάσματα πετρελαίου στον κόσμο: 333 δισ. βαρέλια (ή το 17% των παγκόσμιων γνωστών αποθεμάτων) όταν η Σαουδική Αραβία έχει 267 δισ. βαρέλια, ο Καναδάς 159, οι ΗΠΑ 81 και η Ρωσία 80 δισ. βαρέλια. Πρόσφατα, οι New York Times έγραφαν ότι «ο ενεργειακός πλούτος της Βενεζουέλας έχει σκανδαλίσει γενιές επί γενεών πετρελαιάδων». Οι αμερικανικές κυρώσεις μείωσαν σημαντικά την παραγωγή, επειδή δυσκόλεψαν τόσο τις επενδύσεις όσο και την πρόσβαση στις αγορές: από 3,5 εκατ. βαρέλια την ημέρα το 1997 σε 903.000 το 2024, δηλαδή η Βενεζουέλα σήμερα παράγει το ¼ της προ 20ετίας παραγωγής της. Οι Αμερικάνοι πετρελαιάδες «σκανδαλίζονται» για τον ενεργειακό πλούτο της Βενεζουέλας για τρεις ακόμη λόγους:
Πρώτο, επειδή ο Τσάβες εν μέρει εθνικοποίησε την ενεργειακή βιομηχανία της χώρας του. Το αποτέλεσμα ήταν η Exxon Mobil και η Conoco Philips όχι μόνο να αποχωρήσουν αλλά και να επιδοθούν σε ένα μακρύ δικαστικό αγώνα εναντίον της Βενεζουέλας. Άλλες ενεργειακές βιομηχανίες ωστόσο, όπως η Chevron, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη αμερικανική πετρελαϊκή εταιρεία, λειτουργεί στη Βενεζουέλα για πάνω από 100 χρόνια και ακόμη και σήμερα παράγει το 25% του βενεζολάνικου πετρελαίου, παρέμειναν. Έμειναν επίσης η ισπανική Repsol και η ιταλική ENI που παράγουν φυσικό αέριο το οποίο χρησιμοποιείται στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στην Βενεζουέλας. Η ανταμοιβή τους ήταν πετρέλαιο το οποίο εξήγαγαν μέχρι πριν λίγους μήνες όταν ο Τραμπ στο πλαίσιο των κυρώσεων το απαγόρευσε.
Η Βενεζουέλα έτσι έδειξε τον δρόμο του ελέγχου στην ασυδοσία των πολυεθνικών σε μια εποχή μάλιστα που ο παγκόσμιος καπιταλισμός και οι αμερικανικές πολυεθνικές φάνταζαν τροπαιούχες και ακλόνητες.
Το παράδειγμα της μερικής εθνικοποίησης της Βενεζουέλας έχει ξεχωριστή σημασία για την Ελλάδα που εκχωρεί τον ενεργειακό της πλούτο στις αμερικανικές πολυεθνικές προκειμένου να ενταχθεί στο κλειστό κλαμπ των παραγωγών ενέργειας. Η Ελλάδα κι αν μπει θα το πετύχει σε βάρος της κυριαρχίας της, των δικαιωμάτων του ελληνικού λαού και του περιβάλλοντος…
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο «σκανδαλίζονται» οι αμερικάνοι πετρελαιάδες είναι επειδή ο μεγαλύτερος πελάτης της Βενεζουέλας είναι η Κίνα. Χάρη στην Βενεζουέλα δηλαδή ο στρατηγικός ανταγωνιστής των ΗΠΑ απολαμβάνει φθηνούς ενεργειακούς πόρους. Η ήττα του Τσαβισμού θα σημάνει το οικονομικό κόντεμα της Κίνας.
Ο τρίτος λόγος για τον οποίο «σκανδαλίζονται» οι αμερικάνοι πετρελαιάδες σχετίζεται με την ποιότητα του βενεζολάνικου πετρελαίου που είναι «βαρύτερο». Βρίσκεται μάλιστα αν όχι εντός, δίπλα από τον Κόλπο του Μεξικού, όπου οι αμερικάνοι πετρελαιάδες έχουν επενδύσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια σε διυλιστήρια, προσαρμοσμένα μάλιστα στα χαρακτηριστικά του βενεζολάνικου πετρελαίου. Γιατί λοιπόν να εισάγουν πετρέλαιο από τον Περσικό Κόλπο και να μην κλέψουν το πετρέλαιο της Βενεζουέλας;
Πολιτικές αιτίες της διένεξης
Το δεύτερο ζητούμενο της σχεδιαζόμενης επέμβασης των ΗΠΑ είναι να τσακίσουν ένα εγχείρημα που πρώτο, αμφισβητεί την αμερικανική ηγεμονία και δεύτερο, μάχεται για τον σοσιαλισμό.
Η κυβέρνησης της Βενεζουέλας είναι κάτι ολότελα διαφορετικό από τον Μιλόσεβιτς στη Γιουγκοσλαβία, τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν και το Μπάαθ στο Ιράκ, που αντιμάχονταν την αμερικανοκρατία για να ικανοποιήσουν τα συμφέροντα της δικής τους αστικής τάξης. Είναι ένα πολιτικό και κοινωνικό εγχείρημα που μιλάει στο όνομα του σοσιαλισμού και μάχεται για την εγκαθίδρυσή του.
Έγραφε ο Τσάβες το 2012, περιγράφοντας με τον πιο ανάγλυφο τρόπο τόσο τις επιδιώξεις όσο και τις δυσκολίες: «Ο σοσιαλισμός του 21ου αιώνα που επανεμφανίστηκε εδώ, θαρρείς αναστημένος εκ νεκρών, είναι κάτι καινούργιο, πρωτότυπο. Πρέπει να είναι αληθινά καινούργιος και ένα από τα ουσιωδώς καινούργια πράγματα στο μοντέλο μας είναι ο δημοκρατικός χαρακτήρας, μια νέα δημοκρατική ηγεμονία που μας δεσμεύει, μας υποχρεώνει να μην επιβάλουμε αλλά να πείθουμε». Στη συνέχεια ο Τσάβες κάνει αυτοκριτική στην πολιτική ηγεσία της Βενεζουέλας ότι δεν δείχνει την δέουσα προσοχή στις κομμούνες που ιδρύθηκαν στην χώρα για να εμπεδώσουν και να προάγουν τον σοσιαλισμό στις φτωχογειτονιές, τους χώρους εργασίας, την ύπαιθρο.
Ο πρέσβης Φρέντυ Φερνάντες μου εξηγούσε πρόσφατα ότι μόνο τυχαία δεν επιλέγηκε ο όρος «κομμούνες». Οι συνειρμοί με την Παρισινή Κομμούνα δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας για το πολιτικό σχέδιο του Τσαβισμού. Συνεχίζει λοιπόν στο βιβλίο του ο Τσάβες: «Αυτό είναι σφάλμα σοβαρότατο που διαπράττουμε. Δεν θα το διαπράξουμε άλλο. Θα το διορθώσουμε. Είχα υπογράψει ένα διάταγμα που δημιουργούσε ένα είδος ανώτερου σώματος των κομμουνών. Που είναι αυτό το σώμα; Δεν έχει λειτουργήσει»!
Και συνεχίζει απευθυνόμενος στον διάδοχό του και νυν πρόεδρο της Μπολιβιαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας: «Νικολάς, σου εμπιστεύομαι το καθήκον αυτό, όπως θα σου εμπιστευόμουν τη ζωή μου: τις κομμούνες, το κοινωνικό κράτος δικαίου και δικαιοσύνης. Υπάρχει ένας νόμος περί κομμουνών, περί κοινοτικής οικονομίας. Πώς λοιπόν θα το κάνουμε πράξη;», έγραφε ο Τσάβες στο ιστορικής σημασίας κείμενό του με τίτλο «Αλλαγή Ρότας» (εκδ. Α/συνέχεια).
Πριν λίγες ημέρες έγραφε το TeleSur ότι ο πρόεδρος Νικολάς Μαδούρο εκχώρησε επιπλέον εξουσίες για την διαχείριση των κοινών στις κομμούνες της Βενεζουέλας, που μαζί με τον στρατό έχουν επίσης αναλάβει και την άμυνα της χώρας.
Το εγχείρημα του Τσαβισμού στην Βενεζουέλα το περιγράφει εύγλωττα η σπουδαία Μαρξίστια Μάρτα Χάρνεκερ, σύμβουλος του Τσάβες: «Ο Τσάβες θριαμβεύει σε μια εκλογική αναμέτρηση με πάνω από το 50% των ψήφων, με μια πλειοψηφική λαϊκή στήριξη, διότι η χώρα βρισκόταν σε δομική κρίση… Ο Τσάβες είχε σκεφτεί αρχικά να προχωρήσει σε μια ένοπλη εξέγερση για να μπορέσει να καταλάβει την εξουσία και να μεταμορφώσει τη Βενεζουέλα. Αλλά, διατρέχοντας τη χώρα μόλις βγήκε από τη φυλακή μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Φλεβάρη του 1992, αντιλαμβάνεται ότι η πλειοψηφία των Βενεζολάνων δεν θέλει την βία. Αποφασίζει τότε να στραφεί στον εκλογικό αγώνα, στο θεσμικό αγώνα, θέτει υποψηφιότητα στις εκλογές και τις κερδίζει» (Μάρτα Χάρνεκερ, Ιδέες για τον αγώνα/εργαλεία πολιτικής, εκδ. Α/συνέχεια).
Το σοσιαλιστικό εγχείρημα της Βενεζουέλας είναι ανοικτό σε ερμηνείες, πολιτική συζήτηση και αντιπαράθεση. Κλειστό είναι απέναντι σε αφ’ υψηλού νουθεσίες και από καθέδρας διδασκαλίες…
Μαύρη διεθνής
Η σχεδιαζόμενη αμερικανική επέμβαση έχει διεθνείς συνεργούς.
Πρώτος απ’ όλους είναι το κράτος-απαρτχάιντ του Ισραήλ! Η ηγέτης της αντιπολίτευσης και μαριονέτα των Αμερικανών Ματσάδο, που τιμήθηκε πρόσφατα με το βραβείο Νόμπελ στη Νορβηγία (η οποία συνεχίζει να τιμάει την παράδοση προδοσίας και υποτέλειας στους ισχυρούς του Κουίσλινγκ) κάλεσε επίσημα το Ισραήλ να επέμβει στην Βενεζουέλα. Αμερικανοκίνητη αντιπολίτευση, ΗΠΑ και Ισραήλ θέλουν να μετατρέψουν την Βενεζουέλα σε Γάζα για να τιμωρήσουν έναν λαό που αντιστέκεται στον ιμπεριαλισμό και μια χώρα που δεν έπαψε να μάχεται για τα δίκια της Παλαιστίνης.
Συνένοχος του αμερικανικού ιμπεριαλισμού είναι και η Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει επιβάλει οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις στην Βενεζουέλα. Μάλιστα σε σχετική ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου από τον Νοέμβριο του 2017 διαβάζουμε ότι «η ΕΕ θα κινητοποιήσει όλα τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή της για να υποστηρίξει την δημοκρατία και μια ειρηνική και περιεκτική μετάβαση στην Βενεζουέλα». Κρατείστε δύο πράγματα: πρώτο, «όλα τα εργαλεία», και δεύτερο «μετάβαση». Η ΕΕ αποσκοπούσε και εργαζόταν για την αλλαγή καθεστώτος από τον πρώτο χρόνο της πρώτης θητείας του Τραμπ!
Η ΕΕ μάλιστα επικαλείται την κακή οικονομική κατάσταση της Βενεζουέλας και το διεθνές δίκαιο!
Η ΕΕ που ευθύνεται για την φτωχοποίηση του ελληνικού λαού επί Μνημονίων όταν η ανεργία έφτασε το 27%, οδηγώντας 1.500 ανθρώπους στην αυτοκτονία, δεν έχει δικαίωμα να επικαλείται την επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης ενός λαού. Πολύ περισσότερο όταν αυτή η επιδείνωση είναι αποτέλεσμα των κυρώσεων.
Η ΕΕ που υποτίθεται ότι νοιάζεται για το διεθνές δίκαιο δεν βρήκε ούτε μια λέξη να πει για να καταδικάσει την πρόσφατη αμερικανική πειρατεία σε βάρος βενεζολάνικου δεξαμενόπλοιου. Μια πράξη που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και γίνεται ακόμη πιο αποτρόπαιη λόγω της σύλληψης του πληρώματος και της παρακράτησης ακόμη και του μεταφερόμενου φορτίου, του πετρελαίου, από τους αμερικάνους ληστές.
Συνένοχος στο εν εξελίξει έγκλημα κατά της Βενεζουέλας είναι και η ελληνική κυβέρνηση, που από το 2017 ακόμη, ψήφιζε στην ΕΕ τις κυρώσεις κατά της ανεξάρτητης αυτής χώρας. Ποιός ξεχνάει τη σπουδή του έλληνα πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη να αναγνωρίσει τον επίδοξο πραξικοπηματία Γκουαϊδό στο πιο πρόσφατο αποτυχημένο πραξικόπημα των Αμερικανών; Μάλιστα, η αναγνώριση του Γκουαϊδό ως προέδρου της Βενεζουέλας ήταν η πρώτη διπλωματική πράξη της ΝΔ. Και λίγους μήνες αργότερα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάθισε στο ίδιο πάνελ μαζί του σε συνέδριο των New York Times για να συζητήσουν την «επανεφεύρεση της δημοκρατίας»…
Μύθος τα ναρκωτικά
Οι Αμερικάνοι υποστηρίζουν ότι θέλουν να ανατρέψουν την κυβέρνησης της Βενεζουέλας επειδή ο Μαδούρο υποτίθεται ότι υποστηρίζει την διακίνηση των ναρκωτικών και χρηματοδοτείται από την πώλησή τους στις ΗΠΑ.
Για τα υποτιθέμενα ναρκωτικά της Βενεζουέλας ας κρατήσουμε τα εξής 6 σημεία:
Πρώτον, οι αμερικανικές υπηρεσίες που χειρίζονταν την αντιμετώπιση των ναρκωτικών στη τελευταία τους έκθεση, του 2024, πριν δηλαδή την εκλογή του Τραμπ, ενώ εξέθεταν πολλές χώρες για την διακίνηση, δεν έγραφαν ούτε μια λέξη για τη Βενεζουέλα.
Δεύτερο, η οικογένεια του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο έχει κατηγορηθεί για συμμετοχή σε εμπόριο ναρκωτικών χωρίς να έχει ποτέ αποδειχθεί η αθωότητά της.
Τρίτο, μετά την ανατροπή του Ραφαέλ Κορρέα στον Ισημερινό και την μετατροπή της χώρας σε αμερικανική αποικία, ο Ισημερινός έχει εξελιχθεί σε παράδεισο της παραγωγής και κυρίως εμπορίας ναρκωτικών, χωρίς οι Αμερικάνοι να έχουν κάνει κάτι για να το σταματήσουν.
Τέταρτο, η αμερικανική ηγεσία παρότι έχει σκοτώσει 80 άτομα σε πλοιάρια που κατηγόρησε ότι συμμετείχαν σε διακίνηση ποτέ δεν τους συνέλαβε (όπως έκανε με το τάνκερ) και να επιδείξει τα φορτία τους για να πείσει ότι πράγματι η Βενεζουέλα βρίσκεται πίσω από το εμπόριο ναρκωτικών.
Πέμπτο, ο ίδιος ο Τραμπ μόλις πριν λίγες ημέρες έδωσε χάρη στον πρώην πρόεδρο της Ονδούρας που είχε καταδικαστεί από αμερικανικό δικαστήριο επειδή έφερνε στις ΗΠΑ τόνους κοκαΐνης.
Ευρύτερα, ο Τραμπ δεν έχει προσκομίσει ούτε μία απόδειξη που να θεμελιώνει τον ισχυρισμό του ότι ο Μαδούρο είναι αναμεμειγμένος στο εμπόριο ναρκωτικών.
Συνοπτικά, τα ναρκωτικά της Βενεζουέλας είναι σαν τα «όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ», και τη «στήριξη στην τρομοκρατία» της Λιβύης και του Αφγανιστάν. Χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για να δικαιολογήσουν έναν ακόμη βρόμικο πόλεμο των Αμερικανών.
Σειρά έχουν η Κούβα, η Νικαράγουα κ.α.
Η Βενεζουέλα στην ατζέντα Τραμπ είναι μόνο η αρχή. Ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Πίτε Χέγκσεθ, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα δήλωσε ότι οι ΗΠΑ επαναφέρουν το δόγμα Μονρόε. Δηλαδή επίσημα, δημόσια χαρακτηρίζουν όλη την Λατινική Αμερική ως πίσω αυλή τους, αποκτούν το αυτοκρατορικό δικαίωμα να παρεμβαίνουν σε εκλογές όπως έκαναν στην Ονδούρα και να ανατρέπουν νόμιμα εκλεγμένες κυβερνήσεις. Οι σημερινοί New York Times έχουν τίτλο ότι «για τον Ρούμπιο ο δρόμος για την Αβάνα περνάει από την Βενεζουέλα». Ο υπότιτλος του άρθρου γράφει: «Ο υπουργός Εξωτερικών και σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του προέδρου Τραμπ εδώ και καιρό επιδιώκει να ακρωτηριάσει ή να ανατρέψει την κυβέρνηση της Κούβας που έχει στενές σχέσεις με την Βενεζουέλα». Ο ίδιος ο Τραμπ έχει επίσης δηλώσει ότι μετά την Βενεζουέλα και την Κούβα σειρά θα έχουν η Νικαράγουα, το Μεξικό και η Κολομβία επειδή έχουν αριστερές κυβερνήσεις.
Οι στιγμές που ζει η Λατινική Αμερική είναι ιστορικές και οι προοπτικές ζοφερές. Η Βενεζουέλα αξίζει την ανεπιφύλακτη και ολόθερμη στήριξη μας.
Κάθε πράξη αλληλεγγύης και στήριξης του λαού και της κυβέρνησης της Βενεζουέλας είναι ένα πλήγμα στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό μια πράξη έμπρακτου σεβασμού και αναγνώρισης του δικαιώματος που έχει κάθε λαός να χαράζει το μέλλον του, με ελευθερία, δικαιοσύνη και ειρήνη!
ΠΗΓΗ: kommon.gr