Γιουρογκρουπ 9/3/2015: «..και ξαφνικά δε μ' ένοιαζε που είχαμε νικηθεί...»
«Ο ΚΑΪΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ
Αλλά μια μέρα σε αυτό τον κουρασμένο, από τα εγκλήματά του, κόσμο
ο Θεός θα εμπνεύση στους δικαίους, που καταπιέζεις, την ιερή επανάσταση,
και. αφού πάψη τότε να είναι το αθώο θύμα,
ο αδελφός μας ο Άβελ θα μας συντρίψει».
Ραούλ Φολλερώ
***
«Επίλογος
[…]
Κι ύστερα στο νοσοκομείο που με πήγαν βιαστικά…
Τι έχετε, μου λένε.
Εγώ; Εγώ τίποτα, τους λέω. Μόνο πέστε μου γιατί μας μεταχειρίστηκαν,
μ’ αυτόν τον τρόπο.
Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι.
Τους συγχωρώ έναν - έναν όλους.
Άλλοτε πάλι θέλω να σώσω την ανθρωπότητα,
αλλά εκείνη αρνείται.
[…]».
Τάσος Λειβαδίτης
***
*«Αηδίες—ο χρόνος έγινε για να κυλάει,
τα μνημόνια μας αποτελειώνουν,
και η ζωή μας πηγαίνει στο διάολο
[…]
ό,τι ζήσαμε
…………χάνεται,
γκρεμίζεται μέσα στο σάπιο οισοφάγο του χρόνου
και μόνο καμμιά φορά,
……………………τις νύχτες,
θλιβερό γερασμένο μηρυκαστικό τ’ αναμασάει η ξεδοντιασμένη μνήμη,
…………όσα δε ζήσαμε
……………………αυτά μας ανήκουν…
[…]
Οι πλύστρες, στο βάθος, πλέναν τώρα το φως
μέσα στην πίκρα των γενναίων.»
Τάσος Λειβαδίτης
***
*«Δὲν ἔχουμε χρόνο πιὰ
μας ἐγκαταλείπουν
οἱ πράξεις καὶ τὰ λόγια
Ὅλα ἔχουν τώρα τὴν εὐπρέπεια αὐτῶν ποὺ ἀποσύρονται
[…]
Ο κόσμος μετακόμισε στο απάνθρωπο
βολεύτηκε σ’ αυτή την προσφυγιά
πήρε μαζί του για εικονίσματα φωτογραφίες δημίων
όργανα βασανιστηρίων για φυλαχτά
[…]
«κι ὁ δήμιος ποὺ τελειώνει τὴ δουλειά του καὶ κάνει τὸ σταυρό του
καὶ γυρνάει κι αὐτὸς στὸ σπιτικό του
ὅλα ἔχουν τὴν εὐπρέπεια αὐτῶν ποὺ ἀποσύρονται»
Βύρων Λεοντάρης
*Επιλογές - Παράφραση – αντιγραφή Νίκος Δινόπουλος -
