Οι «3 θεσμοί» της Λαγκάρντ: Άννας, Καϊάφας, Πόντιος Πιλάτος…

Να λοιπόν που, τόσο στο πεδίο της ενδυματολογικής σημειολογίας, όσο και σε αυτό της φιλολογίας, η Κριστίν Λαγκάρντ βρίσκει

τρόπο να συνενώσει το Πάσχα με το Καρναβάλι. Ως γνωστόν ανήμερα του Πάσχα των Καθολικών, για τις ανάγκες της συνάντησης με τον Γιάνη Βαρουφάκη, η «Ιέρεια» του ΔΝΤ μεταμορφώθηκε σε Joan Jett ή Suzi Quatro (οι ροκάδες ξέρουν…). Γιατί όχι; Η προσαρμοστικότητα είναι αρετή.     
   
Αυτό, προ ημερών. Τώρα, στις ημέρες του ημέτερου Πάσχα, η Κριστίν μεταμορφώνεται σε ευαγγελίστρια της κοινωνικής δικαιοσύνης και δηλώνει στον διεθνή τύπο ότι στην Ελλάδα «το κόστος της κρίσης κλήθηκαν να το σηκώσουν κυρίως η οι πιο φτωχοί και η μεσαία τάξη». Λογικό: Δεν ήταν εβδομάδα, αλλά πενταετία Παθών – όλο και κάτι πήρε το αφτί και το μάτι της επικεφαλής του ΔΝΤ.

Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, δεν ανακαλύπτει την Αμερική (εν προκειμένω την Ελλάδα) τώρα, για πρώτη φορά, η Λαγκάρντ. Το έχει πει μια – δυο φορές, νωρίτερα, κατά τη διάρκεια της ελληνικής κατ’ ευφημισμόν δημοσιονομικής προσαρμογής που αύξησε το δημόσιο χρέος από 120% σε 180% του ΑΕΠ, που το επαύξησε σε απόλυτα μεγέθη κατά 21 δισ. ευρώ, που έκανε την Ελλάδα χώρα ανέργων και τον παραγωγικό της ιστό θρύψαλα.

Κάποτε, μάλιστα, η Κριστίν είχε αποκαλύψει απειλές εναντίον της ζωής της, επειδή διαλαλούσε  ότι στην Ελλάδα η οικονομική ελίτ δεν «πήρε χαμπάρι» τίποτε από οικονομική κρίση. Εξυπακούεται ότι μία επικεφαλής του ΔΝΤ που μιλά (έστω και μια- δυο φορές σε πέντε χρόνια) σαν μετεμψύχωση της Ρόζα Λούξεμπουργκ, μπορεί με πολλαπλάσια άνεση να ντύνεται σαν την Joan Jett. Ως εδώ καλά, αλλά…

Αλλά τι ακριβώς θα έπρεπε εμείς να ξεχάσουμε ή και να ελπίσουμε, διαβάζοντας τις παραδοχές της κυρίας Λαγκάρντ; Η πολιτική που ρήμαξε την ελληνική κοινωνία και οικονομία φέρει – φαρδιά πλατιά- την υπογραφή και του ΔΝΤ.  Οι εξωφρενικές μνημονιακές ρυθμίσεις που έπληξαν σε ανατριχιαστικό βαθμό τους οικονομικά ασθενείς και τη μεσαία τάξη, ακριβώς οι ίδιες οι οποίες  μεγέθυναν κατά 16,7% το «γκρουπ»  των πολύ πλούσιων ατόμων μεταξύ 2013 και 2014 (στοιχεία της Wealth –X, τέλος του 2014),  φέρουν και την υπογραφή του ΔΝΤ.  «Λάθη των πολλαπλασιαστών» (θυμάστε, αλήθεια;) παραδέχονταν τεχνοκράτες του ΔΝΤ, αλλά το «δια ταύτα» του εκπροσώπου του, του κ. Τόμσεν, παρέμενε ακλόνητο: Οι «επιστήμονες» δικαιούνται να κάνουν λανθασμένες «υποθέσεις» και να το παραδέχονται, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται  κανένα δικαίωμα για τα «πειραματόζωα».

Κι άντε, πες ότι αυτά αφορούν το πρόσφατο παρελθόν. Μήπως άραγε προαναγγέλλουν  διαφορετικές αξιώσεις τα τωρινά λόγια της Κριστίν; Δεν διαφαίνεται κάτι τέτοιο. Νέες «μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό» ζητά.  Μάλλον περιττεύει να υπενθυμίσουμε ότι στην ορολογία και πρακτική του ΔΝΤ ουδέποτε έως τώρα η έννοια «μεταρρύθμιση» αποσυνδέθηκε από την αντίστοιχη της «περικοπής», εκεί όπου … υπάρχει χρήμα.  Αν, τώρα, το ΔΝΤ ισχυριστεί (υπόθεση εργασίας- σας φαίνεται, άραγε, αυθαίρετη; ) ότι οι συνταξιούχοι των 650 ευρώ είναι πολύ «προνομιούχοι» για να λάβουν, πάλι, 13η σύνταξη, απομένει να δούμε με ποια μούτρα η κυρία Λαγκάρντ θα επαναλάβει τη διαπίστωση περί των βαρών που σηκώνουν οι φτωχοί, οι «μεσαίοι», οι «μεσαίοι» που φτώχυναν…

ΟΚ, το ξέρουμε: Είναι τόση η μοχθηρία που δείχνουν σε βάρος της χώρας και της τωρινής κυβέρνησης τα «ιερατεία» Βερολίνου και Βρυξελλών, ώστε καμία φορά το ΔΝΤ μπροστά τους φαντάζει … φιλική δύναμη. Όμως ας μην τρελαθούμε κιόλας! Μια Λαγκάρντ που μιλά για τα βάρη των οικονομικά ασθενέστερων στην Ελλάδα ηχεί σαν κράμα Άννα, Καϊάφα και Πόντιου Πιλάτου μαζί.  Κι αν στο ενδυματολογικό συνολάκι, για την καθημερινότητα που δεν συμπεριλαμβάνει  συνάντηση με Βαρουφάκη, «κολλάει» και δέρμα κροκοδείλου, τα κροκοδείλια δάκρυα δεν ταιριάζουν καθόλου σε μια κοινωνία, η οποία συνεχίζει να υποφέρει και να μετρά αυτόχειρες και υποσιτισμένα παιδιά.  Άντε, γιατί η ψεύτικη «κατανόηση» ώρες – ώρες καταντά χειρότερη κι από την ανοιχτό πόλεμο…   

Πηγή: ρ/σ στο Κόκκινο