Των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς… λιαζόμαστε

 

Η πολιτική της ΕΕ είναι εγκληματική. Η πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων είναι αδιέξοδη. Η Ελλάδα ήταν και παραμένει μια «αποθήκη ψυχών»

που ζουν σε άθλιες συνθήκες. Πάνω στο μέγα πρόβλημα του μεταναστευτικού παίζεται ένα πινγκ – πονγκ μεταξύ των φορέων του μισανθρωπισμού, από την μια, με τους φορείς ενός ακτιβισμού της πλάκας, από την άλλη. Ακόμα και σε αυτό το ζήτημα, αντί της λήψης άμεσων μέτρων - ανθρώπινων για τους πρόσφυγες, δρακόντειων για τα κυκλώματα, προστατευτικών για το αίσθημα ασφάλειας – επιλέγεται η πεπατημένη της επικοινωνιακής φούσκας. Τουτέστιν: Οι μετανάστες κάθονται στις πλατείες και… «λιάζονται».

Η πολιτική που επιτρέπει στο μεγάλο κεφάλαιο να λυμαίνεται τον δημόσιο πλούτο από τις Σκουριές μέχρι τη Γαύδο, επιτρέπει ταυτόχρονα στους εργολάβους να χρησιμοποιούν τους εργαζόμενους και να τους «βάζουν» στο όνομα της δουλειάς και του μεροκάματου να διαδηλώνουν – στην ουσία – για τα συμφέροντα του αφεντικού.  Αλλά ή θα διατηρηθεί η νομιμότητα που επιτρέπει σε εργολάβους να διαφεντεύουν, ή θα οικοδομηθεί άλλη νομιμότητα. Τέτοια που θα σέβεται τους ανθρώπους του μόχθου. Τη ζωή τους. Την υγεία τους. Τον τόπο τους. Και θα εξασφαλίζει το μεροκάματο θέτοντας την αξιοποίηση του δημόσιου πλούτου στην υπηρεσία των αναγκών όλης της κοινωνίας και όχι των χρυσοκάνθαρων εκμεταλλευτών της. Τι υποτίθεται ότι δεν καταλαβαίνει η κυβέρνηση ώστε να κωλυσιεργεί; Τουτέστιν: «Για να γυρίσει ο Ήλιος θέλει δουλειά πολλή»… Η κυβέρνηση θα έβαζε τέλος στα Μνημόνια. Στην πορεία έγινε «καλό» το 70% του Μνημονίου. Οι δανειακές συμβάσεις με τα αγγλικά τους δίκαια έγιναν«γέφυρα». Το δεν θέλουμε άλλα δάνεια έγιναν«δώστε μας τις δόσεις» των δανείων. Το «πρώτα μισθοί και συντάξεις» συνοδεύτηκε από το θα πληρώνουμε στο «διηνεκές» το χρέος. Το δεν διαπραγματευόμαστε την εφαρμογή του προγράμματος της Θεσσαλονίκης έγινε «αναστέλλουμε» το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Το «η Ευρώπη που αλλάζει» έγινε «η Ευρώπη που εκβιάζει».Τουτέστιν: Η διαπραγμάτευση (που δεν ξέρουμε αν ξέρουν τι περιλαμβάνει ακόμα κι αυτοί που συμμετέχουν σε αυτήν) συνεχίζεται.Ομοίως και τα σενάρια «ή θα βρέξει ή θα χιονίσει ή καλό καιρό θα κάνει». Βεβαίως υπάρχει και κάτι σταθερό: «Η θέση της (σσ: ηλιόλουστης) Ελλάδας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ δεν αμφισβητείται»…Μετά την επικύρωση της απόφασης της προηγούμενης κυβέρνησης για καταβολή 500 εκατομμυρίων στους Αμερικάνους στο πλαίσιο των στρατιωτικών μας σχέσεων μαζί τους, είχαμε και την ανακοίνωση για ενίσχυση των στρατιωτικών μας σχέσεων και με τους Ρώσους, από τους οποίους θα πάρουμε κάτι ανταλλακτικά για κείνους τους - από την εποχή Σημίτη – σκουριασμένους S300. Αλήθεια τι το «πολυδιάστατο» εμπεριέχεται σε μια πολιτική που – συνεχίζει – να ταΐζει βιομηχανίες όπλων όταν στο μεταξύ εκατοντάδες εκατομμύρια από Ταμεία, περιφέρειες και ΔΕΚΟ δεσμεύονται για να πληρώνονται τοκογλυφικά στο ΔΝΤ; Τουτέστιν: «Με τον Ήλιο τα βάζω με τον Ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;»… 

Ο κ.Πανούσης αρμόδιος υπουργός, καλεί τον πρωθυπουργό να δώσει λύση στα θέματα που άπτονται των αρμοδιοτήτων του υπουργείου του. Ο πρωθυπουργός από την πλευρά του παρακολουθεί τον υπουργό του να τον καλεί να δώσει λύση στα θέματα του υπουργείου στο οποίο ο πρωθυπουργός διόρισε τον κ.Πανούση για να δώσει εκείνος λύση. Τουτέστιν: «Ένας αητός καθότανε στον Ήλιο και λιαζότανε»… 

Ο κ.Βαρουφάκης πάει στις ΗΠΑ και βγάζει ανακοίνωση ότι θα έχει συνάντηση με τον… Ομπάμα. Βγαίνει ο Λευκός Οίκος, τον διαψεύδει και λέει – σε απλά ελληνικά – ότι αν θέλει ο κ.Βαρουφάκης να ρίχνει νερό στο μύλο του ναρκισσισμού του να περιορίζεται σε φωτογραφήσεις τύπου «Παρί Ματς». Τουτέστιν: Το ανέκδοτο με το λαγό που λιαζότανε και έλεγε φανταστικές ιστορίες για το λιοντάρι, το θυμάστε;

Στη Βουλή όταν η κυρία Κωνσταντοπούλου δεν αδικεί τον εαυτό της  επιδιδόμενη σε κινήσεις που εμπεριέχουν το στοιχείο του προσωπικού σόου, βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας της αφιερώνουν… ποιηματάκια που σε ένα ρεσιτάλ ασυναγώνιστης βλακείας επιχειρούν να τα απαγγείλουν κιόλας από βουλευτικών εδράνων. Τουτέστιν: «Άσπρη πέτρα ξέξασπρη κι απ΄τον Ήλιο ξεξασπρότερη»…

Α, ναι: Σε μερίδα των ΜΜΕ ποτέ δεν έπαψε να ανθεί η δημοσιογραφία της σαχλαμάρας, του πολιτικού κατιναριού, του φτηνού εντυπωσιασμού, της κατασκευής «ειδήσεων» και της αναγωγής του τίποτα σε «κάτι». Αφού, λοιπόν, τα λύσαμε όλα τα υπόλοιπα, πάρτε και μια γερή τζούρα από… αποκαλυπτικά ρεπορτάζ - με ηχητική υπόκρουση «να μπορούσα στα σύννεφα να είχα και εγώ βενζινάδικο» -  για το αν έσκασε το λάστιχο της προέδρου της Βουλής κι αν το βουλκανιζατέρ είχε ή δεν είχε γρύλο. Τουτέστιν και κατόπιν όλων αυτών, ο ποιητής μας στέλνει τα χαιρετίσματά του: «Κι ο γέρος έλιαζε, ακαμάτης, τ’ αχαμνά του»…   

Πηγή: enikos.gr