Σε κατάσταση πολιορκίας
Έξω απ’ τα τείχη κρώζει ο χορός των γυπών:«ΔενθαντέξουνΔενθαντέξουνΔενθαντέξουν…». Ασταμάτητα.
Παραδίπλα ένα άλλο βουητό.
Σμήνη από μύγες χοντρές σαν ιπτάμενα γελάδια, καταβροχθίζουν τη σαπιοκοιλιά του νεκρού κύρους του Reuters, των FT, της Figaro, που προβλέπουν το ΧΑΟΧΑΟΣΧΑΟΣ από την ημέρα που η χώρα άλλαξε κυβέρνηση. Ή μάλλον σωστότερα, από την ημέρα που η χώρα απέκτησε δική της κυβέρνηση.
Οι ρεπόρτερς των Χάφτεν Χούφτεν γερμανικών κωλόχαρτων έχουν αναλάβει να μετρούν τον αντίστροφο χρόνο για την υποταγή της χώρας και το κάνουν με τόση εγκυρότητα ώστε μέχρι στιγμής μηδένισε τέσσερις φορές ο χρόνος και τον έβαλαν να μετράει από την αρχή.
Ο γνωστός χοιροτρόφος της Ολλανδίας ξεσκατώνει διαρκώς τον σαπιοδόντη γερμανό ευεργέτη του επαναλαμβάνοντάς του κάθε φορά «μμμμ πόσο όμορφα μοσχοβολάνε τα σκατά σας mein Herr, πιο όμορφα κι από τα χνώτα σας».
Κι ο ευεργέτης με τεράστια μεγαλοσύνη, αφού κάνει ταπ – ταπ – ταπ στις μπούκλες του χοιροτρόφου, του δίνει μια καρέκλα. Όχι για να καθίσει, αλλά για να του χορέψει το Mein Herr όπως η Liza Minneli στο Cabaret. Κι όταν ο χοιροτρόφος φτάνει στο «Bye-bye, mein Lieber Herr/Auf wiedersehen, mein Herr» ο ευεργέτης ξεκαρδίζεται στα γέλια.
«ΔενθαντέξουνΔενθαντέξουνΔενθαντέξουνΔενθαντέξουν…».
Νυχτώνει – ξημερώνει ο ίδιος χορός των γυπών. Ευρωπαίων και Αμερικανών.
Αυτοί οι δεύτεροι, που όπως δήλωσε ο πρέσβης τους στην Ελλάδα ή κάποιος τέτοιος άλλος Αμερικανός – εντελώς αδιάφορο ποιος – ξέρουν να τιμούν τους νεκρούς τους. Ναι, αμέ! Αφού πρώτα φροντίσουν να τους δημιουργήσουν στέλνοντάς τους στο Βιετνάμ ή γιγαντώνοντας με χρήμα και όπλα εκείνους που έριξαν τ’ αεροπλάνα στους Δίδυμους Πύργους. Έτσι τιμούν τους νεκρούς τους οι Αμερικανοί. Πρώτα τους δημιουργούν.
Κι αν απ’ έξω γύπες, μύγες και ευεργέτες με τα σκλαβάκια τους να τους κρατούν το ομπρελίνο, περιμένουν να σκάσει μούρη η πείνα από την πολιορκία, μέσα από τα τείχη η κατάσταση είναι χίλιες φορές πιο βρωμερή.
Οχετοί που καμώνονται πως είναι Ποτάμια και τριςρούφιανοι των ευεργετών προσπαθούν να μας σπάσουν το ηθικό, ν’ ανοίξουν τρύπες στα ντουβάρια για να χωθεί η ταπείνωση, ψάχνουν κερκόπορτες να περάσουν μέσα την απόγνωση.
Τσιρίζουν οι Λάμιες «Οι αμερικανοί είναι φίλοι μας. Χάνουμε τους φίλους μας. Στεναχωρούμε τους συμμάχους μας. Χάνουμε τους συμμάχους μας».
Οι Αμερικανοί είναι φίλοι μας. Πάντα ήταν. Δεν ξέρουμε τον ρόλο τους στον Εμφύλιο και κυρίως την περίοδο 1947-1949; Ξεχνάμε την προσφορά που μας έκαναν το 1967 με τη μορφή σωτήριου πραξικοπήματος; Ξεχνάμε το ρόλο των συμμάχων και φίλων μας Αμερικανών στο διαμελισμό της Κύπρου; Ξεχνάμε τις πλάτες που έβαζαν – και βάζουν – στους Τούρκους για τις διεκδικήσεις τους στο Αιγαίο;
Ξεχνάμε τη χιτλερική τους ωμότητα στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας που πέραν των άλλων είχαν ως αποτέλεσμα και τη γέννα δέκα γαγγραινών πάνω από το κεφάλι μας; Αν δεν είναι φίλοι μας και σύμμαχοι αυτοί οι Αμερικανοί, τότε ποιοι είναι; Μη σας πω ότι οι Αμερικανοί είναι πιο φίλοι μας κι από τους Γερμανούς. Δεν πήρε θέση ακόμη ο Σταύρος Θεοδωράκης επί του θέματος γι’ αυτό και δεν το λέω με σιγουριά.
Πολιορκία απ’ έξω, Εφιάλτες από μέσα. Πόσο θ’ αντέξουμε; Θ’ αντέξουμε; Ναι ρε! Θα αντέξουμε. Όπως άντεξαν οι Ροδίτες κι έσπασαν την πολιορκία του Φόβου και του Μίσους κι έτρεξαν να βγάλουν στη στεριά τούς πρόσφυγες. Τους πρόσφυγες που κάθε μέρα δημιουργούν οι πόλεμοι συμφερόντων των σιχαμένων Φίλων μας και των Βρωμερών Ευεργετών μας. Να! Αυτούς υπηρετούν οι πολιτικές κι επιχειρηματικές σύφιλες της χώρας. Χρόνια τώρα! «Για το καλό μας»!
Πολιορκητές, πάρτε τ’ αρχίδια μας, τα φυτευτά σας ζόμπι που τόσα χρόνια μας ρούφηξαν το αίμα κι άντε, τον πούλο. Μας πρήξατε τα συκώτια. Μας καμπουριάσατε από την τόση σωτηρία που μας φορτώσατε. Έλεος πια, γαμώ τη Φρίκη που σας γέννησε.
