Ορεινή πεζοπορία στο Δρυόβουνο Κοζάνης (φωτογραφίες)
Του Ζήση Γ. Τζηκαλιού Γεωπόνου - Γενετιστή MSc Εκπαιδευτικού
Ορεινή πεζοπορία στο Δρυόβουνο Κοζάνης και γοητεία της φύσης
Ο θρησκευτικός και ο οικολογικός τουρισμός (ή οικοτουρισμός) δεν έχουν καμία σχέση με το μαζικό τουρισμό που παρατηρείται στις γνωστότερες πολυπληθείς παράλιες περιοχές και πολύκροτες για την έντονη νυχτερινή τους ζωή. Αποτελούν δύο εναλλακτικές μορφές τουρισμού, δυνάμενων να συνδυαστούν άριστα. Σκοπός του θρησκευτικού τουρισμού είναι να ικανοποιήσει αφενός την ανάγκη των ολιγάριθμων συνήθως ταξιδευτών να έρθουν πιο κοντά στο Χριστιανισμό γνωρίζοντας τα θρησκευτικά μνημεία της χώρας μας, αφετέρου να φέρει τον επισκέπτη σε επαφή με τη φύση δίνοντάς του την ευκαιρία να γνωρίσει τη χλωρίδα και την πανίδα του εκάστοτε τόπου (εδώ μπαίνουμε στα μονοπάτια του οικοτουρισμού).
Ένας πολύ αξιόλογος θρησκευτικός προορισμός στη Δυτική Μακεδονία, πλαισιωμένος από πολύ όμορφες εικόνες της φύσης, που προτείνεται σε όλους τους οπαδούς των δύο εν λόγω εναλλακτικών μορφών τουρισμού, είναι τα δύο εκ διαμέτρου αντίθετα σε γεωγραφική θέση, μοναστήρια της «Μεταμορφώσεως του Σωτήρος» και του «Γεννεσίου της Θεοτόκου» στο Δρυόβουνο Κοζάνης. Αξίζει φυσικά να τα επισκεφτεί κανείς και να εκκλησιαστεί αλλά η αξία της εκδρομής για λόγους φυσιολατρείας, άσκησης και αναψυχής πολλαπλασιάζεται όταν ο επισκέπτης επιλέξει να φτάσει από το ένα μοναστήρι στο άλλο διασχίζοντας για μερικά χιλιόμετρα με τα πόδια, ένα από τα γνωστά δασοσκεπή ορεινά μονοπάτια της περιοχής και άλλοτε πολυσύχναστα ή χιλιοπερπατημένα από τους κτηνοτρόφους λόγω έντονης μετακίνησης και βόσκησης των κοπαδιών αιγοπροβάτων ή βοοειδών.
Το χωριό Δρυόβουνο βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του Νομού Κοζάνης, μεταξύ των κωμοπόλεων Εράτυρας και Νεάπολης, σε μια τοποθεσία της Επαρχίας Βοΐου με υψόμετρο 800 μέτρων, κοντά στον ποταμό Αλιάκμονα, στα σύνορα με το Νομό Καστοριάς, ενώ διοικητικά ανήκει στο Δήμο Βοΐου. Απέχει περίπου 50 χιλιόμετρα από την Κοζάνη και 35 από την Καστοριά. Χαρακτηριστικό του χωριού, εξ’ ου και η ονομασία «Δρυόβουνο», είναι ότι στο οικοσύστημα της γύρω περιοχής επικρατούν εμφανώς τα δέντρα δρυός (βελανιδιάς) καθώς και οι πηγές τρεχούμενου και δροσερού νερού.
Την Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015 μια παρέα 5 Δρυοβουνιωτών αποφάσισαν να αξιοποιήσουν το απόγευμά τους με τον καλύτερο τρόπο, με ορεινή πεζοπορία, ξεκινώντας από την Ιερά Μονή Γεννεσίου της Θεοτόκου (τοπικά: το μοναστήρι της Παναγιάς) και φτάνοντας στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (τοπικά: στην Άι Σωτήρα), μέσω μίας από τις γνωστές δασικές διαδρομές της περιοχής. Αρχηγός-οδηγός της πεζοπορίας ήταν ο Στέλιος Τσικόγιας, συμμετείχαν οι Κωνσταντίνος Αντωνιάδης, Στέργιος Αντωνιάδης, Κωνσταντίνος Παγούνης και ο συγγραφέας του άρθρου, ορισμένες από τις φωτογραφίες του οποίου παρουσιάζονται στο παρόν δημοσίευμα. Τα 15, τουλάχιστον, έντονα διακριτά στοιχεία αβιοτικής (εδαφοκλιματικής) και βιοτικής (δράση οργανισμών) φύσεως της διαδρομής, που της προσδίδουν ιδιαίτερο χαρακτήρα και μεγάλη οικολογική αξία, είναι: 1) ο καθαρός αέρας, 2) το δροσερό και συνάμα ξηρό κλίμα, 3) η βατότητα της διαδρομής, 4) η δυνατότητα οδικής πρόσβασης στα περισσότερα σημεία της, σε περίπτωση που αυτό χρειαστεί, 5) το ενδιαφέρον γεωλογικό ανάγλυφο της ευρύτερης περιοχής και οι καλλιτεχνικές δημιουργίες της ορμής των όμβριων υδάτων (του βρόχινου νερού), 6) η παραλλακτικότητα της εδαφολογικής σύστασης και δομής, δηλαδή η εναλλαγή μεταξύ θέσεων με αργιλλώδες (έντονα κόκκινο) και μικροπορώδες (βαρύ) χώμα και εκείνων με ασβεστώδες (άσπρο) και μακροπορώδες (ελαφρύ) χώμα, 7) η γονιμότητα / ικανότητα του εδάφους για τη στήριξη της ανάπτυξης και του πολλαπλασιασμού δασικών δέντρων, θάμνων, βοτάνων ή ποώδους βλάστησης, και φυσικά 8) η πυκνότητα της φυτοκάλυψης κυρίως από δέντρα βελανιδιάς (ή δρυός - εξ’ ου και η ονομασία «Δρυόβουνο»), 9) το χαρακτηριστικά αισθητό άρωμα του ξύλου βελανιδιάς στον αέρα, 10) η ύπαρξη φυτών αγριοφραουλιάς, θάμνων άγριας βατομουριάς (βατσινιάς), δέντρων γκορτσιάς (άγριας αχλαδιάς) και ο καλλωπισμός ορισμένων σημείων από δέντρα κρανιάς, που αποτελούν και τα τέσσερα, ως φυτικά είδη, πηγή τροφής για πουλιά, άγρια θηλαστικά ζώα, έντομα, βοσκούς και περιπατητές, 11) η κατά θέσεις έντονη οσμή άγριας ρίγανης και άγριου τσαγιού (σιδερίτης / τσάι του βουνού), 12) η ποικιλότητα των ειδών άγριων μανιταριών, 13) τα εμφανή σημάδια ύπαρξης και δραστηριότητας στην περιοχή των άγριων ζώων, ενώ η τέλος, μεγαλύτερη ανταμοιβή δεν είναι άλλη παρά 14) οι καθοδόν πηγές τρεχούμενου νερού, που αποτελούσαν παλιότερα τη χαρά και το σημείο ξεκούρασης των βοσκών, καθώς και 15) η πανέμορφη αμφιθεατρική θέα τόσο του χωριού, των μοναστηριών της περιοχής, όσο και της αντικρινούς κατάφυτης ορεινής περιοχής του βοΐου ή και του νομού Καστοριάς (τα νοητά-φυσικά όρια μεταξύ των νομών Κοζάνης και Καστοριάς αποτελούν σημείο της διαδρομής).
Φυσικά όσα λόγια και να πούμε και παρά το ότι «μια εικόνα, χίλιες λέξεις», τα όσα περιγράφηκαν πιο πάνω είναι καλύτερο να τα βιώσει κανείς ερχόμενος με την παρέα του στο Δρυόβουνο, και περιδιαβαίνοντας τα ορεινά μονοπάτια της περιοχής, να επισκεφτεί τα δύο περίφημα μοναστήρια της και τον ιερό ναό του πολιούχου Αγίου Μηνά στο κέντρο του χωριού. Έτσι θα νοιώσει πιο κοντά στο Θεό και τη φύση, πιο έτοιμος για προσωπικό κριτικό αναστοχασμό, ψυχικά ανανεωμένος, γοητευμένος από τις ομορφιές της Δυτικής Μακεδονίας και ενθουσιασμένος από τη φιλικότητα και την τάση φιλοξενίας των κατοίκων της περιοχής.
