Όταν η Ε.Ε. δημιουργεί πρόσφυγες...

Για τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί στη Συρία ευθύνες έχουν όλοι όσοι υπέγραψαν το 2011 την απόφαση για το εμπάργκο και έναν χρόνο αργότερα διέκοψαν τις διπλωματικές τους σχέσεις με τη Δαμασκό συμμετέχοντας παράλληλα στον ιμπεριαλιστικό μηχανισμό των περίφημων «Φίλων της Συρίας», σε συνεργασία με χώρες που απλώς εποφθαλμιούν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας.

 

Ήταν 2011 όταν η Ε.Ε. επέβαλε εμπάργκο στις εισαγωγές πετρελαίου από τη Συρία με σκοπό μια «άμεση επίπτωση» στην ικανότητα του καθεστώτος να χρηματοδοτεί την καταστολή των διαδηλώσεων ενάντια στην κυβέρνηση Άσαντ. Σύμφωνα με τις τότε εκτιμήσεις των Ευρωπαίων ηγετών, «οι πωλήσεις πετρελαίου είναι μια πολύ κρίσιμη πηγή εισοδήματος και ξένου συναλλάγματος για το καθεστώς Άσαντ» και με την απόφασή τους για την επιβολή εμπάργκο επιχείρησαν να αυξήσουν την πολιτική και οικονομική πίεση που θα οδηγούσε στην πτώση της κυβέρνησης.

 

Ταυτόχρονα, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και η Τουρκία, σε συνεργασία και συντονισμό με τις ΗΠΑ πάγωσαν-δέσμευσαν τους λογαριασμούς καταθέσεων Σύρων πολιτών κι επιχειρήσεων στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα να διαλύσουν την οικονομία της χώρας. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα εκατομμύρια πολίτες βυθίστηκαν στη φτώχεια, με τον πληθωρισμό να ανεβαίνει στα ύψη και τις τιμές των τροφίμων να κινούνται ανεξέλεγκτα δημιουργώντας ένα καθεστώς μαύρης αγοράς για είδη πρώτης ανάγκης.Η πολιτική της Ε.Ε. έναντι της Συρίας, που αποσκοπούσε στη δημιουργία ενός κινήματος λαϊκής αγανάκτησης για την ανατροπή του καθεστώτος και τον περίφημο εκδημοκρατισμό της χώρας, όχι μόνο δεν απέδωσε τα σχεδιαζόμενα αλλά αντιθέτως δημιούργησε πρόσφορο έδαφος για την εμπλοκή στον συριακό εμφύλιο ακραίων ισλαμικών ομάδων όπως το ISIS. Τα καταστροφικά αποτελέσματα του οικονομικού στραγγαλισμού της Συρίας από πλευράς Ε.Ε. βρίσκονται σήμερα προ των τειχών της Ευρώπης, που προσπαθεί απεγνωσμένα να κρατήσει μακριά από τα εδάφη της τα εκατομμύρια των προσφύγων που η ίδια δημιούργησε.

 

Ενώπιον των θυμάτων της πολιτικής της βρίσκεται σήμερα η Ε.Ε. που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει ως ενοχλητικά παράσιτα τις ανεξέλεγκτες ροές των εξαθλιωμένων αποκρύπτοντας από την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη τα πραγματικά αίτια για την πολυπληθή αυτή μετακίνηση του συριακού πληθυσμού.Μέσα σε αυτό το πολιτικό, οικονομικό και επικοινωνιακό περιβάλλον δεν είναι λίγοι οι Έλληνες που αγνοούν τον ρόλο και της δικής μας χώρας και των δικών μας κυβερνήσεων στον οικονομικό στραγγαλισμό της Συρίας. Για τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί στη Συρία ευθύνες έχουν όλοι όσοι υπέγραψαν το 2011 την απόφαση για το εμπάργκο και έναν χρόνο αργότερα διέκοψαν τις διπλωματικές τους σχέσεις με τη Δαμασκό συμμετέχοντας παράλληλα στον ιμπεριαλιστικό μηχανισμό των περίφημων «Φίλων της Συρίας», σε συνεργασία με χώρες που απλώς εποφθαλμιούν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας. Η Ελλάδα από παραδοσιακός φίλος της Συρίας και σημαντικός εμπορικός εταίρος σύρθηκε πίσω από τις επιλογές των Ευρωπαίων συμμάχων της που τα χρόνια του εμπάργκο δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή τις παράνομες εξαγωγές όπλων προς τα αντικαθεστωτικά κινήματα της Συρίας. Η χώρα μας σήμερα έχει μετατραπεί και με δική της ευθύνη σε ευρωπαϊκή πύλη εισόδου για τη συντριπτική πλειοψηφία των προσφύγων που η Ε.Ε. με τις πολιτικές της δημιούργησε. Κανείς δεν είναι άμοιρος των ευθυνών του και κανείς δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από γενικότητες περί κλειστών συνόρων και αποτρεπτικών μηχανισμών. Η Ε.Ε. μαζί και η Ελλάδα οφείλουν να προχωρήσουν άμεσα στην άρση του εμπάργκο κατά του λαού της Συρίας.