Στο βάθος φασισμός..
Του Γιώργου Σαρρή
Θα ήθελα πραγματικά να γράψω κάτι φωτεινό και όμορφο.
Κάτι που να ταιριάζει στο κατακαλόκαιρο που φωνάζει εκεί έξω με όλους τους τρόπους κι όλα τα χρώματα.
Όμως τότε θα έπρεπε να ξεχάσω εντελώς την πραγματικότητα.
Να ξεχάσω τη νέα έφοδο και λεηλασία που ετοιμάζεται πίσω από τις κραυγές "χαράς" για τη σύλληψη του Μαζιώτη. Πως στο καλό για άλλη μια φορά, ακριβώς τη στιγμή που τα νέα μέτρα για την "εκπλήρωση των δεσμέυσεων της χώρας" είναι στο τραπέζι, χθές όλα τα δελτία ήταν αφιερωμένα στη "μεγάλη επιτυχία της αστυνομίας και της κυβέρνησης". Δεν έλειπαν βεβαια και κάποιες νύξεις για μέτρα που πρέπει να ληφθούν "κατά της τρομοκρατίας"...
Θα έπρεπε ακόμη να ξεχάσω τη Γάζα, αλλά και τον τρόπο που παρουσιάζεται κι αυτό το φρικτό έγκλημα από τα κανάλια.
Να ξεχάσω την Ουκρανία και το αγκάλιασμα του εκεί φασισμού από την ΕΕ και τις "δημοκρατικές" κυβερνήσεις της πολιτισμένης Δύσης.
Να ξεχάσω τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε η Χ.Α. που την ίδια στιγμή που την καταδίκαζαν με άδεια λόγια, με έναν άλλο μυστικό και ύπουλο τρόπο την πρότειναν στις συνειδήσεις των αφελών.
Να ξεχάσω την επίθεση που ετοιμάζεται στο συνδικαλισμό με νέο νόμο αλλά και και τις δεκάδες δίκες και καταδίκες αγωνιστών συνδικαλιστών.
Θα έπρεπε να ξεχάσω την Καθημερινή και τη στάση των ΜΜΕ που με κάθε πονηρο τρόπο στηρίζουν τις Λεπέν και τα άλλα ακροδεξιά κρυφοφασιστικά κόμματα της Ευρώπης.
Και πολλά άλλα...
Δυστυχώς στο βάθος του δρόμου, όλα δείχνουν πως προετοιμάζεται ο ερχομός ενός νέου φασισμού που θα στηρίζει και θα βγάζει τον καπιταλισμό απο τη δύσκολη θέση του.
Οι "έγκριτοι ειδικοί αναλυτές" σε όλα τα "ουδέτερα" ΜΜΕ, την ίδια στιγμή που με κάθε τρόπο, φανερά ή κρυφά, στηρίζουν τις πολιτικές της κυβέρνησης, δηλαδή της σωτηρίας του εντός πλαισίου ΕΕ ντόπιου καπιταλισμού, δεν παραλείπουν κάνοντας δήθεν αντιπολίτευση να καταδικάζουν τους "άχρηστους πολιτικούς", όλους φυσικά και επομένως εννοώντας και τους κομμουνιστές που βεβαια καμιά σχέση δεν έχουν με το υπόλοιπο σωτήριο πολιτικό τοπίο-προσωπικό του συστήματος... Να καταδικάζουν "τους πολιτικούς" που δήθεν βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου, εκπροσωπώντας μόνο τους εαυτούς τους(!), (ιδού λοιπόν ο δήθεν εχθρός...), και που πρέπει όπως φαίνεται κάποιος κάποια στιγμή να τους βάλει μυαλό...
Ποιος και πως άραγε;
Στο βάθος του τοπίου αργά και σταθερά σκοτεινιάζει και η μαυρίλα όλο και πλησιάζει, μέσα σε χαμόγελα ηλιθίων και χειροκροτήματα βολεμένων και ζάμπλουτων που περιμένουν τη μεγάλη τους στιγμή...
Στο βάθος του δικού μας δρόμου, κάποιοι ετοιμάζονται να τους αντιμετωπίσουν ταξικά και να τους τσακίσουν.
Κι έξω, έχει ένα καλοκαίρι που κάνει όλα αυτά να φαίνονται εντελώς απίστευτα.
