Οι βλαβερές συνέπειες των οικονομολόγων
Σ’ ένα Τόπο που τις «Ανατολές» του τις κυρίευσε η «ΔΥΣΗ», το μόνο που μπορείς να προσδοκάς είναι το πώς θα επιζήσεις… Πως θα επιβιώσεις σ’ άνυδρο Τόπο καταπατημένο, που στον τζογάρανε σε ύποπτα παιχνίδια κι’ ας γνώριζαν-γιατί αλλοίμονο αν δεν γνώριζαν- ότι τους τη «στήσανε»
με πειραγμένα ζάρια και σημαδεμένες τράπουλες. Και μένεις-μένω άφωνος, συρρικνωμένος σε μια γωνία, άβουλος παρατηρητής στο δαίδαλο των αποφάσεων που χτίσανε τις εξόδους του με εκβιαστικά διλήμματα…Ναι. Αφού μας πέταξαν σαν κατάκτηση ζωής τα τενεκεδένια καλλωπιστικά ενός αφιλτράριστου καπιταλισμού που μας πότιζε με ευκαιρίες αγαθών και μας φούσκωνε με αισθήματα κοινωνικής υπεροχής και καταξίωσης, μας στέλνουν σήμερα τον λογαριασμό. Φρόντισαν όμως πριν να μας απομονώσουν, να εξατομικεύσουν την σκέψη μας, να πάψουμε να είμαστε μέρος του συνόλου και αιθεροβατώντας ν’ αναζητούμε τη Δουλτσινέα των κόπων, των αγώνων μας, σ’ έναν ξοφλημένο Δονκιχωτισμό.
Όπως φρόντισαν να μας φέρουν υπηκόους σε ένα Κράτος που το διαφέντευε ένα υπερτροφοδοτούμενο Δημόσιο που εξυπηρετούσε τον πολιτικό και όχι την πολιτεία εις βάρος του πολίτη.Όπως φρόντισαν να υπερεκτιμήσουν έναν άκρατο συντεχνιακό συνδικαλισμό αποκομμένο από το μεγάλο μέρος των εργαζομένων, που αφιέρωνε τη δραστηριότητά του σε πολιτικούς σχεδιασμούς και σε συνδικαλιστικές «υπεραξίες» που τις διαπραγματευόταν με υπεραξιώσεις του Κλάδου… Όπως φρόντισαν να δημιουργήσουν ένα πλαίσιο δράσης επιχειρηματιών με το Δημόσιο, που νόθευε την επιχειρηματικότητα και έβαζε σε δοκιμασία τον υγιή ανταγωνισμό. Όπως φρόντισαν να υποσκάπτουν ιδεολογίες και πολιτικά συστήματα προκειμένου ν’ αναδειχθεί ένας καθοδηγούμενος κατά περίπτωση κομματικός εξωφρενισμός, που τον μετέφραζαν σε κοινωνικό αυθορμητισμό. Όπως φρόντισαν μέσα από μικρές και μεγάλες παρεμβάσεις στη καθημερινότητά μας να μολυνθούν οι ανθρώπινες αξίες με την αξία του χρήματος και να εξαργυρώνουμε πλέον τους κόπους και τις κατακτήσεις μιας ζωής σε αδηφάγα οικονομικά ανταλακτήρια. Και τότε… Μη μπορώντας από μόνοι τους ν’ απενοχοποιηθούν οι πολιτικοί, κάλεσαν τους οικονομολόγους!!!
Δηλαδή στο Τόπο μας το πρόβλημα δεν ήταν πολιτικό, δεν έφταιξαν οι πολιτικές που εφαρμόζονταν ούτε οι πολιτικοί. Δεν είχε να κάνει με την αποχρώσα Δημοκρατία μας ούτε με την περίεργη ετεροβαρή ισονομία που αποσύνθετε την κοινωνία. Το πρόβλημά μας ήταν καθαρά ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ!!! Και μόνο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ!!! Με απλά λόγια μας τελείωσαν τα λεφτά και μείναμε κι’ από χαρτζιλίκι, οπότε…Οπότε μας ήλθαν οι οικονομολόγοι… Τελεία και παύλα αυτοί είναι η λύση… Αυτοί θα δώσουν ΛΥΣΗ…Για να είμαι ειλικρινής και εγώ στην αρχή είπα κάτι θα ξέρουν οι άνθρωποι. Τι διάολο όλοι μέρα βουτηγμένοι στους λογαριασμούς είναι, αγκαλιά με τα ισοζύγια και τους ισολογισμούς, δεν μπορεί κάτι παραπάνω θα ξέρουν από τους άλλους…
Αν και όταν είδα να μιλούν τόσοι πολλοί για την οικονομική μας κατάσταση και πως θα βγούμε από το οικονομικό αδιέξοδο προτείνοντας θεωρίες χωρίς «μαλλί…», άρχισα να φοβάμαι. Εκείνο το «όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει» σιγά- σιγά επιβεβαιωνόταν σε μνημονιακό χρόνο και μακρόβια χρέη. Αλλά παρ’ όλα αυτά τους δικαιολογούσα ότι κι’ αν έκαναν εις βάρος μας.- Επιστήμονες είναι οι άνθρωποι έλεγα κάτι πάρα πάνω θα ξέρουν, δε μπορεί. Έτσι κάθε φορά που μου παριέκοπταν τη σύνταξη το αποδεχόμουν κι’ ας με πλήγωνε. Η όταν πέφτανε έξω στους φοροεισπρακτικούς υπολογισμούς και ζητούσαν κι’ άλλα, έλεγα άνθρωποι είναι θα κάνουν και λάθη. Ακόμα και την αποσιώπηση στις γνωστές οικονομικές λίστες και στις αλαλούμ αντικειμενικές αξίες του ΕΝΦΙΑ έδειξα κατανόηση. Ώσπου έγινε κοινή πεποίθηση ότι αυτοί οι αριθμοτέκτονες της οικονομίας του Τόπου μας εξελίχθηκαν σε «κυνηγούς κεφαλών», που επιδείκνυαν με σαρκασμό τα τρόπαια της απελπισίας εκατομμυρίων ανθρώπων, κάθε φορά που έκαναν ταμείο στο «σωτήριο» έργο τους. Και βέβαια στις οικονομικές αναλύσεις κυβερνητικών και αντικυβερνητικών οικονομολόγων η ανατριχίλα των συμπερασμάτων ήταν εμφανής και ας χρύσωναν ή γάριαζαν τις περιγραφές τους. Εκείνο το «όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι» μας έκανε πλέον επιφυλακτικούς απέναντί τους. Όμως ως εδώ… Ως εκεί που φτάνει δηλαδή το «δαιμόνιο» οικονομικό μυαλό τους και το μακρύ αρπακτικό τους χέρι στη τσέπη μας. Πάρα πέρα είναι αλλουνού χωράφια και μην τ’ αγγίζουν. Δεν θα μας φέρουν αυτοί «Το γαλατά» από την πίσω πόρτα παίρνοντας την έγκριση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για την εισβολή των εφοριακών στα σπίτια μας κι’ ας αφορά για την ώρα την επιχειρηματικότητα. Κανείς δεν μας αποκλείει την γενίκευση, στην εποχή της αυθαιρεσίας που ζούμε. Όσο κι’ αν θέλουν ή απαιτούν οι «εντολείς» τους, με προφάσεις να αλώσουν μαζί με το Νομικό πλαίσιο, το Σύνταγμα και το Οικογενειακό μας άσυλο για να μην έχουμε ένα δώμα απαραβίαστο, δεν θα υποταχθούμε.
Όχι αυτός ο κυνισμός δεν θα περάσει, γιατί δεν εξοντώνει το ελάχιστο δικαίωμα στο καταφύγιο μας μόνο, αλλά βλάπτει σοβαρά και ανεπανόρθωτα τη Δημοκρατία μας και οι Συνταγματικές εκτροπές χωρίς την παρουσία της Δικαστικής εξουσίας, δημιουργούν ανήκεστο βλάβη στο Πολίτευμά μας.Δεν θα σταθούμε στο άρθρο 9 του Συντάγματος και στο απαραβίαστο της κατοικίας του κάθε πολίτη, ούτε ότι αυτό καθιστά κατάχρηση εξουσίας. Θα ανατρέξουμε στο τελευταίο άρθρο του Συνταγματικού μας Χάρτη, που η τήρησή του επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσον εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Μαγκλάρας Βασίλης
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
