Γιώργος Τζέλλος: "Ο εκτροχιασμός των δημόσιων οικονομικών στην προ μνημονίων εποχή"

Αγαπητοί φίλοι Σάκη , Γιώργο, Γιάννη, Δέσποινα, Κώστα, Παύλε, Ντίνα ,Παναγιώτη και άλλοι πολλοί και εν πολλοίς αγνοί, που υπερασπίζεσθε καθημερινά το κυβερνητικό έργο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α

και μας προειδοποιείτε για τα "δεινά" που έρχονται αν ο Ελληνικός Λαός προτιμήσει στις 07-07-2019 τον Κ.Μ., θέλω να σας πω τα εξής: 

Το ότι ο εκτροχιασμός των δημόσιων οικονομικών συνέβη επί Κ.Κ τα έτη 2004-2009 και ειδικά στη διετία 2008-2009 με συνολικά ελλείμματα 60 δις, είναι γνωστό και αναμφισβήτητο γεγονός. Το δημόσιο χρέος από 166 δις αρχές του 2004 έφθασε σε 5,5 χρόνια σε 299 δις. 50% αύξηση. Δάνεια επί δανείων για τα πάντα και μαγείρεμα των στατιστικών κλπ. Αυτός -ο εκτροχιασμός- δημιούργησε την κρίση και οδήγησε στα προγράμματα σταθερότητας και στα μνημόνια και όχι η τρέλα του Γ.Α.Π..

Όμως αυτό προβάλλεται από την κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. καθυστερημένα. Μόλις προχθές άκουσα τον Πρωθυπουργό στη Φλώρινα να αναφέρεται στο πρωτογενές έλλειμμα 24 δις. του 2008.

Και μόλις τώρα και εσείς προβάλλετε αυτή την πραγματικότητα. Όλο το προηγούμενο διάστημα καλύπτονταν ο κ. Κ.Κ. και δεν αποκαλύφθηκε στα μάτια του Λαού ο ρόλος και οι ευθύνες της διακυβέρνησης της παράταξης του. Τώρα είναι ΑΡΓΑ. Τον Πρωθυπουργό λοιπόν τον βαρύνει η τεράστια ευθύνη της συγκάλυψης επί τέσσερα τουλάχιστον χρόνια των ευθυνών του Κ.Κ. και της και παράταξης του. Ωστόσο επί της ουσίας η αργοπορημένη αποκάλυψη είναι ορθή και χαίρομαι για την αλλαγή στάσης. Αλλά "στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα".

Και επειδή κάποιοι θα πουν και εσύ τώρα μας τα λες; 

Προλαβαίνω να πω πως όλα αυτά τα λέω εδώ και δέκα χρόνια με κάθε ευκαιρία , αλλά ποιος είμαι εγώ για να εισακουστώ;.

Δημοσιεύω λοιπόν απόσπασμα από συνέντευξη μου στο κοζανίτικο περιοδικό OMIKRON τον Αύγουστο του 2009.

Δημοσιογράφος Σωκράτης Μουτίδης

«Ερώτηση: Τι θα θέλατε ως δήμαρχος και ως πολίτης;

Απάντηση: Θα σας πω τι θα ‘θελα ως πολίτης, γιατί αυτό έχει τη μεγαλύτερη αξία. Θα ήθελα οι χρηματοδοτήσεις των δήμων και γενικά των προγραμμάτων να προέρχονται από τον πλούτο που παράγει η ελληνική οικονομία, από τους φόρους του ελληνικού λαού, από τα έσοδα της καθαρής οικονομίας και όχι από δανεισμό. Μην ξεχνάμε πως εμείς μπορεί να πήραμε το 1/8,( από το ΥΠ.ΕΣ έναντι των παρακρατημένων της Τ.Α. του 1,7 δις) όπως όλοι οι δήμοι στην Ελλάδα, αλλά με πονάει από την άλλη μεριά ότι αυτά δεν είναι από τα έσοδα του κράτους, αλλά προέρχονται από δανεισμό. Όταν μέχρι τις 30 Απριλίου ( του 2009) , το λογιστήριο του κράτους δανείστηκε υπερδιπλάσια από αυτά που ήταν να δανειστεί στο 12 μηνο. Ε΄, αυτό μου κακοφαίνεται ως πολίτη. Θα ήθελα να λειτουργούν όλοι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και να αποδίδει η οικονομία. Υποψιάζομαι, όμως, ότι λείπει ένας κεντρικός σχεδιασμός. Δεν μας είπε κανείς ποτέ τι στόχους έχουμε για τα επόμενα 15 χρόνια. Ότι κάνουμε το κάνουμε πρόσκαιρα. Για μένα, λοιπόν, η έλλειψη κεντρικά ενός στόχου και μιας κατεύθυνσης είναι το μεγάλο πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε.»