ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ!
Του Διαμαντή Βαχτσιαβάνου
Οι "μικροί" λαοί ήταν πάντοτε τα θηράματα των "Μεγάλων" του πλανήτη. Με τις πλάτες στον τοίχο λοιπόν οι "μικροί", άλλοτε υπομένουν καρτερικά τη λύτρωση
από θεϊκή δύναμη και άλλοτε επαναστατώντας, παίρνοντας την υπόθεση στα χέρια τους!
Το Κοράνιο κάπου λέει πως ο Θεός σφραγίζει τις καρδιές, τα μάτια και τα αυτιά εκείνων, που δεν θέλουν να πιστέψουν. Τί να πιστέψεις όμως; Τον κόσμο αυτό όπως τον διαμορφώνουν οι "μεγάλοι" με τους πρόθυμους συνεργάτες τους, ή μήπως κάποτε θα φανεί το φως το αληθινό; Υπάρχει λύση πέραν αυτής που εφαρμόζουν οι "ισχυροί", ή αυτό είναι ένα ακόμα παραμύθι που αφορά αποκλειστικά τους πιστεύοντες αναχωρητές εν παραδείσω, στοχοποιώντας έτσι ως ανακόλουθο το θεό του Κορανίου; Μήπως η πίστη όπως την θέλουν οι "μεγάλοι" είναι απλώς υποταγή; Ένα τρομπολίνο, μια παγωμένη λίμνη, όπου ο πάγος κάθε στιγμή μπορεί να σπάσει, τραβώντας στα βαθιά τους "μικρούς" και αδύναμους;
Θέατρο υποκρισίας δεν ήταν η αντιμετώπιση της εισβολής-κατοχής στην Κύπρο εκ μέρους των διεθνών οργανισμών; Μια ανοιχτή πληγή και το "ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!". Για να δούμε και την ανευθυνότητα του ελληνικού ΥΠ.ΕΞ προσφάτως, που άφησε ασχολίαστο τουρκικό έγγραφο, στο οποίο αναφέρεται ως εκλιπούσα η Κυπριακή Δημοκρατία!
Η ιστορία όπως πάντα είναι αδιάψευστος κριτής, καταγράφει την μόνη αλήθεια. Λέει πως η πολιτική γλώσσα, όπως αυτή χρησιμοποιείται από τους πολιτικούς, ενδιαφέρεται όχι για την αλήθεια, αλλά για την διατήρηση αυτών στην εξουσία. Για να διατηρήσουν αυτή την εξουσία οι πολιτικοί, χρησιμοποιούν κάθε μέσον και κυρίως τα πρόθυμα ΜΜΕ, για να παραμένουν οι πολίτες σε άγνοια και παραπληροφόρηση!
Κατά τον Mark Twain: "Πίστη στην πατρίδα πάντα. Πίστη στην κυβέρνηση όταν το αξίζει!" Μέσα από αυτό, ίσως υπάρξει και η εξήγηση στην απορία, γιατί δεν ανοίγει ο "φάκελος της Κύπρου". Γιατί η Κύπρος είναι ένα μόνον κομμάτι στο παζλ του γεωπολιτικού παιχνιδιού των "μεγάλων".
Το πολιτικό ψέμα είναι ένα βαθύ, σκοτεινό πηγάδι και το μόνο που ενδιαφέρει είναι η επιτυχία του στόχου του. Με αυτό ως δικαιολογία έχουμε την εισβολή στο Ιράκ, λέγοντας πως ο Σαντάμ διέθετε ένα εξαιρετικά επικίνδυνο οπλοστάσιο όπλων μαζικής καταστροφής! Ότι το Ιράκ συνεργάστηκε με την Αλ-Κάϊντα, ότι είναι συνυπεύθυνοι για την τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου και γι'αυτό επιτέθηκαν στο Ιράκ!
Μας διαβεβαίωναν γι'αυτή τη μοναδική αλήθεια, αλλά τίποτα από αυτά δεν ήταν αληθινό. Ο χρόνος κύλησε φέρνοντας και άλλες "αλήθειες" δημιουργώντας τις γνωστές καταστάσεις της "Αραβικής Άνοιξης", τα γεγονότα σε Λιβύη, Συρία κλπ. Κατά ένα περίεργο τρόπο όλες αυτές οι "αλήθειες", είχαν να αποφέρουν καινούρια κέρδη υπέρ των "ισχυρών" πέραν του Ατλαντικού!
Έχει σημασία να θυμηθούμε την ανατροπή Αλιέντε στη Χιλή το 1973 και την εγκαθίδρυση της πιο σκληρής δικτατορίας, διότι αυτή έκρυβε την πειραματική αρχή του νεοφιλελευθερισμού. Πώς να μην θυμηθούμε και την τραγωδία της Νικαράγουας του δικτάτορα Σομόζα, τον οποίο ανάτρεψαν οι Σαντινίστας το 1979 με λαϊκή επανάσταση; Τότε ήταν που δόθηκαν αγροεκτάσεις-ανάσα στους χωρικούς, χτίστηκαν νοσοκομεία και γι'αυτό τους το..."έγκλημα" οι Σαντινίστας...σταυρώθηκαν με καρφιά που είχαν το στίγμα της αστερόεσας!
Η εθνο-κοινωνική πολιτική των Σαντινίστας, θεωρήθηκε ο ιός που μπορεί να μολύνει και άλλους λαούς και τότε οι ΗΠΑ εφηύραν το κατάλληλο φάρμακο. Να πώς καταγράφει την επόμενη μέρα ανατροπής των Σαντινίστας, ο Harold Pinter, κατά την ομιλία του στην τελετή απονομής του Νόμπελ λογοτεχνίας το 2005: "Είχαν εξαντληθεί και εξαθλιωθεί για άλλη μια φορά. Τα καζίνα επέστρεψαν στη χώρα. Η δωρεάν υγεία και παιδεία καταργήθηκαν. Οι μεγάλες εταιρείες επέστρεψαν εκδικητικές. Η "δημοκρατία" είχε υπερισχύσει".
Για να έρθουμε και στην τελευταία πράξη του δράματος εν μέσω της ουκρανικής κρίσης. Την γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από τον "επιλεγόμενο" ως αγαπημένο λαό του θεού, το Ισραήλ επαναλαμβάνοντας όλα αυτά τα εγκλήματα, διότι πολύ απλά ΟΗΕ και Διεθνές Δίκαιο είναι υπάλληλοι και η ατιμωρησία τους εξασφαλισμένη!
Ο βομβαρδισμός των Παλαιστινίων αμάχων αποτελεί μια ακόμα ληστρική πράξη, μια πράξη τρομοκρατίας που περιφρονεί κάθε έννοια δικαίου. Η χυδαία αντιμετώπιση της Παλαιστινιακής γενοκτονίας από μερίδα των ΜΜΕ με σειρά ψεμάτων, έχει ως σκοπό τον πλήρη έλεγχο από τις ΗΠΑ της Μέσης Ανατολής. Εδώ να θυμίσουμε πως τόσο η Λωρίδα της Γάζας όσο η Κύπρος και η Ελλάδα (Αιγαίο κλπ), έχουν μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου και πετρελαίου. Μήπως τα γεγονότα που συμβαίνουν στις περιοχές αυτές δεν είναι τυχαία;
Αλήθεια όμως, πόσους ανθρώπους πρέπει να σκοτώσεις για να χαρακτηριστείς κατά συρροή δολοφόνος ή εγκληματίας πολέμου; Τί άλλο πρέπει να συμβεί για να προσαχθούν ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου Εγκλημάτων Πολέμου οι ηθικοί αυτουργοί;
Είχε κάνει το γύρο του κόσμου η εικόνα ενός παιδιού με κομμένα χέρια στον πόλεμο του Ιράκ, το οποίο γεμάτο απορία έλεγε: "Πότε θα έχω ξανά τα χέρια μου;"
Όμως κανένας ηθικός αυτουργός δεν πρόκειται να κρατήσει στην αγκαλιά του ένα τέτοιο παιδί, γιατί είναι ματωμένο και το αίμα είναι βρώμικο. Λερώνει και αυτοί φοράνε γραβάτα και καθαρό πουκάμισο!
Τα ακρωτηριασμένα παιδάκια των Παλαιστινίων σαπίζουν στα υπόγεια καταφύγια, αλλά Ομπάμα και Μέρκελ συνηθισμένοι στη μυρωδιά του σκοτωμένου αίματος, ευλογούν και αυτή τη σφαγή!
Πρέπει όμως να γνωρίζουν πως οι Παλαιστίνιοι δεν πρόκειται εύκολα να υποχωρήσουν. Γνωρίζουν καλά ότι όλοι οι Αγώνες δεν μπορούν να κερδηθούν εύκολα, αλλά από μία ζωή στα χαμένα, προτιμούν ένα χαμένο αγώνα!
Πρέπει να βρεθεί γι'αυτούς πατρίδα. Αν δεν λυθεί το Παλαιστινιακό πρόβλημα, δεν θα γίνει ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Άγνωστο όμως παραμένει, αν για τα εγκλήματα των "μεγάλων" θα υπάρξει ποτέ δικαστήριο και απονομή δικαιοσύνης;!
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος
