Ματιές στην κοινωνία της πανδημίας με τον Γιώργο Τσιάκαλο. Ουρές στις τράπεζες – Γιατί; (video)

Ουρές στις τράπεζες – Γιατί; 

"Ματιές στην κοινωνία της πανδημίας"

 Ο Ομότιμος Καθηγητής του ΑΠΘ Γιώργος Τσιάκαλος σχολιάζει το φαινόμενο της πολυκοσμίας, χθες, έξω από τις τράπεζες.

Δείτε τοv video

του www.kozani.tv

 

Γεια σας.

Μερικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης βγήκαν χθες με τίτλους, όπως «συνεχίζεται η εγκληματική αδιαφορία πολλών – Ουρές έξω από τράπεζες και σήμερα».

Την ίδια αγανάκτηση έδειξαν οι αρμόδιοι της Πολιτείας στη γνωστή ενημερωτική εκπομπή το απόγευμα,

και την ίδια αγανάκτηση στην ίδια εκπομπή έδειξε η εκπρόσωπος των τραπεζών,η οποία είπε ότι ήταν απαράδεκτη η φυσική παρουσία των συνταξιούχων στις τράπεζες –που εγκυμονεί κινδύνους και για τους υπαλλήλους- αφού σήμερα όλα μπορούν να γίνουν ηλεκτρονικά, καθώς όλοι έχουν στο σπίτι τους υπολογιστή και σύνδεση στο ίντερνετ.

Αναρωτήθηκα, εάν ήμουν ο μόνος που δεν ξαφνιάστηκε από τις ουρές στις τράπεζες την ημέρα, που ήταν να έρθει η σύνταξη – η πρώτη, μάλιστα, μετά τα μέτρα περιορισμού μας στο σπίτι.

Και αναρωτήθηκα επίσης, κατά πόσο οι αρμόδιοι της Πολιτείας και οι εκπρόσωποι των τραπεζών δεν έχουν τις ίδιες επίσημες πληροφορίες μ’ εμένα σχετικά με το βαθμό χρήσης υπολογιστών και ίντερνετ στη χώρα μας.

 Υπενθυμίζω τους αριθμούς: Η Ελλάδα ανήκει στις χώρες με υψηλά ποσοστά χρήσης του ίντερνετ.

78,5% κάνουν χρήση. Άλλοι για να έρθουν σε επαφή με φίλους μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, Facebook κ.τ.λ., άλλοι για να συλλέξουν πληροφορίες από το Google και κάποιοι για ηλεκτρονικές συναλλαγές με τις τράπεζες.

Πάντως, ακόμη και εάν όλοι οι χρήστες του διαδικτύου είχαν την ικανότητα να κάνουν ηλεκτρονικές συναλλαγές, απομένουν 22% των νοικοκυριών που δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα, επειδή δεν έχουν σύνδεση, σύμφωνα με την Ελληνική στατιστική υπηρεσία.

Για τους ανθρώπους σ’ αυτά τα νοικοκυριά ισχύει, πάντα σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία, ότι 67% δεν έχουν τις σχετικές δεξιότητες και 15% ότι δεν έχουν τα χρήματα για να αποκτήσουν τον σχετικό εξοπλισμό. Αυτά είναι τα επίσημα στοιχεία.

Να συμπληρώσω εγώ: Σ’ αυτό το 22% των νοικοκυριών ανήκουν κυρίως οι άνθρωποι με χαμηλή σύνταξη – Αυτοί που περιμένουν το τέλος του μήνα για να πάρουν χρήματα και να τρέξουν να ψωνίσουν τα απαραίτητα.

Τα μαγαζιά με είδη πρώτης ανάγκης, κυρίως των τροφίμων, γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι αυτή είναι η ημέρα με τον υψηλότερο τζίρο σε ολόκληρο το μήνα.

Αυτοί ήταν που στήθηκαν στις ουρές χθες.

Φυσικά συμφωνώ ότι πρέπει να αποφεύγονται οι συνωστισμοί πάντα και παντού, σ’ αυτό το θέμα δεν επιτρέπεται να υπάρχει καμιά αντίρρηση και καμιά υποχώρηση. Δικαιολογημένη η ανησυχία και των επισήμων και όλων μας.

Το αναγκαίο συμπέρασμα είναι για κάθε λογικό άνθρωπο, ότι οι τράπεζες πρέπει να φροντίζουν έξω από κάθε υποκατάστημά τους για την ομαλή προσέλευση, όπως κάνουν και οι υπεραγορές.

Ουσιαστικά, αυτά τα αυτονόητα, αναγκαία μέτρα δεν πήραν χθες, ενώ πρέπει να γνώριζαν την πραγματικότητα που περιέγραψα πριν.

Αντ’ αυτού επιδόθηκαν σε αλαζονικές και αδικαιολόγητες καταγγελίες των φτωχών συνταξιούχων.

Ελπίζω να μην επαναλάβουν τα ίδια την επόμενη φορά. Να πάρουν τα απαραίτητα μέτρα και να αποφύγουν τις προσβλητικές δηλώσεις.

 

Όμως κάποιοι θα πουν: Κι αυτοί οι συνταξιούχοι, δεν μπορούσαν να περιμένουν μια-δυο μέρες, να μην πάνε όλοι μαζί;

Κι εδώ φαίνεται ότι ξεχάσαμε αυτά, που λέγαμε τόσα χρόνια, τότε που μιλούσαμε για «ανθρωπιστική κρίση» στη χώρα μας και λέγαμε ότι από τη μικρή σύνταξη του παππού και της γιαγιάς καλούνται να ζήσουν τα άνεργα παιδιά και τα άνεργα εγγόνια.

Βέβαια  από τον προηγούμενο χρόνο λέγεται ότι βγήκαμε πια από την ανθρωπιστική κρίση και μπήκαμε στην κανονικότητα.

Ζούμε όμως σήμερα μια κανονικότητα; Από πού ζουν όλο αυτό τον καιρό οι υπάλληλοι των κομμωτηρίων και των κουρείων, που δεν λειτουργούν;

Από πού ζουν οι υπάλληλοι των εστιατορίων και των ξενοδοχείων και όλων αυτών των επιχειρήσεων που υποχρεώθηκαν να κλείσουν;

Η πλατφόρμα για το επίδομα, που υποσχέθηκε η κυβέρνηση, άνοιξε μόλις σήμερα.

Και σ΄ αυτήν δεν θα μπουν οι δεκάδες χιλιάδες που δούλευαν χωρίς να είναι ασφαλισμένοι από τον εργοδότη τους. Π.χ. οι χιλιάδες γυναίκες που καθαρίζουν σπίτια, μία φορά την εβδομάδα εδώ και μία εκεί, πάντα χωρίς ασφάλιση.

Θα μου πείτε, «πόσοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;».

Σε άλλες χώρες αυτοί οι αριθμοί θεωρούνται σχεδόν το ίδιο σημαντικοί όσο και οι αριθμοί των κρουσμάτων μόλυνσης από τον κορωνοϊό, και είναι γνωστοί.

Γιατί κρούσμα του κορωνοϊού είναι και η απόλυτη ανέχεια, στην οποία περιήλθαν από τη μια μέρα στην άλλη εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι.

Και γι’ αυτούς τα μέτρα υποστήριξης στη χώρα μας ουσιαστικά μόλις τώρα ξεκινούν, κι αυτά πολύ διστακτικά. Ελπίζω ότι θα πολλαπλασιαστούν με ρυθμούς μεγαλύτερους από το ρυθμό εξάπλωσης του κορωνοϊού, δηλαδή με ρυθμούς που θα εμποδίζουν την εξάπλωση της οικονομικής εξαθλίωσης των ανθρώπων.

Κι ακόμη μια φορά για να το εμπεδώσουν και οι αρμόδιοι: 22% των νοικοκυριών δεν έχουν δυνατότητα πρόσβασης στο ίντερνετ. Είναι οι φτωχότεροι της χώρας μας, και οι πιο ηλικιωμένοι. Δηλαδή είναι οι κατ’ εξοχήν ευάλωτοι στον κορωνοϊό.

Κι ας μη μου πει κανείς, «κάποιοι απ’ αυτούς έχουν παιδιά με υπολογιστές και δεξιότητες, συνεπώς δεν ισχύει το ποσοστό του 22%».

Και 10% να είναι αυτοί που δεν έχουν ούτε αυτή τη δυνατότητα και 5% να είναι, σε μια πολιτισμένη ανθρώπινη κοινωνία όλοι έχουν δικαίωμα στη ζωή. Τόσο απλά.

 

Αυτό πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε κάθε μέτρο, που εξαγγέλλεται. Αλλιώς, θα βιώσουμε καταστάσεις, που κανένας και καμιά μας δεν θέλει, και θα θρηνήσουμε θύματα.

 

 

1Απριλίου 2020

Γιώργος Τσιάκαλος