(Μια ακόμη απάντηση στον Β.Π. Καραγιάννη και στο κείμενο του «Οι "άλλοι ήρωες" της πόλεως») Γράφει ο Νίκος Δινόπουλος - συνταξιούχος εργάτης
«Ατάκτως ειρημένα» γιατί είναι απαντήσεις επί «των μικροϊστορικών στοιχείων μύθων, λίθων και πλίνθων ατάκτως ειρημένων και δημοσιοποιημένων» στα κείμενα των κ. της τοπικής διανόησης. Εμπαθής, ελιτίστας, ειρωνικός, αυθεντία που ανέχεται μόνο το εγώ του, ειδήμων που δεν ανέχεται κριτική.
Η ιστορία δεν είναι κουτσομπολιό ούτε διαγωνισμός γνώσεων της «μικροϊστορίας» μας, την οποία παραποιεί - διαστρεβλώνει συστηματικά ο εν λόγω διανοούμενος, ή απαξιώνοντας με λοιδορίες και εξυπνακισμούς νεκρούς ήρωες και αγωνιστές. Το θέμα δεν είναι πόσους και ποιους ήρωες οφείλουμε να τιμήσουμε -και είναι πολλοί και πάρα πολλοί είναι άγνωστοι-, αλλά για τη ταμπακιέρα τίποτα…
Στο τεύχος 71/1993 της παρέμβασης, το άρθρο του Μπέσα για το μητροπολίτη είναι το σημείο αναφοράς, παραπέμπει στο άρθρο ο Καλιανιώτης στο κείμενο Ιωακείμ Αποστολίδης: «ο Δεσπότης του βουνού», στη διπλωματική και στη διδακτορική του (άλλα γράφει στη μία άλλα στην άλλη), και τα αναπαράγει αντιγραφή – επικόληση ο Β. Π. Καραγιάννης και με το τρίγωνο Παρέμβαση - Μπέσας – Καλιανιώτης δημιούργησαν βιβλιογραφία για παραπομπή για κάθε διανοούμένο τύπου Καραγιάννη – Καλιανιώτη.
Ο ίδιος ο Καρανάσιος γράφει για το υλικό του Μπέσα, το «ανέκδοτο βιβλίο»: «απαιτείται έλεγχος των παραθεμάτων, καθώς αρκετά δεν παραπέμπουν σε ονομασία εφημερίδας ή σε φύλλο, ενώ κάποια μεταγράφηκαν ελαφρώς τροποποιημένα. Ποια είναι αυτά που απαιτείται έλεγχος; Ποια μεταγράφηκαν έστω και ελαφρώς τροποποιημένα πιθανότατα για να εκμαιεύσουν το ζητούμενο; Τι είδους είναι τα δημοσιεύματα που είναι αρκετά και σε τι εφημερίδες δημοσιεύτηκαν;
Θα λάβει την απάντηση που του πρέπει -και ο Καλιανιώτης- και θα είναι σκληρή και αποκαλυπτική στα επόμενα κείμενα, όχι με κουτσομπολιό αλλά με γραπτά ντοκουμέντα, από δικές τους πηγές, από διανοούμενους του είδους τους, που προσέχουν και διατηρούν μια σοβαρότητα και δεν κουτσομπολεύουν.
Το ξέπλυμα των ναζί και των ταγματαλητών δεν θα περάσει χωρίς απάντηση.
«Είναι εκείνος [ο μητροπολίτης Ιωακείμ) , όστις απαγαγών νεάνιδα της αμαρτωλής εκλογής του ανεχώρησε προ διετίας δι' Αμερικήν και αφού εκόρεσε τα πάθη του επανήλθε και ανέλαβε την ποιμαντορικήν του!!»
Πλήρως «τεκμηριωμένο» (sic) δημοσίευμα της εποχής…
Εφ. Βόρειος Ελλάς 18-5-30
«Κατά την παραμονή του στην Αμερική ο Ιωακείμ απηύθυνε επιστολή μέσω της εφημερίδας «Εθνικός Κήρυξ» προς τους Κοζανίτες ομογενείς ζητώντας τη συμπαράστασή τους στην προσπάθεια αποπεράτωσης των δημοσίων λουτρών στην Κοζάνη και στα Σέρβια. […] Επέστησε την προσοχή τους στους εθνικούς κινδύνους που αντιμετώπιζε η Ελλάδα την περίοδο εκείνη αλλά και στις νέες κοινωνικές μεταβολές που πραγματοποιούνταν εξαιτίας της άφιξης των προσφύγων. […] Υποστήριξε ότι η κατασκευή των δημοσίων λουτρών ήταν θέμα υγειονομικής ασφάλειας για ολόκληρη την περιφέρεια καθώς οι ασθένειες απειλούσαν τους πληθυσμούς της Μακεδονίας»
[i] Φ. Αγγελάτος, «Επισκοπικαί σελίδες Κοζάνης», Ανάτυπον εκ του περιοδικού «Θεολογία», τ. ΞΔ (1933), τχ. Δ΄, σ. 716.
