Ο επίδοξος πραξικοπηματίας Τραμπ είναι σύμπτωμα, όχι το αίτιο (του Αλέκου Αναγνωστάκη)

Από τις 4 Γενάρη ως σήμερα δέκα εν ζωή υπουργοί άμυνας των ΗΠΑ και τέσσερεις πρόεδρου

 

έχουν βγει με δηλώσεις τους οι οποίες αποκαλύπτουν το βάθος και την έκταση των εξελίξεων στις ΗΠΑ. «Έτσι αμφισβητούνται τα εκλογικά αποτελέσματα σε μια δημοκρατία μπανανίας - όχι στη δημοκρατία μας»  δήλωσε ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος, ο προηγούμενος Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος. «Η ιστορία θα θυμάται ορθά τη σημερινή βία στο Καπιτώλιο, που υποκινήθηκε από έναν πρόεδρο που συνέχισε να ψεύδεται αβάσιμα για το αποτέλεσμα των νόμιμων εκλογών, ως μια στιγμή μεγάλης ατιμίας και ντροπής για το έθνος μας. Αλλά θα αστειευόμασταν, εάν το βλέπαμε ως απόλυτη έκπληξη» σημείωσε ο Ομπάμα. «Η επίθεση τροφοδοτήθηκε από περισσότερα από τέσσερα χρόνια δηλητηριώδους πολιτικής» υπογράμμισε ο Μπιλ Κλίντον, αποκαλύπτοντας  την πολιτική οπτική αντιμετώπισης της συνολικής διαχείρισης από τον Τραμπ. «Αυτή είναι μια εθνική τραγωδία και οι σκηνές δεν απεικονίζουν αυτό που είμαστε ως έθνος δήλωσε  ο  Τζίμι Κάρτερ.

Είχαν προηγηθεί πρώην επικεφαλής του Πενταγώνου, οι Άστον Κάρτερ, Λίον Πανέτα, Ουίλιαμ Πέρι, Ντικ Τσένι, Ουίλιαμ Κόεν, Ντόναλντ Ράμσφελντ, Ρόμπερτ Γκέιτς, Τσακ Χέιγκελ, καθώς και οι Τζέιμς Μάτις και Μαρκ Έσπερ που  υπηρέτησαν υπό τον Ντόναλντ Τραμπ  οι οποίοι, με  άρθρο-ανοιχτή επιστολή τους στην Washington Post, καλούσαν το Πεντάγωνο να δεσμευτεί στην ειρηνική μεταβίβαση της εξουσίας που βρισκόταν σε εξέλιξη το τρέχον διάστημα.

ΟΙ δέκα επικεφαλείς του Πενταγώνου προειδοποιούσαν με σαφήνεια πως «όσοι επιδιώξουν να εμπλέξουν τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις στη διαδικασία μεταβίβασης της εξουσίας ενδέχεται να βρεθούν αντιμέτωποι με σοβαρές συνέπειες, από επαγγελματική και δικαστική σκοπιά». Ήταν ήδη σε εξέλιξη το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα μέσω των αλλεπάλληλων δικαστικών προσφυγών. «Οι εκλογές μας διεξήχθησαν. Έγιναν ανακαταμετρήσεις και έλεγχοι. Οι συναφείς αμφισβητήσεις επιλύθηκαν στα δικαστήρια. Οι κυβερνήτες κύρωσαν τα αποτελέσματα. Και το εκλεκτορικό σώμα ψήφισε», αναφέρουν οι δέκα στο κείμενο.

«Η ώρα για την αμφισβήτηση των αποτελεσμάτων πέρασε· είναι πλέον η ώρα για την τυπική καταμέτρηση των ψήφων του εκλεκτορικού σώματος» από το Κογκρέσο, «όπως ορίζει το Σύνταγμα», προσθέτουν οι δέκα πρώην υπουργοί.

Ο ημίγυμνος  «Βίκινγκ» και οι εικόνες από το μέλλον μιας παρακμάζουσας κοινωνίας

Παρά ταύτα, παρά τις προειδοποιήσεις, αυτό που επιχείρησε ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ακριβώς ένα πραξικόπημα με σταθμούς. Στην αρχή κοινοβουλευτικό και όταν οι προσπάθειες αυτές αποτυγχάνουν οργανώνει την ίδια ώρα μια συγκέντρωση, φανατίζοντας τους οπαδούς του και καλώντας τους να πάνε στο Καπιτώλιο για να διαμαρτυρηθούν.

Ένας συνασπισμός που βασίστηκε από ότι φαίνεται  στη συμπαιγνία μεταξύ της αστυνομίας, στοιχείων του Υπουργείου Άμυνας, και ενός φασιστικού όχλου εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου επίθεση.  Η μαζική εισβολή διαδηλωτών και μάλιστα οπλισμένων, οι ανταλλαγές πυρών και ο θάνατος τεσσάρων εξ ων μιας οπαδού του Τραμπ από πυροβολισμό, είναι εικόνες χωρίς προηγούμενο στην ιστορία όχι μόνο των ΗΠΑ αλλά και των αστικών δημοκρατιών της Δύσης  μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αυτό που έχει  ιδιαίτερη σημασία είναι τα σύμβολα  και η πολιτική στάση και δράση των διαδηλωτών. Συμβολικά κρατούσαν και τοποθέτησαν μέσα στο Καπιτώλιο όχι τη σημαία των ΗΠΑ αλλά  σημαίες του αμερικανικού νότου, σημαίες – σύμβολο του προπερασμένου αιώνα της σκλαβιάς των μαύρων στον αμερικανικό εμφύλιο. Ο ημίγυμνος  «Βίκινγκ» που πρωταγωνίστησε στην έφοδο που πραγματοποίησαν οι οπαδοί του Τραμπ την Τετάρτη στο Καπιτώλιο, είναι πρωταγωνιστής, μεταξύ άλλων σε διαδηλώσεις για να άνοιγμα των επιχειρήσεων στην Αριζόνα, που έκλεισαν για την αναχαίτιση της πανδημίας του κορονοϊού. Ακούει στο όνομα Jake Angeli και κατά δήλωση του ανήκει στο ακροδεξιό κίνημα συνωμοσιολόγων QAnon.

Αλλά το QAnon είναι ένα διαδικτυακό φόρουμ με κεντρικό θέμα ότι τον κόσμο κυβερνά μια κλίκα «σατανιστών παιδεραστών», οι οποίοι συνωμοτούν κατά του Ντόναλντ Τραμπ, ενώ παράλληλα διαχειρίζονται κύκλωμα traffiking που κακοποιεί παιδιά. Σύμφωνα με τους οπαδούς της θεωρίας, μέλη της «σκοτεινής κλίκας» είναι η Κλίντον, ο  Ομπάμα, ο  Σόρος, ο Μπιλ Γκέιτς, ο Τομ Χανκς, η Όπρα Γουίνφρι ακόμα και ο Πάπας Φραγκίσκος και ο Δαλάι Λάμα.  Ιστοσελίδες του QAnon στην Ευρώπη εμφανίσθηκαν στο τέλος του 2019 και στις αρχές του 2020, αλλά η επισκεψιμότητά τους εκτοξεύθηκε με την πανδημία COVID-19 και το lockdown. Η μεγαλύτερη ομάδα QAnon στο Facebook, είχε σχεδόν 200.000 μέλη πριν κλείσει η σελίδα από το ίδιο το Facebook. Αναφορικά με την άποψη της αμερικανικής κοινής γνώμης για την οργάνωση, τον περασμένο Σεπτέμβριο σχεδόν το 50% των πολιτών είχε ακουστά το QAnon, διπλάσιο ποσοστό από εκείνο προ έξι μηνών. Από αυτούς, το 1/5 είχε και θετική άποψη για το κίνημα!

Δίπλα στο ακροδεξιό κίνημα των συνωμοσιολόγων QAnon τοποθετούνται  μια σειρά από παραδοσιακές και νεοακροδεξιές οργανώσεις. Πρόκειται επομένως για ένα σχετικά ισχυρό κοινωνικό ρεύμα  το οποίο συνειδητά θέλει να εκπροσωπήσει και με το οποίο σχεδιασμένα συναγελάζεται ο Τραμπ και οι περί αυτών.

Ο στόχος του είναι η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού προς ένα νέο ολοκληρωτικό πολιτικό σύστημα. Γι’ αυτό δεν διστάζει να στραφεί και εναντίον του ίδιου του  κόμματος που τον ανέδειξε. Τα ποιοτικά του θεμέλια τα έχει διακηρύξει: Θέσπιση της «διπλωματίας της κυριαρχίας» στη θέση της διπλωματίας του (διακηρυκτικά) αμοιβαίου διακρατικού οφέλους. Συγκρότηση μιας συμμαχίας κυρίαρχων κρατών, στη  βάση της συμμαχικής κυριαρχίας. Στόχευση συγκεκριμένων κρατών ως τα «κέντρα του κακού», καλλιέργεια της θρησκοληψίας και της θεωρίας του «Πάνω απ όλα αμερικάνικου Έθνους» κ.λπ.

Ο συνδυασμός των διαδοχικών κρίσεων, οι άλυτες τελικά διεθνείς αντιθέσεις και διεθνείς αντιφάσεις, οι χαμένες τελικά ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, η επέλαση του νέου ηγεμόνα, της Κίνας, η φρικιαστική κοινωνική ανισότητα και φτώχεια, οι αναζωπύρωση των φυλετικών διακρίσεων, η επικράτηση ως απόλυτης αξίας του χρήματος – αυτής της υλοποιημένης έκφρασης του κεφαλαίου – στην αμερικανική κοινωνία μετά τον ηττημένο σοσιαλισμό,  το μεν πολιτικό σύστημα το διαφθείρουν βαθιά, τη δε αμερικάνικη κοινωνία τη διασχίζουν και ταυτόχρονα τη διαχωρίζουν ανάμεσα σε ένα πολύμορφο όχι αμελητέο αλλά ακόμη αδύναμο, ρεύμα μιας σύγχρονης εργατικής χειραφέτησης και στο ενδυναμούμενο «ρεύμα της σκοτεινής απογοήτευσης. Το τελευταίο – καθώς η αριστερά είναι αδύναμη - ψάχνει αξίες σε ένα κόσμο που οι αξίες έχουν λείψει: στον ανορθολογισμό, στο μυστικισμό, στη συνωμοσιολογία, στις εύκολες λύσεις, στην ακροδεξιά κ.λπ. οδηγώντας τελικά στη σημερινή παρακμή που θα γεννήσει τον Τραμπ.

Ο Τραμπ είναι σύμπτωμα, όχι το αίτιο, αυτού του ρεύματος. Φυσικά, καθώς οι εξελίξεις τρέχουν, στις εξελίξεις και στη δυναμική τους το σύμπτωμα και το αίτιο αλληλοτροφοδοτούνται. Οικονομικά στηρίζεται και στηρίζει από μέρος του αμερικάνικου αλλά και πολυεθνικού κεφαλαίου με έδρα εξόρμησης τις ΗΠΑ που νοιώθει να πιέζεται, να περιορίζεται, να χάνει από τις εξελίξεις. Και αναζητά καταφύγιο στον κάθε είδους προστατευτισμό, κυρίως στον προστατευτισμό του έθνους- κράτους. Σε μια εποχή όμως που η πρωτοφανής συγκέντρωση του κεφαλαίου απαιτεί διακρατικές ροές, και μάλιστα ανεμπόδιστα, σε κεφάλαια, εμπορεύματα και ανθρώπινο δυναμικό. Το κεφάλαιο αυτό και οι εκπρόσωποι του θα χάσουν. Ο Τραμπ, ο πρώτος παρ’ ολίγο πραξικοπηματίας πρόεδρος των ΗΠΑ θα ηττηθεί και τα επόμενα επεισόδια θα είναι σκηνές από τις δικαστικές περιπέτειες του ίδιου και των οπαδών του.

Εξάλλου ήδη η πλειοψηφία των Δημοκρατικών και στη Βουλή και από χθες στη Γερουσία, την οποία απέκτησαν μετά τις χθεσινές νίκες στη Τζόρτζια, σταθεροποιούν το σύστημα και περιορίζουν τις δυνατότητες «σαμποτάζ» του νέου προέδρου από τους Ρεπουμπλικάνους.

Ο Τραμπ θα φύγει ο τραμπισμός θα μείνει

Ο Τραμπ θα παραμεριστεί. Αλλά ο τραμπισμός, το ρεύμα των κάθε είδους QAnon, θα εξακολουθήσει δυναμικά να υπάρχει. Γιατί η κοινωνική μήτρα που το εκτρέφει θα εξακολουθεί να είναι δραστήρια, οι κοινωνικές ανισότητες θα διατηρούνται αν δεν οξύνονται, ο εμπορικός πόλεμος με την Κίνα θα φθείρει παραπάνω και τις ΗΠΑ, ο ίδιος ο καπιταλισμός θα δυσκολεύεται ολοένα και περισσότερο να εντάσσει τις σύγχρονες επαναστατικοποιημένες παραγωγικές δυνάμεις στην λειτουργία του δίχως σοβαρές διαταραχές.

Αυτή η  βαθιά διχασμένη χώρα, με τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας των φτωχών, μας επιφυλάσσει προσεχή επεισόδια και άλλες σαιζόν.

Πριν λίγες ημέρες ο γενικός εισαγγελέας της Βαγδάτης εξέδωσε ένταλμα σύλληψης κατά του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, κατηγορώντας τον για τη δολοφονία του Ιρανού στρατιωτικού αξιωματούχου Κασέμ Σολεϊμανί. Μάλιστα, η Τεχεράνη ζητά και τη συνδρομή της Interpol στη σύλληψη του προέδρου των ΗΠΑ! Ποιος το περίμενε…

Πριν λίγο καιρό ο  Τούρκος πρόεδρος αποκάλεσε τον πρόεδρο της Γαλλίας, της τρίτης πυρηνικής δύναμης στον κόσμο, «ανόητο»! Και προκάλεσε τους εχθρούς όπως είπε της Τουρκίας «σε αέρα και θάλασσα» ενώ υπογράμμισε ότι «οι Γάλλοι θα πληρώσουν το τίμημα». Ποιος το φανταζόταν…

Πριν λίγο ο Ροχανί τόνιζε πως «Αν επανέλθουν (σ.σ. οι ΗΠΑ) στη λογική, στη νομιμότητα και στις υποχρεώσεις τους, [θα] είναι προς το δικό τους όφελος(!) και για το καλό του κόσμου».

Ο κόσμος λοιπόν δεν «θα αλλάξει», έχει ήδη αλλάξει. Και συνεχίζει.

Όσοι, οργανώσεις και ξεχωριστά άτομα, αναμετρώνται με την αναγέννηση της Αριστεράς, αυτές τις στιγμές και σε αυτήν την περίοδο  δεν μπορεί παρά να βλέπουμε το μέγεθος και την ποιότητα της ανάγκης «για να γίνουν συντροφικά και συλλογικά όσα μέχρι τώρα δεν έγιναν».

«Ελεύθερος και δούλος… Με μια λέξη καταπιεστής και καταπιεζόμενος βρίσκονται σε ακατάπαυστη αντίθεση μεταξύ τους, έκαναν ένα αδιάκοπο αγώνα μεταξύ τους πότε σκεπασμένο πότε ανοιχτό, που τελείωνε κάθε φορά με τον επαναστατικό μετασχηματισμό ολόκληρης της κοινωνίας» μας έμενε στο νου πως γράφει  το Κομμουνιστικό Μανιφέστο στη δεύτερη μόλις παράγραφο.

Αμέσως μετά συνεχίζει πως αυτός ο αδιάκοπος ταξικός αγώνας ενίοτε τελείωνε «ή με την από κοινού καταστροφή των τάξεων που αγωνιζόταν». Το ζήτημα είναι να αποφευχθεί – και πως - αυτό το διαζευκτικό ή και οι συνέπειες του…