Στην αυτοδιοίκηση πολλοί λαλούν όμως λίγοι χορεύουν (του Γιάννη Γουσιόπουλου)
Καταργήσαμε ως χώρα τους νομούς, τις κοινότητες και τους μικρούς δήμους για λόγους τάξης μεγέθους. Κατά την ταπεινή μου γνώμη ορθά πράξαμε, πλην ίσως όχι, στον βαθμό
της κατάργησης των δήμων. Στον μεγάλο δηλαδή, περιορισμό των οργανισμών της πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης.
Όμως η κατάργηση των νομών παρουσιάζει προβλήματα είτε γιατί δεν έγινε σωστά, είτε γιατί πρέπει να καταργηθεί κάποια στιγμή η μεταβατική περίοδος, αν αυτή προβλέφθηκε από τον νομοθέτη.
Ποια είναι αυτά; Είναι πρωτίστως η ύπαρξη πολυμελών και ως εκ τούτου, δυσκίνητων συμβουλίων. Είναι η αδυναμία ομογενοποίησης του πληθυσμού των περιφερειών και των νέων δήμων – αδυναμία δημιουργίας συνείδησης κατοίκου της νέας περιφέρειας και κατοίκου του νέου δήμου, από την ύπαρξη των περιφερειακών και δημοτικών ενοτήτων. Ενίοτε είναι η αλλοίωση της έννοιας ύπαρξης του πρώτου βαθμού αυτοδιοίκησης – χαώδεις πρωτοβάθμιες αυτοδιοικητικές περιοχές.
Με ενδεικτικά παραδείγματα και απλά λόγια. Ο Δήμος Βοίου με πληθυσμό 20 χιλιάδων κατοίκων περίπου διοικείται από 27μελές δημοτικό συμβούλιο και ο Δήμος Αθηναίων με πληθυσμό 600 χιλιάδων κατοίκων περίπου διοικείται με 51μελες δημοτικό συμβούλιο. Μια διαφορά πληθυσμού 1 προς 30 γίνεται δίνει διαφορά συμβούλων μία προς δύο. Η λειτουργία των χωρικών αντιπεριφερειαρχών και αντιδημάρχων εμπλέκεται με εκείνη των θεματικών. Οι κάτοικοι της Π.Ε. Καστοριάς και της Π.Ε. Κοζάνης δεν θα γίνουν ποτέ κάτοικοι Δ. Μακεδονίας τύποις και ουσίας.
Του γεγονότος χίλια μύρια έπονται. Στις προϋποθέσεις και στα αποτελέσματα. Ψηφοδέλτια εκατοντάδων υποψηφίων. Ομάδες – συνονθύλευμα αόριστων αρχών και θέσεων που μετά την ημέρα των εκλογών γίνονται φτερό στον άνεμο. Θέσεις άνευ αντικρίσματος, αξιώματα άνευ αρμοδιοτήτων. Τοπικιστικές διαμάχες στον προγραμματισμό των έργων, ψευδεπίγραφοι και ανούσιοι ανταγωνισμοί, ανισόρροπη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη των επιμέρους περιοχών. Αυτοδιοικητικό προσωπικό κοτζαμπάσηδες πασάδες και σεβάσμιοι δεσποτάδες κυβερνούσανε την χώρα καλή ώρα.
Εν κατακλείδι η Δημοκρατία είναι μέγεθος ποιοτικό και όχι ποσοτικό. Αν όχι, να κάνουμε τους βουλευτές 500 από 300, τους υπουργούς 100 από 50 και πάει λέγοντας.
Η αυτοδιοίκηση χρειάζεται ακόμα και τώρα στην ύστατη στιγμή, μια πραγματική μεταρρύθμιση για να αναπνεύσει, ή τέλος πάντων μια νέα μεταρρύθμιση. Κατάργηση των περιφερειακών και δημοτικών ενοτήτων. Μείωση των μελών των συμβουλίων. Αύξηση του αριθμού των δήμων. Αλλαγή των ορίων των δήμων. Και σαφώς (παρεπιπτόντως), αλλαγές στους οργανισμούς. Νέες ειδικότητες προσωπικού και συνεχής εκπαίδευση, εκτεταμένη χρήση των νέων τεχνολογιών, νέες δομές και μετασχηματισμός των υπαρχόντων.
Πρέπει ο κάτοικος να γίνει κάτοικος απόλυτα διακριτής περιοχής έτσι ώστε να ανακτήσει το ενδιαφέρον του για τα κοινά της περιοχής του, εκείνο που έχασε από τις αλλαγές που προηγήθηκαν, με τα αποτελέσματα που έφεραν. Να αποκατασταθεί η συμμετοχή του στα κοινά, να γίνει πραγματικά ενεργός. Να πάψει να είναι Ραγιάς 200 χρόνια μετά την απελευθέρωση από τους Οθωμανούς. Για να έχουμε επιτέλους, αποτελέσματα στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη των περιοχών.
Αηδονοχώρι 2021-01-27
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
