Σώσον Κύριε τον λαό Σου
Η επίκληση στον Κύριο είναι πάντα η τελευταία πράξη ενός δράματος που βιώνει ο καθένας μας στην απόγνωσή του. Είναι η απέλπιδα φωνή όταν όλα γύρο μας καταρρέουν και μένουμε εγκαταλειμμένοι, να προσφεύγουμε σ’ Αυτόν ως τον μοναδικό ΣΩΤΗΡΑ
που μπορούμε πλέον να εμπιστευτούμε και να ελπίζουμε.
Σώσον λοιπόν Κύριε τον λαό Σου και οτιδήποτε αν σώζεται –που λέει και ο Τσακνής-γιατί δεν μας βλέπω καλά… Και δεν είναι θέμα όρασης που θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι με τα φτηνά κινέζικα υαλοβοηθήματα (γι’ αυτό λένε ότι μας βάλανε οι κινέζοι γυαλιά;), αλλά θέμα αριθμών. Σκληρών αριθμών που αναλογούν σαν νόσημα στο δυστυχή λαό Σου και που έχουν πάρει τη μορφή επιδημίας, καταγράφοντας σε ποσοστά μέσω της ΕΛΣΤΑΤ τον διωγμό του.
Δεν θέλω να μπω στην ανατριχιαστική απεικόνιση στοιχείων που επί τοις εκατό μας στοιχειώνουν, όμως δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι τέσσερα (3.904.000 για την ξεπουλημένη ακρίβεια) εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι νυχτώνουν ξημερώματα στην κοινωνία της αποστροφής, αναζητώντας στο θολωμένο τους μυαλό μια πόρτα διαφυγής απ’ το λαβύρινθο που ερμητικά τους έκλεισαν.
Ναι, τέσσερα εκατομμύρια. Ο μισός περίπου πληθυσμός δεν μπορεί να σκεφτεί για την επόμενη μέρα. Δεν μπορεί να σχεδιάσει τη ζωή του, δεν μπορεί να ονειρευτεί, γιατί τον τρομάζει το αμείλικτο αύριο. Γιατί ο χρόνος του τέλειωσε χτες… και το σήμερα είναι δανεικό σε πλαστογραφημένες ανεξόφλητες οφειλές. Γιατί οι μονάδες της ζωής του τέλειωσαν στο χρόνο που του διέγραψαν.
Ακούω τους κυβερνητικούς υπερθεματισμούς και αναρωτιέμαι αν έχουν καταλάβει σε ποια χώρα βρίσκονται. Βλέπω την αντιπολίτευση να διαγκωνίζεται στους ίδιους τόνους και χάνω κάθε ελπίδα. Λένε η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Πιθανόν… Όμως οι πολιτικοί στο Τόπο μας εφαρμόζουν την τεχνική του ανέφικτου στις προσδοκίες και στις αγωνίες του λαού.
Και όλοι αυτοί και οι μεν και οι δε, είναι ΔΕΝ…ΔΕΝ μας αφήνει το μνημόνιο. ΔΕΝ μας το επιτρέπει η Τρόικα. ΔΕΝ μας δέχονται οι αγορές… ΔΕΝ θα δεχτούμε κανένα μνημόνιο. Δεν θα αναγνωρίσουμε το χρέος. ΔΕΝ θα υποκύψουμε στους δανειστές…
Οι μεν δικαιολογούνται για ότι μας συμβαίνει, οι δε απειλούν χωρίς να λογαριάζουν το τι θα μας συμβεί. Απ’ αυτούς τους ΣΩΤΗΡΕΣ(!) περιμένουμε να βρούμε τη χαμένη ευτυχία. Αυτοί θα δώσουν «βήμα…» στο βηματοδότη μας. Σ’ αυτούς η εκδορά μας θ’ αξιοποιήσει την ανάρτησή μας στο τσιγκέλι ως εκλογικό έπαθλο.
Μας είπε θριαμβολογώντας ο κ. Σαμαράς ότι μειώθηκε η ανεργία στο δεύτερο τρίμηνο του 2014 κατά 0,7%. Ήταν δηλαδή 27,3% το 2013 και έπεσε στο 26,6%, που σημαίνει ότι 47.700 άνθρωποι βρήκαν δουλειά. Όμως δεν μας είπε ότι τα στοιχεία δείχνουν πως δεν αυξήθηκαν ανάλογα και οι απασχολούμενοι, αλλά απλά κάποιοι απογοητεύτηκαν να «κτυπούν πόρτες» και έπεσαν στον αδρανή πληθυσμό.
Βροντά κι’ αστράπτει η αντιπολίτευση μην θιγούν τα κεκτημένα των όποιων προνομιούχων του Δημοσίου, προβάλλοντας έναν προστατευτισμό επί δικαίων και αδίκων ανεξέλεγκτα. Και ανεξέλεγκτα επιδιώκει να παραμείνουν τα πράγματα σ’ ένα χώρο που αν δεν ήταν το πρόβλημα, ήταν μέρος του προβλήματος που μας οδήγησε στην οικονομική κρίση. Προτρέπει μάλιστα απειλώντας σε ανυπακοή, καλύπτοντας με την υπερβολή το κενό της πολιτικής και την ανυπαρξία πρότασης. Επιδεικνύει έτσι έναν προνοιακό ρατσισμό υπέρ των εργασιακά -με οποιοδήποτε τρόπο- εγκατεστημένων, αδιαφορώντας τι «μέλλει γενέσθαι» με τους εργασιακά ή επαγγελματικά άστεγους. Ευαισθητοποιείται στην πελατειακή κάλυψη των προνομιών, αφήνοντας την οργή και τη δυστυχία να επιδράσει ωφελιμιστικά στην κοινωνία της απόρριψης.
Με αυτούς τους ΣΩΤΗΡΕΣ δεν ξέρω αν μπορούμε να περιμένουμε την επόμενη μέρα ή την επόμενη νύκτα. Με αυτή την πολιτική διερωτώμαι αν το δικαίωμά μας στη ζωή μας το παρέχουν σαν έλεος. Σ’ αυτό το πολιτικό τοπίο αναρωτιέμαι αν έχουμε περιθώρια πριν τη φυσική μας κατάληξη.
Ίσως η «σωτηρία της ψυχής να είναι πολύ μεγάλο πράγμα» κατά τη Χαρούλα Αλεξίου, όμως επειδή μας είπαν πως υπάρχει ζωή πριν το θάνατο σκεφτήκαμε ΚΥΡΙΕ να σε επικαλεστούμε. Σώσον Κύριε τον λαό Σου και συγχώρησε τα πολιτικά ΛΑΘΗ του.
Μαγκλάρας Βασίλης
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
