Ένα φάντασμα πάνω από την πόλη: Των αγανακτισμένων του 2011 (Γράφει ο Στέλιος Κούλογλου)
Και ξαφνικά, φιλοκυβερνητικοί σχολιαστές θυμήθηκαν την πλατεία Συντάγματος και τους αγανακτισμένους του 2011. Αναφορές σε σχόλια, πολυσέλιδο αφιέρωμα στα «Νέα»
με τίτλο σααββοπουλικής έμπνευσης («10 χρόνια κομμάτια »), άρθρο του Ευάγγελου Βενιζέλου με ανάλογο, ελαφρώς σουρεαλιστικό τίτλο: «Η πλατεία ήταν γεμάτη, μα το νόημα είχε κάτι από τις φωνές;».
«Η εικόνα ήταν σαγηνευτική όπως μια καρτ ποστάλ που αποτυπώνει την επιφάνεια χωρίς το βάθος », περιγράφει ένα επικολυρικό άρθρο. «Η "πλατεία των αγανακτισμένων" ήταν ο τοπογραφικός συμβολισμός που λειτούργησε για χρόνια ως άλλοθι για κάθε εκδοχή εθνικολαϊκισμού, αλλά και για ακραίες μορφές συμβολικής και υλικής πολιτικής βίας», προσθέτει ο Ε. Βενιζέλος. Το συμπέρασμα του αφιερώματος είναι μονοφονικό, όπως συμβαίνει όλο και πιο συχνά με την εφημερίδα. Δεν επρόκειτο παρά για ένα πάρτι λαϊκισμού, που χρησιμοποιήθηκε για να χτιστούν πολιτικές καριέρες και να ανέβει στο πολιτικό στερέωμα ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ και η ακροδεξιά.
Καμιά φορά αναρωτιέται κανείς για το πόσο ισοπεδωτική είναι η επαρχιώτικη κουλτούρα της χώρας. Γιατί μια σοβαρή ανασκόπηση των γεγονότων θα πρέπει να δει την πλατεία Συντάγματος του 2011, στο πλαίσιο των ανάλογων εκρήξεων που σημειώνονται τους ίδιους μήνες στην Ισπανία, την Πορτογαλία, σχεδόν παντού στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Με το κίνημα »Οccupy Wall Street που θα ξεκινήσει τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς στη Νέα Υόρκη, θα εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα και θα διαρκέσει 6 μήνες.
Συνολικά, σε 900 πόλεις στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο έγιναν αντίστοιχες εκδηλώσεις αγανακτισμένων με μικρότερη ή μεγαλύτερη ένταση και διάρκεια. Στις ευρωπαϊκές, αιτία της οργής ήταν ότι η οικονομική κρίση φορτώθηκε στους φτωχούς, στις ΗΠΑ και το γεγονός ότι η κρίση του 2008 μεγάλωσε τις ήδη κολοσσιαίες κοινωνικές ανισότητες: «είμαστε το 99%» ήταν άλλωστε το κεντρικό σύνθημα. Από όλη αυτή τη παγκόσμια αναταραχή, η εφημερίδα αποφάσισε να ασχοληθεί μόνο με το Σύνταγμα, την πλατεία του μικρού χωριού.
Το γεγονός ότι αυτές οι παγκόσμιες εκδηλώσεις συγκεντρώνουν εκατομμύρια πολιτών δεν εξετάζεται καθόλου. Ότι δεν είναι καθοδηγούμενες κομματικά - στην Πορτογαλία μια ομάδα 5 νέων, κατέβασε μέσω του facebook μισό εκατομμύριο- αλλά εκφράζουν μια δίκαια αγανάκτηση για την κοινωνική αδικία, την χρεοκοπία και τις τρόικες επίσης δεν απασχολεί. Και όλοι θέλουν να ξεχάσουν ότι οι πλατείες της Ισπανίας γέννησαν ένα κόμμα, τους Podemos, που βρίσκονται σήμερα στην κυβέρνηση και προτείνουν γενναία μέτρα κατά της ανεργίας ή της κοινωνικής κρίσης, το 4ήμερο εργασίας και τα μέτρα για την κατοικία στη Μαδρίτη.
Γιατί οι επαρχιώτικες παρωπίδες έχουν και έναν σκοπό. Να ξεχαστεί το μεγάλο αμάρτημα των κυβερνώντων στην Ελλάδα: ότι χρεοκόπησαν μια ολόκληρη χώρα. Για την οποία δεν έχουν ζητήσει τόσα χρόνια- όχι 10 αλλά ήδη δώδεκα- την παραμικρή συγνώμη. Η άτακτη, αναπάντεχη χρεοκοπία, η βασική αιτία της οργής (συχνά ακραίας είναι αλήθεια, αλλά πολλές λαϊκές εκρήξεις δεν είναι έτσι;) της αγανάκτησης και της κινητοποίησης εκατοντάδων χιλιάδων, μετατρέπεται σε καρικατούρα: «Η βιτρίνα της σύντομης αναρχίας γοήτευσε νοσταλγούς του άλλου Μάη, ξεθυμασμένους καθοδηγητές της νεολαίας -μια στάση που θα αποκτήσει βαμπιρικά χαρακτηριστικά στη συνέχεια -τον αμήχανο Τύπο της εποχής».
Για την ελληνική ολιγαρχία, το «μαζί τα φάγαμε» θεωρείται πλέον ξεπερασμένο και πολύ αυτοκριτικό. Έχουμε περάσει στο «εσείς φταίτε που διαμαρτυρηθήκατε και δεν θα πρέπει να το ξανακάνετε». Αισθάνονται αρκετά ισχυροί για να αλλοιώνουν τόσο το κοντινό παρελθόν ή φοβούνται αυτά που έρχονται; Τουλάχιστον, σε αυτό το άγαρμπο ξαναγράψιμο της ιστορίας, το ανακουφιστικό είναι ότι οι φωνές του φαντάσματος των αγανακτισμένων ακούγονται ακόμη, αν πιστέψουμε τον κ. Βενιζέλο:
«Συνυπήρξα με τους τότε "αγανακτισμένους" στην Πλατεία Συντάγματος καθώς εκεί είναι η έδρα του υπουργείου Οικονομικών. Με την "πλατεία" σε πλήρη λειτουργία ανέλαβα τα καθήκοντά μου ως αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών. Με τους ήχους της πλατείας να ακούγονται έπρεπε να διαπραγματευτώ για τη νομισματική, δημοσιονομική και οικονομική επιβίωση της χώρας».
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
