Πρόσωπα μιας χρήσης. Δικαίωση... Τι λέξη και αυτή???

Ας το δούμε από μια άλλη πλευρά όμως...

- Από τη δεκαετία του 90 τους έχεις αφήσει να καθαρίζουν ότι δεν χρειάζεσαι και να υπάρχουν ως συμμορία - εγκληματική οργάνωση στους δρόμους...

Έπειτα μετά από χρόνια τους παίρνεις τους αγιοποιείς και τους βάζεις κουστούμι. Τους τοποθετείς στη Βουλή και φυσικά το κάνεις πανεύκολα μιας και τα κανάλια είναι ο εύκολος τρόπος για να τους καθαρίσεις να τους εξαγνίσεις από ότι έκαναν τόσα χρόνια... Έπειτα τους δίνεις τον αέρα να κάνουν ότι ξέρουν δηλαδή τραμπουκισμό σε δημόσια θέα... Τέλος τους μαζεύεις και τους καταδικάζεις... Με λίγα λόγια τους χρησιμοποίησες όσο χρειαζόταν και όταν πια δεν τους χρειάζεσαι, πλέον δεν υπάρχει λόγος και να τους έχεις κοντά σου... (Μην σου χαλάνε και την εικόνα) ...

Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν... Ο κόσμος δικαιωμένος και συ ήρωας...

Κάθε άνθρωπος σε θέση ισχύος ειδικά, έχει ανάγκη από εργαλεία που θα τον βγάλουν ήρωα όταν χάνεται η δημοτικότητα ή δύναμή του.

Όσο αφορά την πλευρά του ανθρώπου 'εργαλείο' συμβαίνουν τα εξής:

1. ήταν η συμπεριφορά του αλλά και η κουλτούρα του που τον κατέστησε ιδανικό να γίνει εργαλείο. Ταυτόχρονα θεωρώ ότι δέχτηκε να γίνει εργαλείο υπολογίζοντας και το δικό του συμφέρον.

2. όσο και αν είναι ανάξιος λόγου κάποιος τον εκμεταλλεύτηκε και τον χρησιμοποίησε και μάλιστα από την αρχή ήταν αυτός ο ρόλος του. Χρήση και πέταμα.

Τελικά πόσο και πως οι άνθρωποι που όλοι μισούμε γιατί αυτό δίκαια διεκδίκησαν αξίζουν λίγο και την συμπόνια μας????

Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα είναι ότι όσο εσύ τους χρησιμοποιούσες, αυτοί δημιουργούσαν κύμα... και το αυγό εκκολαπτόταν.

Σαν σήμερα ένα χρόνο πρίν #οιναζιστηφυλακη και σαν χθες #μπογδανεαντιο

 

Γράφει: "του Renu ο γιος"