Νομική και δένδρα εν δράσει - Δημήτρη Βλαχοπάνος

Τον Νοέμβρη φοιτητές, μαθητές, εργάτες κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο και απαίτησαν «ψωμί, παιδεία, ελευθερία». Ο ξεσηκωμός γενικεύτηκε, ο αναβρασμός μεταδόθηκε ακαριαία σε όλη τη χώρα,

η αμφισβήτηση και η άρνηση ξεχύθηκαν στις αυλές των πανεπιστημίων, αλλά και των πόλεων, των χωριών, ακόμη και των σπιτιών, ποτάμι ο τόπος που ξεχείλισε και δε γύριζε πίσω. Τα παιδιά που θέλησε να γαλουχήσει με τα δικά της πιστεύω η χούντα, αυτά τα παιδιά στράφηκαν εντέλει εναντίον της και αποκάλυψαν τις τρομερές αντιφάσεις της και την απύθμενη υποκρισία της.

Οι συνταγματάρχες ανατράπηκαν από άλλους συνταγματάρχες, φίλους τους, συνεργάτες τους, ανέμυαλους συνωμότες όπως κι εκείνοι, η καρικατούρα πήρε παράταση, ώσπου μπλέχτηκε και με την Κύπρο κι έμπασε μέσα τον τουρκικό Αττίλα, για να πέσει τον Ιούλιο του ’74 η αυλαία της εφτάχρονης τυραννίας και με μιαν εθνική τραγωδία. Να τα έχει όλα! Τα στηρίγματα σιώπησαν. Και ψάξανε κρυψώνες να χωθούν.