Απόδοση τιμής στον Παπαφλέσσα (της Παρθένας Τσοκτουρίδου)

ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ:

Καλώς τονε τον κληρικό που' ναι κυνηγημένος

απ' τον Αγά τον Χουσείν που του' ναι θυμωμένος.

Για πες μου παλικάρι μου, πως απ' αυτά τα μέρη;

Ποιος άνεμος στη Ζάκυνθο με μένος σ' έχει φέρει;

Έμαθα στη Μονεμβασιά μάλωσες με δεσπότη

έφυγες, είπαν, από κει, μάλλον θα φταίει η νιότη

εδώ που ήρθες εις εμέ, θα μάθεις σχέδια μου

«ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ» κι η Φιλική είναι η οικογένεια μου.

θα μυηθείς μαζί με μας, ήρωας θε να γίνεις

«Ζήτω η Επανάσταση», Αθάνατος θα μείνεις

το όνειρο της Φιλικής ειν' η ελευθερία

«Ζήτω η Ελλάδα η πατρίς» και η αυτονομία.

Προσεκτικά να εργαστείς, μην οπισθοχωρήσεις

στην έκρηξη του πόλεμου εσύ να προχωρήσεις

θέλει ταχύτητα πολύ, πάθος μα και μεράκι

εμψύχωση στα πλήθη μας, Οδύσσεια μ' Ιθάκη.

Δοσ'  μου τις ευλογίες σου, παρ' τες και από μένα

Φλέσσα, παπά Αγωνιστή, η Ελλάδα έχει ένα

να δώσεις μάχες φοβερές μέσα στα οχυρά μας

μη χάνεις τις ελπίδες σου κι όλα τα όνειρά μας.

ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ:

Ηρωικά θ' αγωνιστώ για τη Μεγάλη Ιδέα

γιατί η ελευθερία μας είναι πολύ σπουδαία

με ειδικές αποστολές φεύγω να ενεργήσω

στους Τούρκους θα αντισταθώ κι αυτούς θα αφανίσω.

Να το Μανιάκι κι ο Ιμπραήμ στο στόχο το' χει βάλει

πρώτο ταμπούρι θα' μαι εγώ και από πίσω κι άλλοι

η μάχη είναι φοβερή, νεκροί πέφτουν χιλιάδες

κοντά η Νίκη!. Τι γελούν παράξενα Αγάδες;.

Μα, ναι. σαν να πληγώθηκα. έτσι καταλαβαίνω

τον Ιμπραήμ βλέπω θολά μπροστά μου. ανασαίνω;.

στο χέρι έχω το σπαθί, θέλω να τον χτυπήσω

με φίλησε, μα δεν μπορώ αυτόν να χαιρετήσω.

Ζώσανε το κεφάλι μου ακτίνες του ηλίου

ψαλμούς ακούω του ουρανού και όραμα Κυρίου

ήρθανε να με πάρουνε άγγελοι παραδείσου

«ΑΘΑΝΑΤΟΣ» φωνάζουνε. «Φλέσσα παπά, κοιμήσου»!.