ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Παράρτημα Κοζάνης: Κάλεσμα συμμετοχής στην απεργιακή συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς

Πρωτομαγιά, ημέρα σύμβολο της πάλης της εργατικής τάξης. Ημέρα που έχει συνδεθεί στην πορεία του χρόνου και στις λαϊκές συνειδήσεις

με τον ηρωισμό των πρωταγωνιστών της, των απλών ανθρώπων του μόχθου που πάλεψαν για την κατάργηση της εκμετάλλευσης, που πάλεψαν για να "ανθρωπεύσει ο άνθρωπος".

Η χώρα μας γνώρισε πολλές "ματωμένες" Πρωτομαγιές. Ημερομηνία-σταθμός όμως για την Πρωτομαγιά στην Ελλάδα, η 1η Μαΐου 1944. Η εκτέλεση των 200 κομμουνιστών αγωνιστών τοποθέτησε την 1η Μάη του 1944 στη μεγάλη αρχειοθήκη της Ιστορίας, πλάι στην Πρωτομαγιά του Σικάγο και όλες τις Πρωτομαγιές που βάφτηκαν με αίμα εργατών.

Πρωτομαγιά 1944. Ένας κόκκινος ποταμός αίματος ανέβλυζε από το Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Ήταν το αίμα των 200 παλικαριών, των 200 κομμουνιστών, που εκτέλεσαν οι Γερμανοί κατακτητές. Η μέρα της εκτέλεσης, η Πρωτομαγιά, παγκόσμιο σύμβολο της εργατικής τάξης, δεν επιλέχθηκε τυχαία. Ούτε βεβαίως και τα θύματα της πιο απερίγραπτης θηριωδίας. Ήταν οι πρωτοπόροι αγωνιστές του προοδευτικού κινήματος και της αντιφασιστικής δράσης, ήταν κομμουνιστές. Ανάμεσα στους 200 ήταν 120 Ακροναυπλιώτες και 30 Αναφιώτες. Η αγωνιστική τους διαδρομή αρχίζει πολύ πριν την τριπλή φασιστική κατοχή, περνάει από την Ανάφη, τη Φολέγανδρο, την Ακροναυπλία, το Χαϊδάρι και η τελευταία δραματική τους σελίδα κλείνει στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

Από τον Φλεβάρη του 1937 άρχισε η συγκέντρωση των κομμουνιστών, που πάλευαν ενάντια στη μεταξική δικτατορία, στο φρούριο της Ακροναυπλίας.

Όταν ο Μουσολίνι κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα, οι κρατούμενοι της Ακροναυπλίας, με υπόμνημά τους, ζήτησαν να πάνε στο μέτωπο, αλλά η μεταξική δικτατορία τούς το αρνήθηκε. Κι όταν η χώρα βρέθηκε υπό την κατοχή του άξονα, η διοίκηση του στρατοπέδου τούς παρέδωσε στους Ιταλούς. Αυτός ήταν ο πατριωτισμός του καθεστώτος!!!

Με την εκτέλεση των 200 οι κατακτητές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους σκόπευαν να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα των λαών που ορθώθηκαν κατά του φασισμού.

Εκείνο το πρωί της Πρωτομαγιάς του 1944 ο κόσμος άρχισε να φτάνει στο Σκοπευτήριο, είχε μάθει τι συνέβαινε από τα σημειώματα που είχαν πετάξει οι μελλοθάνατοι που πήγαιναν για εκτέλεση με τραγούδια του αγώνα και ζητωκραυγές.

Ως αργά το μεσημέρι ο λαός φόρτωνε τους νεκρούς αγωνιστές, σκορπούσε λουλούδια στους δρόμους. Στην ηρωική Καισαριανή κάθε σπίτι έμοιαζε να έχει δικό του νεκρό. Την επόμενη μέρα, ο λαός της Καισαριανής αψηφά την τρομοκρατία και μετονομάζει τον δρόμο που κύλησε το αίμα, την οδό Σκοπευτηρίου, σε "ΟΔΟ ΗΡΩΩΝ".

"Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος"

Είναι η φράση του Νίκου Μαριακάκη, στελέχους του ΚΚΕ, ενός από τους 200, γραμμένη λίγο πριν οδηγηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα. Είναι μια φράση που συμπυκνώνει το μεγαλείο ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους για μεγάλα, ανώτερα ιδανικά. Γέννημα - θρέμμα μιας εποχής που μοιάζει μακρινή, αλλά σε κάθε εκδήλωση, σε κάθε επέτειο, σε κάθε ιστορική έκδοση το αποτύπωμά της φέρνει ζωντανές εικόνες από το μέλλον.

Ο αγώνας, η θυσία τους καρποφόρησε, έγινε σύμβολο για την εργατική τάξη, ξεχώρισε ανάμεσα σε πολλές χιλιάδες ηρωικές πράξεις, που έγραψαν τις λαμπρές σελίδες απαράμιλλου ηρωισμού, προσφοράς και θυσίας του έπους της λαϊκής απελευθερωτικής πάλης 1940-1944 και της ένοπλης ταξικής πάλης 1946-1949. Του αγώνα του λαού μας, με μπροστάρη το ΚΚΕ, με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, τον ΔΣΕ, που μας δίδαξε πως όταν ο λαός το αποφασίσει μπορεί να νικήσει τον ταξικό αντίπαλο, όσο ισχυρός κι αν αυτός φαίνεται.

Σήμερα η επέτειος από τη θυσία των "200" βρίσκει τη χώρα μας χωμένη μέχρι τα μπούνια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία ως πρόθυμο σύμμαχο του ευρωατλαντικού ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου ΗΠΑ  -ΝΑΤΟ - ΕΕ. Αυτό δημιουργεί τεράστιους κινδύνους για τον λαό μας και τους γειτονικούς λαούς. Με ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ, σε σύμπνοια με τα άλλα αστικά κόμματα, η χώρα μας έχει μετατραπεί σε μια απέραντη αμερικανο-ΝΑΤΟική βάση και ορμητήριο για την ιμπεριαλιστική επέμβαση, απ' όπου διακινούνται στο ανατολικό μέτωπο πολεμικός εξοπλισμός και στρατιωτικές δυνάμεις για ενίσχυση της αντιδραστικής κυβέρνησης της Ουκρανίας και την περικύκλωση της Ρωσίας, στέλνοντας και η ίδια όπλα και στρατό. Έτσι η χώρα μας γίνεται στόχος με τεράστιους κινδύνους για τον λαό μας.

Την ίδια ώρα ο λαός μας, όπως και άλλοι λαοί πληρώνουν βαρύ τίμημα με την ακρίβεια, την αύξηση του πληθωρισμού και την ενεργειακή φτώχεια που έρχονται να προστεθούν στα άλλα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης και της ΕΕ -μείωση μισθών και συντάξεων και υπερφορολόγηση των λαϊκών εισοδημάτων, κατάργηση εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων κλπ.

Μπροστά σ' αυτήν τη ζοφερή πραγματικότητα, η πείρα των αγώνων διδάσκει πως, όπως και τότε, έτσι και σήμερα ο λαός και η νεολαία μας με την καθοδήγηση του τιμημένου ΚΚΕ, μπορεί να ανατρέψει τους αρνητικούς συσχετισμούς δυνάμεων και να οικοδομήσει το δικό της ευτυχισμένο μέλλον.

Καλούμε τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, τους μαχητές του ΔΣΕ, τους πολιτικούς πρόσφυγες, τους απογόνους και τους φίλους τους σε μαζική, δυναμική συμμετοχή στην απεργιακή κινητοποίηση της Πρωτομαγιάς, ώστε να αποτελέσει σημαντικό σταθμό της πάλης του λαού μας στον δρόμο που οδηγεί στην ευημερία του.

Να βροντοφωνάξει ο λαός: Δεν θα ξαναπληρώσουμε τα κέρδη του κεφαλαίου.

Να καταδικάσει την πολιτική που επιβάλλει την αναβαθμισμένη επίθεση στα δικαιώματα των εργαζόμενων, την ακρίβεια στην Ενέργεια και στα άλλα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, τους καθηλωμένους μισθούς και τις συντάξεις κάτω από τα όρια της φτώχειας, τον αυταρχισμό και την κρατική καταστολή.

Να απεμπλακεί η Ελλάδα από τον πόλεμο στην Ουκρανία, να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου και να γυρίσουν τα στρατεύματα που δρουν εκτός Ελλάδας. Να αποδεσμευτεί η Ελλάδα από ΝΑΤΟ - ΕΕ. Παλεύουμε για την ανατροπή του σημερινού αρνητικού συσχετισμού, για φιλολαϊκό δρόμο ανάπτυξης, με την εξουσία στα χέρια της εργατικής τάξης και για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Τη Δευτέρα 1η Μάη στις 10:30 π.μ. στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης διαδηλώνουμε τη θέλησή μας να απαλλαγούμε από τους άδικους πολέμους και τις βαριές συνέπειές τους.

Με πίστη στο δίκιο μας, στεκόμαστε για άλλη μια φορά, όπως τότε, το 1940-1949, στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, μαζί με τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.