Κοινωνικοποίηση της ειρήνης για τη βία και την εγκληματικότητα της εποχής μας (της Παρθένας Τσοκτουρίδου)

Νέο κύμα βίας παρακολουθούμε αυτό το διάστημα στην τηλεθέαση από τους ανθρώπους της πολιτικής και όχι μόνο. Μια βία που τείνει να γίνει δημόσιο έγκλημα

, που εκφράζεται θεοποιημένο από την πολιτική και την κοινωνική συμπεριφορά.

Βασικότερη πηγή της βίας, όπως δείχνουν οι σημερινές στατιστικές καταστάσεις, είναι η κοινωνικοπολιτική αδικία, ο μεγάλος πλούτος των πολιτικών εις βάρος του ελληνικού δημοσίου και η αντικοινωνική συμπεριφορά, η οποία ως αιτίες έχει την ανεργία και την φτώχεια του λαού μας.

Άτομα επιπλέον της διαφθοράς, δίχως κοινωνική αγωγή, ισχυρό χαρακτήρα και κοινωνικούς προβληματισμούς, πρωτοστατούν σε πράξεις βίας αναίσχυντα και μ' επιδειξιμανία, ποτίζοντας με τη βίαιη συμπεριφορά τους το δηλητήριο του μίσους και της κακίας.

Τα άτομα της βίας είναι εκείνα που τα επιλέγει μάλιστα και η ίδια η κοινωνία μας σε ανώτερα αξιώματα με την επιλογή και την εκλογή του σε θέσεις εξουσίας, κύρους και διεθνούς εμβέλειας. Κι αυτό συμβαίνει απ' τα σπλάχνα της κοινωνίας μας λόγω της πτώσης των ηθικών αξιών της, της έλλειψης ηθικών φραγμών και της ελαστικής συνείδησης της.

Ζούμε δυστυχώς σε μια εποχή που δεν μπορούμε να καυχιόμαστε όλοι για τις ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες μας. Ζούμε σε εποχή εξαθλιωμένων ανθρώπων που είναι δούλοι των εμπόρων του λευκού θανάτου. Δούλοι της λάγνας πορνείας, της βίαιης ληστείας, των υπέρμετρων δολοφονιών και του οργανωμένου εγκλήματος που έχουμε θεοποιήσει παρακολουθώντας τη βία από μικρά παιδιά κιόλας μέσω της υψηλής τηλεθέασης των πρωταγωνιστών της.

Η αναρχία της βίας στη σημερινή κοινωνία είναι μια συμπεριφορά υποτίμησης και περιφρόνησης του ανθρώπινου παράγοντα. Είναι μια τάση με επικίνδυνες εξάρσεις, που εμφανίζεται και κυριαρχεί στο μεγαλύτερο φάσμα της νεολαίας μας, με κίνδυνο να βουλιάξει η κοινωνία μας από μια πρωτοφανή, πρωτόγονη, ασυνήθιστη και νεοεμφανιζόμενη αγριότητα, τύπου ζούγκλας, για τα ελληνικά ήθη.

Πληρώνουμε δυστυχώς το τίμημα της εισβολής του ευρωπαϊκού κι αμερικανικού τρόπου ζωής στην ελληνική οικογένεια. Ένα τίμημα που έχει διεισδύσει για τα καλά στη ζωή μας και βλάπτει την ηθική υγεία του λαού μας.

Ένα τίμημα, που εάν η πολιτεία, η οικογένεια, το σχολείο και η εκκλησία δεν αναλάβουν με δικές τους πρωτοβουλίες, - στηριγμένοι σε προβληματισμούς, οι οποίοι αφορούν το άγριο αυτό κύμα της βίας που παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις στη χώρα μας, - να καθοδηγήσουν σωστά τα παιδιά μας και να αντιδράσουν αποτρέποντάς τα από αντικοινωνικές εκδηλώσεις, το πολιτικό και κοινωνικό μας σύστημα δεν θα είναι ποτέ θωρακισμένο, αλλά θα μαστίζεται και θα προσβάλλεται διαρκώς, δίχως περιορισμούς και όρια, από τη βία και το έγκλημα με τα επακόλουθα δρώμενα τους.

Κύριο μέλημα της πολιτείας και της κοινωνίας θα πρέπει να είναι η διακήρυξη της ειρήνης, η οποία θα κατορθώσει να φέρει το τέλος της βίας στη σύγχρονη ανθρωπότητα που κατακλύζεται απ' τους εργάτες της σε αυξητικά απειλητικό αριθμό και ρυθμό.

Πηγή ολέθρου η βία με ποσοστό που υπερβαίνει το μισό του πληθυσμού μας, με τη φονική της πνοή μαραίνει κάθε ίχνος ζωής στη χώρα μας και πρέπει να καταπολεμηθούν οι επιζήμιες ρίζες της που φυτρώνουν επικίνδυνα γύρω μας, εκεί όπου τις σπέρνουν οι πολιτικοί με τα οικονομικά προβλήματα που έχουν δημιουργήσει και τα οποία έχουν οδηγήσει το λαό μας στη φτώχεια και στην εξαθλίωση.

Οι κοινωνικοί προβληματισμοί για το θέμα της βίας πρέπει να υπάρχουν ή τουλάχιστον να δημιουργηθούν και να διαιωνισθούν στην κοινωνία μας για να μη παρασυρθούμε όλοι μας στο δρόμο του χαμού και για να μη γίνουμε έρμαια και φτερά στον άνεμο των πολιτικών, δίχως αρχές, αξίες και ιδανικά. Για να ήμαστε ευτυχισμένοι, εκλεκτοί, μυημένοι στην κοινωνικοποίηση της ειρήνης, που αποτελεί και επιτακτικό αίτημα των ημερών μας. Γιατί η ειρήνη είναι αναγκαίο καλό και πανανθρώπινο αγαθό για την εξασφάλιση και την απόλαυση του θαύματος της ζωής.