Γιώργος Κόφτης - Καλλιτέχνης: "Το σβήσιμο του Αγγελόπουλου είναι καθαρή βία" (Ηχητικό)
«Αν είχα φτιάξει τον Μέγα Αλέξανδρο θα είχαν βάλει και πέντε έφιππους αστυνομικούς να βαράνε προσοχές» είπε στο Κόκκινο ο καλλιτέχνης Γιώργος Κόφτης.
«Το γκραφίτι με τη μορφή του Αγγελόπουλου το έφτιαξα γρήγορα και καθόλου επιτηδευμένα. Είχε όλο το ατόφιο και αληθινό που πηγάζει από μέσα μου. Την ανάγκη μου για επικοινωνία. Εκεί είναι που στεναχωριέσαι. Γιατί αυτό είναι καθαρή βία. Το να σβήσεις τον Αγγελόπουλο από την αίθουσα τελετών του πανεπιστημίου είναι βίαιο, γελοίο και αδιάκριτο» είπε στο Κόκκινο και στις Ναταλί Χατζηαντωνίου και Μαρία Θανασούλια ο street artist Γιώργος Κόφτης με αφορμή το «σοβάτισμα» της μορφής του Θόδωρου Αγγελόπουλου στο ΑΠΘ.
«Ήθελα πολύ να κάνω το συγκεκριμένο έργο εκεί. Ήταν απολύτως στρατευμένο σαν κίνηση. Ήθελα δηλαδή να βρίσκεται ο Αγγελόπουλος πάνω στην αίθουσα τελετών του ΑΠΘ, στο μέρος όπου παίζονται συχνά έργα της Ελένης Καραϊνδρου και γίνονται διαλέξεις από φωτισμένους ανθρώπους. Ήθελα να βρίσκεται εκεί το εξεταστικό βλέμμα του μεγάλου σκηνοθέτη. Ήλπιζα πως θα εκτιμηθεί ως έργο τέχνης, αλλά στο βάθος περίμενα πως θα σβηστεί. Πικράθηκα απλώς που έγινε τόσο σύντομα και με τέτοιο τρόπο.
Ο Αγγελόπουλος είναι ένα τεράστιο κομμάτι πνεύματος της Ελλάδας και κυρίως της βόρειας. Κυρίως ο τρόπος που έχει αναγνώσει την ιστορία και τον εμφύλιο με όλη την ουσία, τη λεπτότητα και το βάθος που διέθετε. Είναι ένα πρόσωπο που αξίζει να μην ξεχαστεί στη βόρεια Ελλάδα. Σκεφτόμουν πως αν οι πρυτάνεις δεν θέλουν ούτε τον Αγγελόπουλο, τί θέλουν; Αν είχα φτιάξει τον Μέγα Αλέξανδρο θα είχαν βάλει και πέντε έφιππους αστυνομικούς να βαράνε προσοχές και να αλλάζουν φρουρές. Δεν έχουμε πρόβλημα με τον Μέγα Αλέξανδρο, αλλά ο Αγγελόπουλος ειδικά, θυμίζει μία Θεσσαλονίκη που δεν υπάρχει πια. Μία Θεσσαλονίκη που αδικείται φοβερά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ούσα μία καρικατούρα του βορρά. Λίγο Βαλκάνια, λίγο μπερδεμένη, με μία ομερτά σε σχέση με την ύπαρξη και την ιστορία της εβραϊκής κοινότητας. Από εκεί που ήταν μία πόλη διεθνής, έχει καταλήξει μία καρικατούρα» συμπλήρωσε.
Σχετικά με την κατάσταση στη Θεσσαλονίκη, ο Γιώργος Κόφτης διαπιστώνει πως υπάρχει πολύς κόσμος που ασφυκτιά «Όταν νιώθεις πως αυτός ο ζόφος που πατάει τα παιδιά, πατάει αδιακρίτως τα πάντα, πεισμώνεις. Λες ‘πρέπει να τους πολεμήσουμε αυτούς τους ανθρώπους’. Δεν γίνεται αλλιώς. Πρέπει να τους φέρουμε σε ένα καθρέπτισμα».
Υπάρχει όμως και η φωτεινή πλευρά της ιστορίας και όπως μας ενημέρωσε ο καλλιτέχνης, ενδιαφέρον υπήρξε από δήμο της χώρας για τη συνέχεια του έργου του σχετικά με τον Αγγελόπουλο. «Κόντρα σε όλα αυτά, με κάλεσαν από τη Φλώρινα, όπου ο Αγγελόπουλος έχει γυρίσει πολλές ταινίες. Ο αντιδήμαρχος θέλει να πάω εκεί και με αμοιβή να δημιουργήσω τοιχογραφίες με τη μορφή του σκηνοθέτη και με εικόνες από σεκάνς των ταινιών του. Βλέπεις ότι υπάρχουν και άνθρωποι που εκτιμούν την τέχνη».
Η άλλη φωτεινή πλευρά, είναι τα μηνύματα συμπαράστασης, κυρίως από καθηγητές του ΑΠΘ. «Δέχτηκα πολλά μηνύματα συμπαράστασης από καθηγητές του ΑΠΘ που μου έλεγαν ότι ντρέπονται για αυτό που έγινε. Όντως το έργο δημιουργήθηκε παράτυπα, ωστόσο αναρωτιέμαι με ποια κριτήρια σβήνεις τον Αγγελόπουλο και όχι κάποια βίαια ή οπαδικά συνθήματα που βρίσκονται απέναντι»;
Σχετικά με την εξοικείωση του ελληνικού κοινού με την τέχνη του δρόμου, ο Γιώργος Κόφτης είπε χαρακτηριστικά «Αγαπώ τη βρωμιά στο γκραφίτι, αγαπώ το underground. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει η μετάβασή του στις γκαλερί. Κατά κύριο λόγο είναι επικοινωνία. Δεν είναι κακό που είναι εφήμερο. Το θέμα είναι τί σχέση έχει ο Έλληνας με την εικαστική κουλτούρα και την εικαστική επικοινωνία. Δεν είμαστε πολύ δουλεμένοι με τον οπτικό λόγο. Ο Αγγελόπουλος ήταν ένας βιρτουόζος του οπτικού λόγου. Μας μαθαίνει να κοιτάμε και να παρατηρούμε».
ΠΗΓΗ: www.avgi.gr
