Δυτική Μακεδονία, το ατόφιο χρυσάφι του φθινοπώρου ! | του Αργύρη Παφίλη
Φορτσάτο κατεβαίνει το Χινόπωρο τυλιγμένο στις ομίχλες, φορτωμένο με χρώματα πολλά και μοσχοβολιές!
Ακουμπά στο Βόιο και πλάθει παραμυθένιες σιλουέτες στου Πάππου το πηγάδι και αδειάζει τον χρωστήρα του πάνω από τα Μπάνια του Πενταλόφου.
Το βαθύ φθινόπωρο κατηφορίζει και απλώνεται στη Βάλια Κάλντα, ανηφορίζει και ανασταίνει το Σκοτωμένο Νερό και την ασάλευτη ομίχλη της Μαυριάχας. Ανακατεύει τα χρώματα στην παλέτα και τα σκορπάει πάνω στη Βάλια Κίρνα του Σμόλικα, με τα πινέλα του προσεκτικά βάζει κίτρινο στις ιτιές του Ζουζουλιώτη, άλικο για την γέρικη κρανιά στο Χελιμόδι της Σαμαρίνας, βερμιγιόν για τον φόντο της Αγιά Τριάδας και, με μια διάθεση ερωτική περνάει χρώματα σε οξιές, καστανιές, βελανιδιές, σφεντάμια οστριές, γάβρους, φτελιές, σκλήθρα και θάμνους δημιουργώντας μικρά πολύχρωμα μπαλώματα πάνω στον χαλκοπράσινο καμβά των πεύκων, των ελατιών. Στροβιλίζονται τα φύλλα από το υγρό αγέρι και πέφτουν και στρώνουν τα γκρίζα μονοπάτια και στις καμπούρες των πέτρινων γεφυριών. Θαρρείς και κάλεσε η φύση όλους τους ζωγράφους εδώ. Κάθε ζωγράφος κι ένα δένδρο κι ένα χρώμα διαλυμένο στα νερά. Αρίφνητα λαλήματα. Ο άγιος πόλεμος των πουλιών και φεύγουν τα κοπάδια για τα χειμαδιά, βελάσματα κυπροκούδουνα, γαβγίσματα και σουρσίματα του τσοπάνη και αναριγεί η Ράχη της Γιότσας, τα κυκλάμινα οι γητευτές του Φθινοπώρου γέρνουν ευγενικά στα απόσκια, τα μανιτάρια αφήνουν διακριτικά στο βωμό τον δικό τους μυστηριώδη κόσμο και το καθάριο ουλτραμαρίν τ’ ουρανού σκεπάζει την γυμνή κορυφή του Σούφλικα.
Χρυσίζει το κίτρινο στους γάβρους, στο Παλιομονάστηρο του Ταξιάρχη, Κατεβαίνουν οι ομίχλες από τον Τάλιαρο πάνω στα πέτρινα καπέλα τ’ άι Γιωργιού στο Μπουρμπουτσκό κι όλα μαζί βάφουν την Αγιά Παρασκευή ψηλά στη Σαμαρίνα.
Σαν από παλιό παραμύθι ξεπροβάλλει δειλά η καλύβα του Παπαζήση. Λαμποκοπά η κόκκινη ώχρα στις οξιές και καμαρώνουν τα σφεντάμια! Το απαλό φως, οι μαλακές γαλαζόμαυρες σκιές στα βαθιά του δάσους, οι γιγάντιες κορμοστασιές των βουνών που λαμποκοπούν, όλα σκορπούν μια ομορφιά γλυκιά ριγηλή, πολύχρωμη, ευγενική αλλά και μελαγχολική, που κρατάει όσο να την γυμνώσει ο Χειμώνας. Η φύση στα μεγάλα της γιορτάσια ζαλίζει, μπερδεύει και ξεχειλίζει πολύχρωμη η ζωή! Όμορφος τόπος ο τόπος μου! Καλό Χινόπωρο!!!
Αργύρης Παφίλης
video:
https://www.youtube.com/watch?v=COIo7fIWqUM
