Οι Δημοκρατικοί έμοιασαν στο κτήνος. Και το κτήνος τους έφαγε (του Α. Χατζηστεφάνου)

Νέα Υόρκη

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές η περίφημη «βελόνα» των New York Times έδινε στον Τραμπ πιθανότητα νίκης 95%. οι Δημοκρατικοί έχαναν τη Γερουσία και το πρώτο swing state της Β.Καρολίνας ενώ στις υπόλοιπες έξι κρίσιμες πολιτείες ο Τραμπ είχε διαρκές προβάδισμα. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες αναμετρήσεις ο υποψήφιος, που αρκετοί ακαδημαϊκοί αποκαλούν πλέον ανοιχτά φασίστα, δείχνει να κερδίζει όχι μόνο τη μάχη των εκλεκτόρων αλλά και τη λαϊκή ψήφο.

Στα πρώτα συμπεράσματα της εκλογικής ανθρωπογεωγραφίας φαίνεται ότι σημαντικό τμήμα μαύρων και ισπανόφωνων ψηφοφόρων μετακινήθηκε από τους Δημοκρατικούς προς τους Ρεπουμπλικάνους ενώ οι Άραβες και Μουσουλμάνοι γύρισαν την πλάτη στον «Genocide Joe» και τη διάδοχό του. Για μια ολοκληρωμένη ανάλυση όμως αυτών των τάσεων θα χρειαστεί να περάσουν μερικές ημέρες,

Το βέβαιο είναι ότι η επιτυχία του Τραμπ – και θα είναι επιτυχία ακόμη και αν δεν κερδίσει τις εκλογές – δεν ανήκει στον ίδιο. Πρωί πρωί πρέπει να ευχαριστήσει τον Τζο Μπάιντεν και την Κάμαλα Χάρις για το δώρο που του έκαναν να υιοθετήσουν την ατζέντα του.

Η αστυνομία στις ΗΠΑ σκότωσε φέτος περισσότερους ανθρώπους (αναλογικά περισσότερους μαύρους) από ποτέ και η Κάμαλα Χάρις άρχισε να μιλά για υψηλά τείχη που θα προστατεύσουν τους Αμερικανούς νοικοκυραίους από τις ορδές των βαρβάρων. Στη μάχη του περιβάλλοντος η Χάρις πραγματοποίησε στροφή 180 μοιρών υπέρ της καταστροφικής πρακτικής του frackig. Στην εξωτερική πολιτική, πέρα από τη χρηματοδότηση και το συντονισμό μιας γενοκτονίας η αντιπρόεδρος επανέφερε στο πολιτικό σκηνικό και προσπάθησε να νομιμοποιήσει τους νεκροζώντανους νεοσυντηρητικούς του Τζορτζ Μπούς, που αιματοκύλισαν τον πλανήτη μετά την 11η Σεπτεμβρίου με εκατομμύρια νεκρούς. Δείχνοντας μάλιστα ότι δεν καταλαβαίνει τίποτα από τις αντιδράσεις στη βάση του κόμματός της, η Χάρις λέγεται ;oti προετοίμαζε για τη θέση της υπουργού Εξωτερικών την πρέσβη των ΗΠΑ στον ΟΗΕ – τη Λίντα Γκρίνφιλντ που έγινε γνωστή γιατί σήκωνε το χέρι της για να μπλοκάρει κάθε προσπάθεια τερματισμού της γενοκτονίας στη Γάζα.

Και σαν κερασάκι στην τούρτα, πριν ακόμη κλείσουν οι κάλπες τα φιλελεύθερα ΜΜΕ άνοιξαν πάλι τον ασκό της τρομολαγνίας για «εξωτερικές παρεμβάσεις» στην εκλογική διαδικασία (λέγε με Ρωσία) δείχνοντας ότι η ηγεσία των Δημοκρατικών αναζητούσε ήδη ένα εξιλαστήριο θύμα για το ενδεχόμενο μιας επερχόμενης ήττας. Η ιστορία της Χίλαρι Κλίντον επαναλαμβανόταν σε κάθε τη λεπτομέρεια: «Δεν χάσαμε εμείς τις εκλογές, γιατί αμφισβητήσαμε την οργή του πληθυσμού, μας τις έκλεψαν τα ξένα κέντρα».

Οι Δημοκρατικοί επιχείρησαν να κάνουν όσα έμαθαν από τον Τραμπ αγνοώντας αυτό που επιβεβαιώνεται εδώ και δεκαετίες με κάθε δεξιά στροφή κεντρώων και κεντροαριστερών κομμάτων: Ότι οι ψηφοφόροι δεν θα προτιμήσουν ποτέ έναν ιμιτασιόν ακροδεξιό όταν έχουν μπροστά στα μάτια τους τον ορίτζιναλ.

Θα είναι η κατάσταση χειρότερη στο εσωτερικό των ΗΠΑ με μια νέα προεδρία Τραμπ; Αναμφίβολα. Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων παρουσιάζει πλέον όλα τα χαρακτηριστικά ενός φασίστα πολιτικού σε μια ιστορική στιγμή όπου σημαντικά τμήματα της αστικής τάξης αναλαμβάνουν απευθείας τον έλεγχο της πολιτικής και της οικονομίας (βλ. Έλον Μασκ) χωρίς τους παραδοσιακούς μεσάζοντες του πολιτικού κατεστημένου.

Αν επιβεβαιωθούν οι φήμες ότι θα τοποθετήσει στο υπουργείο Υγείας τον συνομοσιωλόγο, αντιεμβολιαστή Ρόμπερτ Κένεντι, που θέλει να σταματήσει ακόμη και την χλωρίωση του νερού, χιλιάδες παιδιά ενδέχεται να πεθάνουν από ασθένειες που η ανθρωπότητα έχει αντιμετώπισαν εδώ και σχεδόν έναν αιώνα. Χιλιάδες γυναίκες θα πεθάνουν επίσης σε παράνομες επεμβάσεις εκτρώσεων ενώ κάθε είδους μειονότητα θα βρεθεί στο στόχαστρο κρατικών και παρακρατικών επιθέσεων.

Ο ακροδεξιός εσμός των κρυπτονομισματάδων πανηγυρίζει ήδη για τη νίκη του Τραμπ, με ένα ξέφρενο πάρτι στη τιμή του Bitcoin, δείχνοντας την ακραία νεοφιλελεύθερη επίθεση που θα ακολουθήσει σε κάθε έννοια κρατικής ρύθμισης για την προστασία των καταναλωτών.

Θα είναι η κατάσταση χειρότερη και στο εξωτερικό; Ίσως, αλλά όχι όπως το φαντάζονται ορισμένοι. Ο Τραμπ απέδειξε στην πρώτη θητεία του ότι δεν ενδιαφέρεται να θίξει τις κεντρικές γραμμές του διπλωματικού και στρατιωτικού κατεστημένου. Θα βομβαρδίσει όποτε του το ζητήσουν, όποια χώρα του ζητήσουν και θα επιχειρήσει να ανατρέψει οποιαδήποτε εχθρική κυβέρνηση αποφασίσει το βαθύ κράτος – όπως προσπάθησε να κάνει με τη Βενεζουέλα. Θα κάνει τα πάντα προκειμένου να διατηρήσει το αμερικανικό imperium και την κερδοφορία της πολεμικής βιομηχανίας – και θα κάνει ακόμη περισσότερα αν η αμερικανική εξωτερική πολιτική συμπίπτει με τα επιχειρηματικά συμφέροντα της οικογένειάς του, όπως έγινε στην περίπτωση του Ισραήλ.

Οι βασικές αλλαγές δεν θα αφορούν αυτό που συνήθως έχουμε στο μυαλό μας ως «αμερικανική εξωτερική πολιτική»: το βομβαρδισμό ανεξάρτητων κρατών και την επιθετική προβολή ισχύος σε χώρες όπως η Κίνα. Ο κίνδυνος προέρχεται από το μίσος των ρεπουμπλικάνων για την πολυμερή διπλωματία και οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ και οι διεθνείς συνθήκες για το περιβάλλον. Και εδώ βέβαια οι Δημοκρατικοί άνοιξαν το δρόμο διακόπτοντας τη χρηματοδότηση της UNWRA, όταν ο Νετανιάχου παρουσίαζε ψευδώς τα Ηνωμένα Έθνη σαν υποχείριο της Χαμάς.

Στο εξωτερικό λοιπόν θα έχουμε πάνω κάτω μια από τα ίδια και στο εσωτερικό μια πραγματική κόλαση. Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι κλήθηκαν σε μια εκλογική αναμέτρηση με κανόνες που τους κληροδότησε το δουλοκτητικό σύστημα των ΗΠΑ να αποφασίσουν αν προτιμούν έναν φασίστα εσωτερικού ή μια γενοκτόνο εξωτερικού. Για εμάς τους υπόλοιπους η μάχη ήταν ούτως ή άλλως χαμένη.