Η Ερημοποίηση της Περιφέρειας (του Βασίλη Μαρκόπουλου)
Η Ερημοποίηση της Περιφέρειας
Βασίλη Μαρκόπουλου
Δεν είναι τυχαία η ερημοποίηση της Περιφέρειας , είναι συνειδητή επιλογή. Δεν είναι τωρινή , είναι πολύχρονη
, από τη δεκαετία του 1950 , μετα τον εμφύλιο.
Τα ξένα κεφάλαια του Σχεδίου Μάρσαλ κατευθύνθηκαν με τις πλάτες της Πολιτικής Εξουσίας ( έρμαιο του Παλατιού και των οικονομικών συμφερόντων της εποχής ) σε στοχευμένους επιχειρηματίες και σε συγκεκριμένες περιοχές , πάντως όχι στην Περιφέρεια. Κι όσες επιχειρήσεις κρατικές και μάλιστα στα πλαίσια του Κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού που δεν είχαν ενδιαφέρον για τους ιδιώτες ) ιδρύθηκαν , σήμερα δεν υπάρχουν. Τις χρεοκόπησε το πελατειακό Κράτος κι ο άνισος ανταγωνισμός με το ιδιωτικό κεφάλαιο.
Δεν υπάρχουν γιατί : στην Περιφέρεια δεν κατασκευάστηκαν αεροδρόμια , δεν εκσυγχρονίστηκε ο Σιδηρόδρομος , που παρέμεινε με τις γραμμές όπως κατασκευάστηκαν από την εποχή του Τρικούπη , δεν εκσυγχρονίστηκαν τα περιφερειακά λιμάνια , η υπεραστική συγκοινωνία εσαεί λειτουργεί μονοπωλιακά υπερ των ΚΤΕΛ , οι δημόσιες υπηρεσίες επανδρώθηκαν με ακατάλληλο και μη αξιόλογο προσωπικό με τη μέθοδο του ρουσφετιού , οι δημόσιες επιχειρήσεις δεν προσαρμόστηκαν στην τεχνολογική εξέλιξη για να ανταποκριθούν στις ανάγκες της εποχής , άλλες έκλεισαν , άλλες πωλήθηκαν είτε σε ντόπιους είτε σε ξένους κι άλλες φυτοζωούν πνέοντας τα λοίσθια.Η ΑΕΒΑΛ, τα ΜΑΒΕ , τα ΕΛΣΙ , η ΛΑΡΚΟ , αποτελούν απώτερο παρελθόν , χωρίς να δημιουργηθούν ανάλογα υποκατάστατα.
Πώς να μην πνέουν τα λοίσθια; Όταν στις διοικήσεις τους διορίζονται τεχνοκράτες της αγοράς που θήτευσαν πρώτα σε ανταγωνιστικές επιχειρήσεις ; Αντί να τις εκσυγχρονίσουν τις επιχειρήσεις αυτές , με το πρόσχημα ότι είναι ζημιογόνες , κλίνουν εκατοντάδες καταστήματα ( π.χ Τα ΕΛΤΑ , προς δόξα των ιδιωτικών ταχυδρομείων ) , ακόμα και οι Τράπεζες που μάλιστα λέγονται ‘’Ιδρύματα ‘’ και ο φορολογούμενος τις ανακεφαλαιοποίησε τρείς φορές , χωρίς καμιά διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες, κλείνουν σωρηδόν καταστήματα με το πρόσχημα ότι είναι ζημιογόνα.Κοινωνική ευαισθησία δεν υπάρχει στο όνομα του κέρδους , με τις ανοχή μιας ανίσχυρης και απούσας πολιτικής εξουσίας.
Μιας πολιτικής εξουσίας που υποθάλπει τη διαφθορά , τη ρεμούλα , αναδιανέμει τον πλούτο της Χώρας στους λίγους και εκλεκτούς , ανέχεται και ενισχύει μια χούφτα εισαγωγείς καταστρέφοντας τη ντόπια γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή. Τους ‘’πραιτωριανούς ‘’ που διορίζει σε Τράπεζες και Δημόσιες επιχειρήσεις τους εξασφαλίζει παχυλούς μισθούς και τους ντύνει με τον μανδύα της ατιμωρησίας , αστικής και ποινικής.
Η Περιφέρεια , πρώτου και δευτέρου βαθμού Τοπική Αυτοδιοίκηση , σε όλα είναι απούσα.Η μόνη της παρουσία στις φιέστες για την έλευση του Πρωθυπουργού και των υπουργών , που μας φορτώνουν κάθε φορά με ένα σωρό υποσχέσεις για μεγαλεπήβολες επενδύσεις , για να μας σκάσουν τελευταία την καύση σκουπιδιών στην περιοχή Αυτός είναι ο σεβασμός και η ευγνωμοσύνη στην τοπική κοινωνία που θυσιάστηκε στο βωμό των ΑΠΕ με το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων και τη διόγκωση κατ επέκταση της ανεργίας χωρίς να δημιουργηθούν εναλλακτικές λύσεις.
Μια Αυτοδιοίκηση , μακριά από κάθε σχεδιασμό για την τοπική ανάπτυξη και λειτουργεί ως επαίτης της Κυβέρνησης και του Υπουργού Οικονομικών για να αυξήσει τα ‘’ ψίχουλά ‘’ της κρατικής επιχορήγησης , που είναι και συνταγματική της υποχρέωση. Μια Αυτοδιοίκηση που άλλα σχεδιάζει και άλλα της εμφανίζει το κέντρο , ένα κέντρο που χρησιμοποιεί τη χρηματοδότηση ως μαστίγιο και καρότο για την αποδοχή των εντολών του.
Μια Αυτοδιοίκηση που δεν είχε το θάρρος να αποχωρήσει από το Μαξίμου , όταν μια ολόκληρη κουστωδία Δημάρχων δεν είχε τη δυνατότητα να μεταφέρει τα προβλήματα των πολιτών και να εκφράζει τις απόψεις για το μέλλον της περιοχής. Οι ‘’ φοβέρες ‘’ για παραιτήσεις , εκτός από αστείες , είναι αδιάφορες για την πολιτική εξουσία , που της βολεύει να βλέπει τους Δήμους ακέφαλους.
Η ερημοποίηση της Περιφέρειας φαίνεται να είναι μονόδρομος , χωρίς επιστροφή. Οι κωμοπόλεις και τα χωριά , ερημώνουν , χωρίς στοιχειώδεις υπηρεσίες , Εφορία , ΕΦΚΑ , Τράπεζες , Δικαστήρια , Ταχυδρομεία , Σχολεία. Η ευθύνη των αιρετών , Περιφερειάρχη , Περιφερειακών Συμβούλων , Δημάρχων και Δημοτικών Συμβούλων , των Επιμελητηρίων και των Πολιτικών κομμάτων είναι μεγάλη.Χρειάζεται αφύπνιση και ενεργοποίηση των πολιτών και των κοινωνικών του εκφραστών.